e m kraak schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 17:13:
(in reactie op ...)

(schreef Egon dus)
****************
Hier wou'k graag even op reageren!
Sinds ik met die koetstraining bezig ben met m'n Toroppie, moet ik echt eerlijk zeggen (constateren) dat clickeren bij hem beter werkt dan desensibiliseren.

Met desensibiliseren bereik je weliswaar dat je paard het toelaat en dat het hem uiteindelijk niets meer zal interesseren. Maar dat is dan ook alles. Je leert hem a.h.w. om op bevel niet meer bang te zijn. Dat is me eigenlijk nooit bevallen aan het Parelli systeem. Echt desensibiliseren op die manier deed ik dus ook nooit zo uitgesproken. Ik gebruikte eigenlijk meer onze vertrouwensband, en daarbij ook wel de fases van Parelli maar verder niet. Dat werkte overigens voor ons wel heel goed en het heeft ook altijd onze band versterkt.

Nu werk ik met clickeren om hem minder bang te maken. En het effect DAARVAN is, dat hij nieuwsgierig wordt naar iets nieuws. Je ziet hem denken "en als ik dat nou es aanraak?". Of ... "als ik er nu eens met m'n hoef op klop?". Hij loopt er nu ZELF op af en kijkt wat hij er mee kan doen.

Ik vind dat zelf dus veeeeeel prettiger werken om een van nature angstig, en afstandelijk paard minder angstig te maken. Het werkt echt goed en hij wordt er op een heel positieve manier dapperder van.

Ik hou het erin dus!

Peter Donck schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 19:04:

Ik snap de hele titel al niet: een ANGSTVRIJ paard.
Hoe ONNATUURLIJK wil je een paard maken??
Paarden zijn nu eenmaal vluchtdieren. Daar dien je als ruiter rekening mee te houden en proberen daar zo goed mogelijk op in te spelen, mocht dat NODIG zijn. Als hij iets eng vind, OK, best, hij mag ervoor weglopen. Ik blijf rustig en probeer die rust over te brengen. En vaak lukt dat wel, soms ook niet....so be it.

Esther@

Ivanhoe schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 19:45:

Even een nuancering:

Het is natuurlijk wel verstandig dat je je paard aan auto's, fietsers etc..laat wennen, maar grote plastic dingen, en al die andere onzin.....
Over een paard, paard laten zijn gesproken...hm..hm..

Esther@

Tycho schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 18:54:


En dat is denk ik nu net een foutieve aanname.
Het is niet wat er gebeurt als je het gedrag incl. prikkels en respons op tijdslijn zet.


Ja, ergens wel eigenlijk. Bij mij is er altijd veiligheid en geborgenheid.


Nee, er is een constante dat mijn paarden nooit voor niets naar mij toe komen, al is het maar voor even kontakt en een knuffel.
Omdat ik het belangrijk vind dát ze naar mij komen (en ik niet naar hen).
Het probleem is hier, dat een fragmentarische uitleg zo moeilijk is bij wat een geheel, een manier van willen leven is. Daar volgen extrapolaties in tijd uit, waarmee je modelmatig eerder in cognitieve psych. uitkomt dan in gedrags-psych.


Je moet het enge geval even uit je hoofd zetten, want dat is er niet en als het er is, is het niet eng.


Groeten, Egon

Peter Donck schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 17:57:


Hoi.

Ik zit nu op een zere bil.............de rechter.

Vandaag was ik blij dat ik zonder zadel reed.

We kwamen een lange . steile helling af, bochtje en dan nog een stukje helling naar een boerderij.
Daar stonden van die grote witte grasballen, gestapelt hout onder plastic zeil en aan de andere kant mierenzuur in jarrycans.
Ik heb daar met haar al meer dan vier weken op geoefend.
Er heel gelopen, gesnoven, aangeraakt, het laten wapperen.
Drie keer ben ik daar op haar rug goed voorbij gekomen.

Vandaag................windstil, sneeuwvlokken vielen, ze had een fijn, flot tempo....ik zat wat in gedachte geconcentreerd op haar bewegingen... en tjong, een zwieper recht naar links en Jò een duik recht naar rechts.
Misschien vloog er een vogeltje onder het zeil vandaan?

In ieder geval weet ik zeker dan ze zo recht op zij dook dat ik nooit mijn voet uit de beugel kon hebben gehad.

Ow, en ik was blij dat ik kleren aan had.
Vanwege de kou, vanwege het gruis waarop ik viel.


Ik heb hier wel over nagedacht.
Ik heb nog nooit gezwommen met een paard.
Maar als mijn paard durft, doe ik het zeker van de zomer.

Maar wat ik tegen naakt op een paardenrug heb, is het volgende.
Mijn paard is harig, er kunnen teken in haar vacht zitten en ik denk ook niet dat mijn paard het nou ow, ow zo lekker zal vinden om mijn lucht, zweet en andere afscheidingen opgedrongen te krijgen.
Het haar en vet van haar hoef ik ook niet in elke plooi van mijn lichaam terug te vinden.
Net als in een sauna daar ga je ook op een handdoek zitten, al is het maar voor de hygiëne.


Joke.

e m kraak schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 17:13:


ik train mijn paarden altijd op deze manier en al mijn paarden blijven staan met een paraplu op hun hoofd ! mijn paarden
zijn niet hulpeloos en niet onverschillig ! het zijn vrolijke paarden die werkelijk nergens meer van schrikken !

ik ga hier niet over discuteren want ik ben zeer tevreden over deze manier en ik zie ook dat mijn paarden gelukkige , vrolijke en moedige paarden zijn !

dus ik vind het best wel grof van je om zomaar te zeggen dat je deze methode zeker NIET moet toepassen !
ik ken verschillende mensen die trainen op deze manier en allemaal hebben ze vrolijke en zelfstandige paarden dus alvorens een mening te uiten zou ik zeggen probeer het een keer op deze manier !

groetjes sandra