charlot van r schreef op donderdag 24 juni 2010, 23:50:

Ohh jawel, alleen is het een ander gevoel, als dat wat jij hebt.
Wie heeft er verbitterdheid? zij niet, zij was blij, na het rijden.

Die tikken met de zweep, het stampen met de hakken, vervelend voor het dier, maar niet zo ernstig als het gesjor in de mond. erger nog;
Als ze naast hun paard lopen en het dier is druk van de zenuwen, in een vreemde groep en omgeving. Dat ze dan het dier straffen, door te rukken (met slagen) aan de teugels om het tot "rust" te manen
DAN, ja dan ben ik des

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

charlot van r schreef op donderdag 24 juni 2010, 23:42:


Sorry hoor Charlot , maar denk je wel een beetje aan jezelf aub!!
Krijg geen prettige gevoelens bij het lezen van dit soort berichtjes...

En voor de rest snap ik helemaal wat jij bedoelt!!
Erg moeilijk , sta dan gewoon met mijn bek vol tanden iemand aan te gapen als ze dit zeggen of doen...Er komt bij mij geen zinnig woord meer uit....

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

charlot van r schreef op donderdag 24 juni 2010, 23:42:


Heb je dat aan haar gevraagd? Goed mogelijk dat je ruzie krijgt, maar misschien kun je haar ogen openen door aan te wijzen waar de problemen zitten en anders heb je het in ieder geval geprobeerd..Veel mensen zien het inderdaad gewoon niet. Of denken dat het wel mee zal vallen en onregelmatig lopen? Ik denk dat zo verschrikkelijk veel mensen dat niet zien.


Jawel het kunnen hele lieve mensen zijn , maar ze hebben nooit anders geleerd.
Als klein meisje krijg je toch al een zweepje in handen en wordt je geadviseerd een tik te geven als paard niet doet wat je wilt?


Tuurlijk, uiteindelijk is alles het gevolg van deze wereld.
Maar dit is gewoonte en het paard wordt een gebruiksvoorwerp wat moet presteren zolang je er op zit. Als je er niet op zit is ie lief.

Zolang je ergens niet over nadenkt heb je ook geen problemen, dan doe je gewoon wat een ander doet en wat altijd zo is gedaan.
Dat is waar heel PN tegen aan loopt.

Als je je er aan ergert, ga er dan iets aan doen. Ga les geven, je bent er goed genoeg voor en probeer een klein kringetje van nadenkende mensen te maken. Dat zal zich uitbreiden. Heeft veel meer nut dan er down door worden.

Ik weet precies wat je bedoeld.
Net als elk ander heb ik op een tradi manege leren paardrijden.
Toen vond ik dat ze daar geweldig voor de paarden waren want ze gingen drie weken per jaar naar het land, en een keer in de maand op buitenrit! Verder stonden ze op een hele ruime stal van 3*3 en liepen ze in de les. Niets mis mee toch?

Nu ik wel beter weet kom ik daar ook niet graag meer. Een tijd geleden werd mij gevraagd of ik daar les wilde komen geven.
Na lang twijfelen ben ik het gaan doen in de hoop dat ik het een en ander kon verbeteren voor de paarden.
Ik ben er mee gestopt toen ik in mijn les aan kinderen vroeg wat je moest doen om je paard vanuit stap in galop moest krijgen.
Het antwoord was "je geeft het paard een flinke tik met de zweep en dan gaat hij vanzelf in galop".
Na dit antwoord was ik er eigenlijk wel klaar mee. Vooral omdat ik de enige was daar op de manege die een verlicht denken was.
Nu ben ik aan het probreren om mensen die er voor open staan het een en ander te leren over wat een paard is, wat het nodig is en hoe je in hormonie met je paard kan omgaan.
Mirella

Ik weet ook wat je bedoelt. Ik kom ook uit de tradi-kant. Wist niet beter...
En typisch genoeg is er voor veel mensen geen sprake van tweestrijd. Ze houden werkelijk van hun paard. Maar die zweep, dat bit, die mooie stal...dat hoort er toch bij?
Alleen leken denken daar anders over.
Mijn man bv... geen paardeman, maar hij heeft nooit het nut van een bit ingezien. Opsluiting in een stal vind ie belachelijk. Slaan ook.
Hij is een beginner, maar in vele opzichten al veel verder dan menig ruiter. Misschien is zijn merrie daarom gek op hem
(al wil ze hem af en toe ook nog wel eens flink plagen )

Ik kijk naar de eigenares van mijn paard. Ze vond het moeilijk haar op te geven want ze hield van het paard.
Op mijn mededeling dat ik de ijzers eronder uit haal, zegt ze dat het waarschijnlijk geen probleem is. Want ze is wel ooit eens ijzers verloren en heeft gewoon doorgereden zonder dat het paard er last van had (en ze schaamt zich daarbij dat ze toch is doorgereden... zonder ijzer)
Ze wil dressuurrijden. Paard aan de teugel. Paard vindt dat niet leuk. Ze wil die druk in de mond niet; die gedwongen houding, en protesteert. Ellelange discussies, omdat dit paard nog voldoende persoonlijkheid heeft. Als ik vertel dat ik zonder bit wil rijden, laat ze mij een rapport van de dierenarts kijken. Paard heeft in het verleden wat mondproblemen gehad en is gevoelig in de mond. Zijn advies; bitloos.
Ze koos voor een zacht bit, zonder echt aan te kunnen geven waarom ze niet voor bitloos koos. Ze vertrouwt het paard voldoende.
Maar ja... ze staat op een pension met wedstrijdruiters; alles op ijzers, alles met bit...
het hoort gewoon zo.
Geen gemene meid, echt niet... maar het is het meegaan in hoe het hoort

Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn als paarden gilden, jankten of schreeuwden.
Zou het lawaai oorverdovend zijn of zouden mensen anders gaan handelen?
Misschien kan iemand een apparaatje uitvinden wat paarden een stem geeft,

Vanavond zag ik ze voorbijkomen in het Amsterdamse bos: met slofteugel in de krul (handrem erop) en bij elke stap flink prikken met de sporen (gas geven). En er gaat geen enkel lichtje branden. De paarden kijken doods uit hun ogen, ze genieten niet eens van het bosritje (doet alleen maar pijn) en bij terugkomst worden ze uiteraard weer opgehokt (manege Amstelland, vijf sterren gevangenis: Wij beschikken over een binnenrijbaan van 20 m. x 40 m., een overdekte rijbaan van 16 m. x 32 m. en een verlichte en gedraineerde buitenrijbaan van 20 m x 40 m.Tevens hebben wij een omheinde longeercirkel, een overdekte stapmolen, een overdekte én verlichte longeercirkel, een solarium voor uw paard, twee kleedkamers en is er op onze spuitplaatsen warm- en koud-stromend water......... eeeeh WEIDEGANG???)

Quote:
Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn als paarden gilden, jankten of schreeuwden.
Zou het lawaai oorverdovend zijn of zouden mensen anders gaan handelen?
Misschien kan iemand een apparaatje uitvinden wat paarden een stem geeft,

Ontzettend mooi gezegd: ik denk ook dat het ligt aan de manco van de paarden; dat deze prachtige dieren veel te vergevingsgezind zijn, dat ze 'ons' veel vaker zouden moeten afgooien, schoppen en bijten.... Zo sterk en zo snel dat ze zijn......

Bianca

ps vandaag is er bij ons in het dorp een heel groot paardenconcours: Ik KAN er niet meer heen..... Krijg eerst buikpijn, vervolgens zin om als een viswijf te gaan schreeuwen hoe het ook kan, om dan maar met hartpijn af te druipen en te ontdekken dat ik het hooguit bij mijn eigen beestjes het zo goed mogelijk kan doen, zodat er hopenlijk iemand op me af komt om te vragen, of hij dat ook kan bereiken en dan kan ik VOLMONDIG ja zeggen omdat ik weet uit ervaring dat er een wereld voor je opengaat, als je ervoor openstaat!

Coulash schreef op zaterdag 26 juni 2010, 13:07:


En soms gaat het ook ineens verbazingwekkend makkelijk om een verschilletje te maken, daar kwam ik gisteren achter.
De overbuurman van de plek van mijn paarden heeft een 2 jarig shetje als weideornament. Gisterenavond aan de praat geraakt. Zijn overbuurvrouw was aan de wandel met een 2 jarige shetruin en die werd er even bijgezet. Dolle pret die 2. Ik heb hem verteld (en overbuurvrouw vertelde het ook nog eens) dat een paard alleen niet goed is en waarom dat zo is. Hij was eigenlijk heel verbaasd, had er nog nooit bij stil gestaan. Zijn vorige shet heeft hij 8 jaar alleen gehad, vertelde hij nog. Ik vroeg hem of hij er geen 2e bij kon nemen of wist hij niet iemand die zijn shet erbij wilde zetten?

Zijn overbuurvrouw gaf direct aan dat haar shet er best bij mocht. Zij heeft paarden genoeg en kan ook nog een oogje houden op die 2 shetten.

dan is 1 en 1 ineens veeel meer dan 2!

Perfect, heerlijk!

Kleine stapjes en vooral: doorgaan!

Ik ben pas een klein jaartje geleden in de paardenwereld gestapt en begin nu net pas een beetje bij te komen van de schok. Deze website was een van de eerste paardensites die ik bezocht, dacht dat iedereen het zo deed. Niet dus.....

Hoe meer je op de bres gaat staan, hoe meer tegengas je krijgt. Wat ik zelf altijd doe, en naar mijn mening heel goed werkt, is gewoon je ding doen met vanzelfsprekendheid en natuurlijkheid en heel veel plezier. De uitstraling die je daar mee geeft, wekt nieuwsgierigheid op en dan gaan mensen vanzelf wel vragen.

Waar ik wel heel proactief mijn verhaal doe is bij kinderen. Die denken heerlijk basic en logisch en snappen je verhaal altijd direct. Zien ook snel het verschil met hoe het dus niet moet. En dat zijn de paardeneigenaren van de toekomst. Ik heb hier ooit een topic gelezen over het boek Paard Natuurlijk, maar dan in een versie voor kinderen. Supergoed! (is het er al?)
Er zijn heel veel NH-cursussen en workshops, maar naar mijn mening nog veel te weinig voor (jonge) kinderen.

Waar ik eigenlijk al een tijdje over zit te brainstormen is een soort workshop of cursus over PN voor (jonge ) kinderen voor op maneges. En die dan zodanig opstellen dat niet direct de manege-eigenaren in de verdediging schieten en de cursus nooit willen aanbieden. Wat is het verschil tussen een manegepaard en een 'eigen' paard? Een paard is een paard...... dat snappen kinderen heel goed. Maar een manege zit met financiele belangen, veiligheid, tijd, etc.. Laat de kids maar meedenken hoe een manege stapje voor stapje toch meer richting PN kan gaan.
Oh, ik word weer helemaal enthousiast.....

Moet nu stoppen, moet naar paard, factor 50+ opsmeren.........

Stephanie Pots schreef op zondag 27 juni 2010, 7:27:


Ik wil je niet minder enthousiast maken, elk idee om de jongste generatie meer in een paardvriendelijker richting te krijgen is prima.
Helaas is het helemaal niet in het voordeel van een manege om die richting op te denken.
Een enkeling met bv de hit actief stalling daargelaten.
Vergelijk het maar met een legbatterij.
Jaren hebben vroeger de kippenboeren erover gedaan voordat ze zo efficiënt mogelijk een ei mochten produceren.
Dat ze daarvoor hun productiemachientjes met z,n vijven moeten laten leven met niet meer individuele ruimte dan een A viertje is niet van belang. Kip freet, drinkt, legt elke dag een ei, is dus gezond, dus waar hebben we het over.
Het gaat om opbrengst min kosten is brutowinst en een gezin wat daarvan belasting moet betalen en ook nog moet leven, niet?
Als diezelfde boer zijn kippen buitenruimte moet geven gaat ie hartstikke failliet, want grond aankopen is duur, of is er gewoon niet. Z'n hele bedrijfsvoering moet veranderen. Die hokken weggooien en de schuren zo inrichten dat ze meer ruimte krijgen kost ook een vermogen enz. enz.
Dus zullen die boeren tot hun laatste snik vechten, de publieke opinie proberen te beïnvloeden, om iets te maken wat niet meer op een legbatterij lijkt, maar wat eigenlijk net zo werkt.
En dát hebben ze gevonden.... Het scharrelei.....

De gelijkenissen met een manege zijn groot.
Een manegehouder heeft dezelfde berekening gemaakt . Hoe kan ik zoveel mogelijk verdienen met de ruimte die ik heb. Door er zoveel mogelijk paarden in te stampen en het volk faciliteiten aan te bieden. Ook zij gaan stuk voor stuk failliet als ze elk paard zelfs maar een postzegelweitje moesten geven. Dus wat doen we? We vertellen het publiek dat we het geweldig doen, we zorgen dat er sterren maneges komen en we blijven vooral elke jonge generatie zelf zo opleiden dat ze "zeker weten" dat een manege de beste manier is om een paard te houden.
Iedereen die daar komt hoort bij dezelfde lobby, de veearts, de hoefsmid, de voerverkoper... allemaal hebben ze er belang bij dat het manege systeem blijft bestaan.Allemaal vertellen ze hetzelfde verhaal.
Zodra daar een " geitewollensokkentiep " binnenkomt en die gaat vertellen dat het eigenlijk zo heel anders zou moeten is dat een bedreiging voor de bedrijfsvoering en wordt die aan alle kanten tegengewerkt.
Ik ben over het algemeen genomen best een aardige, vriendelijke man.
Maar geen enkele smid of manegehouder hier in de buurt, maar ook delen van Brabant en Zuid -Holland ( Het is geweldig hoe PN zich verspreidt ) heeft de neiging me een goedendag te wensen als ik er eentje tegenkom.
Gek he?

Ja Piet, ik weet het. Zo werkt het en ze houden elkaar allemaal de hand boven het hoofd.

Toch denk ik dat het mogelijk is. Leg kinderen maar uit waarom het manegepaard het minder goed/anders heeft dan een PN paard. Leg ze maar uit dat daar mensen-belangen achter zitten. Ik heb tot op zekere hoogte begrip voor keuzes die maneges maken. Het is broodwinst. Maar er zijn echt wel veranderingen door te voeren met behoud van belangen. En is het niet al een stap wanneer kids weten 'hier doen ze het zo, maar als ik zelf een paard heb, kan ik het ook zo doen'.

Een paard is een paard, maar een manegepaard werkt en een 'eigen paard' is een huisdier. Dat wil niet zeggen dat een manegepaard niet net zo veel recht heeft op een goed leven als een ander paard. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik probeer alleen een ingang te vinden om toch uit te dragen wat we willen zonder daarbij al direct de discussie vast te laten lopen. Kleine stapjes.

Ik ben zelf lactatiekundige, borstvoedingsspecialist, en we zijn van heel ver gekomen. Ook met kleine stapjes, langs een heel tactvolle weg. Pien kan er over meepraten Het is gewoon een lange adem hebben, en blij zijn met elke vooruitgang.