Els Kleverlaan schreef op vrijdag 29 maart 2013, 13:29:


De 'ouderwetse' ponyrassen ogen juist pas laat volwassen, vind ik. Mijn highlandpony die in juli 5 ( ) wordt, lijkt op het oog eerder een driejarige. In de UK was het, waarschijnlijk daardoor, van oudsher ook gebruikelijk om pas met 4 of 5 jaar te beginnen met het inrijden, en ze dan veelal na de eerste kennismaking met het rijden nog een winter op het land te zetten. Jammer genoeg worden ze daar tegenwoordig ook steeds vaker al met 3 jaar ingereden.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 29 maart 2013, 13:29:


Leeftijd wanneer ingereden wordt heeft alles te maken met cultuur.
Als je terugleest in nu oude boekjes over ijslanders, Ursula Bruns is daar een bekende naam in, kun je ontdekken dat die '5 jaar' cultuur vanuit IJsland naar Duitsland en de rest van het EU vasteland is meegenomen. Die ijsco-5jaar-cultuur is natuurlijk ontstaan omdat men in praktijk ondervond dat ze anders te snel stuk gingen.

Als het zo is dat een pony-maat paard op 5-jarige leeftijd wordt ingereden, terwijl een kasteelmodel al met 3 jaar aan de beurt is, wordt dat verschil feitelijk nog vergroot doordat het grote paard er langer over doet om skeletmatig uit te groeien!
Andere woorden: als 5 jaar voor ijscoos werkt zou het equivalent daarvan voor kasteelmodellen 6 of 7 jaar moeten zijn.

Ander aspect is de sexe: tel ook nog maar een benodigd extra jaar op voor hengsten.

Als je zo alles bij elkaar optelt doet de Weense rijschool het goed: met een jaar of 9 kan een grote hengst goed beleerd en bereden werkzaam zijn. Bij een ijslandertje zal dat 7 jaar zijn....
Als je hetzelfde patroon volgt is het bij de ijscoos aan het fout gaan omdat de '5 jaar' steeds vaker aan de laars gelapt wordt.

Ik denk dat het veelal te maken heeft met wat je belangrijk vind. Veel mensen vinden dat ze een 3 jarige kunnen gaan inrijden, dat het arme dier dan al heel jong versleten is maakt ze niet zoveel uit, of dat geloven ze gewoon niet (kop in het zand steken). Maar als het paard dan op zijn 15de allerlei problemen krijgt, vinden ze het vaak wel heel erg. Ik begrijp niet dat ze daar dan niet eerder aan denken.
Daarnaast heb je dan natuurlijk ook de mensen die zo'n opgereden paardje gewoon naar de slacht brengen en een nieuwe kopen. Vaak vinden deze mensen het ook heel normaal dat een paard al zo jong afgeschreven is.
Ik vind dat niet normaal.
Ik zou dan liever wachten tot het paard is uitgegroeid voor ik erop ga zitten, zeker omdat ik weet dat ik het niet zou kunnen verkroppen als ik er te vroeg op ga en het paard dan vroeg problemen krijgt. Ik zou me zo schuldig voelen!! Zeker omdat ik het weet.
Ja en sommige mensen hebben dat niet, zij kopen net zo lief een nieuw paard.

Klopt egon.

Niet alleen zijn ze in wenen meestal zelfs boven de 9 als ze uitkomen (ik meen meestal boven den 10) en worden ze eerst zo ver mogelijk aan de hand opgeleid, maar lopen ze ook tot hoge leeftijd mee.
Ik meen dat het met de ijsco's niet anders is? (althans de correct gereden ijsco's)

Wat dan eigenlijk verbazend is, is de enorme weerstand van paardenvolk om later te beginnen met een paard.
Ja, je kan dan eerder ermee op pad, maar menig rijpaard is met een jaar of 16 versleten, terwijl correct gereden paarden veel langer actief zijn.

Een simpel sommetje zou dan zeggen dat je van het later beginnen en correct aanrijden aanmerkelijk langer vruchten plukt. Dat zou ook willen zeggen dat de energie, gestoken in opleiding, veel meer lonend zou zijn (gezien je langer met een goed opgeleid paard toekomt)

Eigenlijk is dat dan toch een beetje vreemd en oneconomisch, die cultuur van het zo vroeg mogelijk beginnen? Of ben ik nu gek?

Wieteke schreef op vrijdag 29 maart 2013, 14:30:


Oké, verkeerd uitgedrukt. Ze zien er vaak eerder "sterk" genoeg uit. Er werd bij het fjordenstamboek voor gewaarschuwd dat je je paard niet voor het derde jaar moest gaan berijden, ook al zag hij er met 2 al sterk genoeg uit. Ik kom daar overigens al jaren niet meer, dus heb geen idee hoe er nu over wordt gedacht.
Mijn eerste fjord kocht ik toen hij volgens de verkoper 4 was. Later vertelde de da me dat hij een jaar jonger was. (Ik wist toen nog maar bitter weinig van paarden en had dat zelf niet gezien). Hij werd al minimaal een jaar bereden, dus was 2 toen ze daar mee begonnen. (Was trouwens een oersterk paard, heeft alleen een blessure gehad door een uitglijer op het land en verder nooit wat gemankeerd.)

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

joop schreef op vrijdag 29 maart 2013, 10:45:


Heeft in de bouw meer te maken met het veelvuldig moeten maken van onhandige bewegingen door de oppers.
Vroeger waren 100kg zakken de normale eenheid in het boerenbedrijf. Mijn helaas overleden boerenbuurman is daar toch, wat dit aangaat probleemloos, tegen de 90 mee geworden. Zijn zoon (bouwvakker) en ik (watje) zijn van de '50kg generatie', toen werd het niet zo lang geleden 25kg en nu is het al 20kg meen ik... heeft allemaal niets te maken met 'fysiek kunnen' (want het gros van die 50kg zakken werd ook al met de heftruck behandeld), alles met significant meer winst kunnen maken op kleiner verpakte eenheden.
Ik durf te voorspellen dat zodra dat winstmodel omdraait de hele ARBO de pot op kan.


Watje! Een mens van 80kg kan makkelijk, wanneer erop getraind is, gewichten van 100kg sjouwen. Een beetje koelie lacht erom. Dat is dus geen 20% maar 100+20%. Als de vergelijking met paardengewicht lineair op zou gaan, wat niet zo is, zou jouw paard van 500kg dus wel 600kg kunnen dragen.

Nu is een paard geen zuilconstructie geworden maar een brugconstructie zoals de meesten. Toch denk ik dat gewichten van mensen op de rug, mits volwassen en uitgegroeid, zelfs niet in de buurt komen van de grenswaarden die een paard kan dragen. Of je als ruiter nu 70 of 100kg weegt lijkt mij een sluitpost, ná allerlei andere wegingen die hierop van grotere, beter onderbouwbare invloed zijn.
Verder spelen er teveel variabelen mee om er uit de losse pols zinnige dingen over te kunnen zeggen, zelfs de kwaliteit van botten kan enorm verschillen.

Ik denk, maar dat wordt een heel andere discussie, dat ook de heksenjacht tegen overgewicht met de meningsvorming te maken heeft. In Afrika wordt daar heel anders over gedacht, daar is dik zijn een teken van rijkdom.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 29 maart 2013, 14:45:


In een wereld van futurity's en pavo-cups enzo vind ik dat niet heel vreemd... (Ik vind het wel vreemd, maar het verbaasd mij niet...)
Daar wordt toch een trend gezet...