Nel Gommans schreef op woensdag, 13 april 2005, 21:43:


Dat kan heel verschillend zijn Nel. bij ons is een groepje mensen wiens paard altijd bij elkaar in 2-tallen wordt gezet.

Op het moment dat de een op de wei staat en nummer twee wordt erbij gezet, dan is het zwiepen met de staart al voldoende. Weg blijven zegt de een dan. Doet de ander dat niet dan volgen een aantal passen voorwaarts met de oren in de nek en zwiepende staart. Meestal blijft het daarbij.
Nu nemen we het scenario van 2 vreemde paarden bij elkaar. Stel, ze staan nu beiden op de wei en ze hebben zoiets van we gaan op verkenning naar die ander. Dan zul je zien dat ze eerst aan elkaars neus snuiven met gebogen nek. Lichaam is compleet gespannen, en je let dan op oren en staart-spel. Heel vaak staan ze dan een dikke halve minuut doodstil en de stilte wordt dan vaak doorbroken door een gil en een paar sprongen. Ze gaan uit elkaar en het zwiepen van de staart vertelt de ander dat ie nog 10 passen verder weg moet. Let daar maar eens op, en als de leider van de twee tevreden is, dan zie je het hele lichaam ontspannen, de ogen ontspannen en het enige wat beweegt is de mond, en gras verdwijnt naar binnen.

Staan ze nu bij de eerste kennismaking eerst tegenover elkaar, vervolgens met hun schouders naast elkaar, dan mag je allert zijn. Naast de schouder van een paard ben je voor het paard de veulen, of een ondergeschikte. Wanneer dan het hoofd naar beneden gaat en een van de twee met zijn voorbeen zwiept.......ik weet niet of jij je dit kunt visualiseren? , dan daagt hij de ander ander uit tot rigoreusere maatregelen. Dat gaat gebeuren wanneer jij ziet dat het andere paard (= het paard dat onderdanig zou moeten zijn) niet reageert met de juiste lichaamstaal op de ander, dus geen aanstalte maakt om te moeven.

Dit rollenspel moet je toestaan. Grijp alleen maar in als het te gortig wordt, maar gun ze een paar minuten, want een paard voelt zich alleen maar veilig wanneer het z'n plaats kent.

Een lang verhaal en het kan eigenlijk alle kanten uit. Wat het nu precies gaat worden kan niemand je zeggen. Dus wanneer iemand met alle goeie bedoelingen zodadelijk schrijft.ohhhhhhhhhhhhh valt beslist mee...... of er gebeurt niets..............die mag van mij een boek schrijven, dat ga ik dat verkopen, worden we beiden schatrijk

Wat is in deze wijheid, alleen de praktijk zal het ons leren, maar spannend is het wel, nietwaar, ze zijn zo groot en sterk.

Martien.

Martien van Schubert schreef op woensdag, 13 april 2005, 22:12:

Martien van Schubert schreef op woensdag, 13 april 2005, 22:12:


Dank je Martien.

Ik moet dus gewoon nog even geduld hebben, en me opmaken voor een spannend dagje. Ondertussen kan ik dan mooi dat boek met de hele kleine lettertjes van Inge gaan lezen.

Wonen in België is hartstikke leuk, maar de post is wel een beetje trager dan in Nederland. (boek is al besteld maar zit denk ik nog ergens in een Belgisch postbakske)

Sorry als je dit leest Inge, ik blijf toch een beetje "ollander". Bovendien krijgen we van jou altijd weer een reactie met een olijke noot. (hint)

Groetjes Nel.