Oh gelukkig niet één van jouw paarden Els, toen ik hoorde waar het was dacht ik meteen aan jou...

Arabesk schreef op woensdag 26 maart 2014, 21:10:


Nee, bij mij zijn gelukkig nog nooit paarden uitgebroken. Alle land wordt afgegrensd door een flinke sloot en schrikdraad. Kan je enkel door een paar bruggen vanaf en daar staan ook goede hekken voor.

Zag om 7 uur de paarden onder aanvoering van Lotte over het pad naar de track op het land wandelen. Daar staan ze nog steeds. Mij benieuwen of ze er zo ook weer vanaf komen met voeren.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Myriam schreef op woensdag 26 maart 2014, 18:07:


Heb je het?
Mag ik t dan lenen als je t uit hebt?

Coralie schreef op donderdag 27 maart 2014, 18:30:


Het is een studieboek en ik studeer nogal traag
Myriam

Het verhaal heeft nog een klein vervolg.
Hoewel overburen vertelden dat het paard achter ons land was aangereden, bleek later dat het verderop was gebeurd, achter het land van een buurman die verderop woont.
Zijn paarden staan 's nachts op stal, ver weg van het ongeluk en ze hebben het niet kunnen zien gebeuren. Toch wilden ze 's ochtends het land niet op, toen hij ze er heen bracht. Hij heeft ze uiteindelijk maar op een ander stuk gezet.
Het dode paardje is pas aan het begin van de avond om een uur of 6 weg gehaald. En onze paarden gingen om 7 uur onder aanvoering van Lotte weer richting de track.
Schijnbaar heeft zo'n vreemd dood dier een andere impact dan een dood maatje. Ik weet nog goed dat Froukje er niets van maakte toen Fjordson dood aan de weg lag en Willem er niets van maakte toen Froukje dood op het land lag.
Vind het toch wel weer bijzonder ...

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Ja, dat is toch iets om over te denken...
Hoe bedoel je nix van maakte? dat ze niet reageerden op hun dode vriend?
Was bij mijn paarden in ieder geval zo toen de pony dood was, ze negeerden het gewoon, even een snuffel en weg, maar dat was ook niet echt hun vriendin, zeg maar...
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op zaterdag 29 maart 2014, 17:55:


Ze reageerden er nauwelijks op en waren er in ieder geval niet bang voor. Eigenlijk kwam de reactie pas als het dode paard was opgehaald. Dan begon het hinniken.
Nu leek dat vreemde dode paard ze dus schrik aan te jagen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 29 maart 2014, 17:15:


Mijn paarden waren afgelopen december heel intens rustig toen hun maatje ingeslapen was.
Zolang het paard er nog lag, klaar om door Rendac opgehaald te worden.
Een hele diepe rust..
Toen het paard opgehaald was, waren ze weer gewoon zoals altijd..