Leonieke schreef op vrijdag 18 juni 2010, 20:51:
> . Het is bovendien nogal onhandig
> als die trekker toch wil passeren (na langzaam rijden e.d.) en je paard
> daar nog steeds dwars op de weg staat of die herrie met zijn neus wil
> volgen...
>
> Ik denk dat je dat nog het beste aan de hand kan trainen. Maar heb verder
> geen tips, het paard waar ik mee bezig ben, daar kan een trekker nog niet
> eens bij in de buurt komen.
Nja... misschien zijn alleen hier bermen? Wij hebben iig overal bermen langs de weg, waar je prima je paard de kans kan geven even te kijken wat er aan komt. In principe zijn onze paardjes allemaal behoorlijk verkeersmak (nou ja, we hebben dus alleen nog silja en de twee shetten... maar hetzelfde was ook van toepassing op amber -wat toch echt een stresskonijn was- en toontje -die half blind was- )
Maar we geven ze dus altijd de kans om te kijken naar datgene waar ze nerveus van worden. Als iets engs voor hen is, mogen ze ff stoppen, kijken en laten bezinken. Daarna lopen ze gewoon door. Alsof ze ff moed hebben verzameld. Iets engs aan de kant mag ook worden bekeken (wordt zelfs aangemoedigd) en als iets engs achterop komt, mogen ze ook even kijken wat het is (die drang hebben ze zelf en dat mogen ze, mits ze in de berm blijven)
Merk eigenlijk geen paniekerig op de weg springen als ze mogen kijken welk monster nadert.
(we trainen dus ook aan de hand in eerste instantie)
Ik denk eigenlijk dat je daarmee gewoon natuurlijk gedrag van het paard gebruikt, waardoor het minder bedreigend is.
Overigens merk ik dat als ze in het begin de kans krijgen om iets te bekijken of ja, achterom te kijken, dat het geluid/gevaarte ed al snel bekend wordt en dat de drang om om te draaien steeds minder wordt. De shetten doen het vrijwel nooit en zelfs sil wordt alleen nog ongerust als het iets heel aparts is wat voorbij wil razen. De rest deert haar niet eens meer.
Dus in zekere zin is laten kijken volgens mij een manier van trainen. Toch?