Ik probeer ook gewoon mijn gevoel te volgen, maar soms maken andere mensen mij nogal onzeker.
Van de week was het weer druk met trekkers en ik ben eens wezen observeren wat de pony's doen en wat ik doe. Ik loop altijd gewoon door en reageer hetzelfde op een trekker als op een fietser, geen reactie dus. Mijn pony's geven ook helemaal geen reactie. Van de week moest ik even op een oprijlaan blijven staan toen de trekker kwam, omdat de berm te nat was, maar dan wachten ze keurig tot de trekker voorbij is en dan lopen we verder. Ze blijven gewoon netjes naast elkaar staan. Wel moet ik Noortje niet te dicht naast Jarél zetten, anders gaat ze spelen met hem, dus bang voor de trekker is ze zeker niet!
Ik vind het heel jammer dat mijn buurvrouw nu denkt dat ze haar pony niet over zijn trekkerangst heen kan helpen en hier dus ook niet meer aan zal gaan werken.

Van de week was er ook iets op tv over Pat Parelli, ik vind dat heel bijzonder hoe hij met de paarden werkt. Hij heeft ook een vrouw in zijn team, zij zit in een rolstoel en heeft een prachtig fries paard, helemaal getrained. Die geven een show weg, daar heb ik echt bewondering voor. Ik kan mij niet voorstellen dat deze werkwijzen het paard stress geven, het lijkt mij dat als het paard er echt stress van ondervind, dat je daar toch iets van terug moet zien.

Talitha schreef op zaterdag 23 november 2013, 15:33:


Zo doe ik het ook. Wel ga ik opzij voor een trekker, even een oprit op, of de berm in.
En dan begin ik al weer te lopen/rijden terwijl de trekker langs rijdt, naar de trekker toe dus. Volledig ontspannen, want dit is heel gewoon.Vinden mijn paarden ook.

Talitha schreef op zaterdag 23 november 2013, 15:33:


Silke Valentin is dat...