hmm, het zijn er ook wel heel veel;
Bij mijn paarden was de introductie ook heel heftig ('t kleintje stond ook al 10 jaar moederziel alleen, dat zal vast niet geholpen hebben). Ik heb ze uiteindelijk ergens anders geintroduceerd (toch territorium-gedrag) ? met "therapie-paarden" die de boel verzacht hebben en 1 voor 1 uit de wei gehaald zijn totdat die van mij met zijn tweeën over waren. Toen dat goed ging zijn ze daar een paar dagen gebleven en voor de zekerheid hebben we ze zelfs 1 dag in een paddock gezet samen)... daarna naar huis en daar is het eigenlijk meteen goed gegaan.

Succes !

Myriam schreef op woensdag 9 juli 2014, 7:24:


Daar heb je gelijk in. Het ging er even stevig aan toe toen ik op het land liep. Hij staat nu nog steeds apart en de "boze" ruin zoekt hem af en toe wel op over het draad heen. Dan maakt hij zich groot, gilt als een merrie en slaat stevig met zijn voorbenen. We laten de nieuwkomer nog maar even apart....

Lenneke keijzer schreef op woensdag 9 juli 2014, 13:45:


Bedankt voor je bericht. Maar ik vind het er niet zo heel veel? Daarom had ik "kudde" al tussen aanhalingstekens gezet. Hij moet tussen 3 paarden komen te staan. En ze hebben ruim 1.5 hectare de ruimte.

De andere ruinen staan er naast, daar hoeft hij niet "tussen".

Ik heb het idee dat de huidige "kudde" toch wel vrij hecht is.

Je kunt misschien ook wachten tot het nieuwe paard zijn wei als zijn territorium ziet en dan de andere paarden één voor één af en toe een paar uur bij hem zetten. Beginnend met de makkelijkste.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op donderdag 10 juli 2014, 9:55:


Hallo Els,
Jij ook bedankt voor het meedenken. Verleden week dachten we dat het wel goed ging en hebben we ruin C, even bij de nieuweling gezet. En dat ging prima!! Van ruin C wordt altijd gezegd dat het een lieverd is en dat leek ook zo, we waren ook stomverbaasd dat hij zo vreselijk in de aanval ging .
Het gekke is dat we van merrie A verwacht hadden dat die zou proberen om hem weg te jagen, maar die houdt eea alleen maar in de gaten van grote afstand.

Maar ook hier zijn we waarschijnlijk te snel geweest met het erbij zetten van ruin C. Dit hebben we na een dag of 3 gedaan. En toen was er werkelijk niets aan de hand. Ze liepen lekker samen door het land te wandelen, af en toe aan elkaar ruiken en verder gewoon grazen.

In mijn ogen leek het erop dat ruin C eigenlijk pas flipte op het moment dat merrie B zo vreselijk aan de nieuweling ging plakken.

Merrie A reageerde na 2 dagen kijken, alleen maar door heel hard heen en weer te gaan rennen, bokken, steigeren, tussen het samenklittende groepje paarden in en hard in het rond te gaan slaan en bijten. Ze leek ontzettend gefrustreerd op dat moment. Vooral de nieuwe ruin moest het ontgelden (paar kale plekken op zijn kont), maar nadat zowel merrie A als nieuwe ruin onderuit zijn gegaan was voor mij de maat vol. Nieuwe ruin gleed onder het draad door, maar wist er op wonderlijke wijze aan de juiste kant weer onder vandaan te komen en merrie A ging door het harde rennen en idioot doen 2 x op haar zij. Het had ook hard geregend en het voorste deel van het land is pas verhoogd met grond, dus dat was nogal glad.

Ik zou ook de andere paarden één voor één bij de nieuwe zetten,laat ze eerst één op één kennismaken, en als dat goed gaat, dan pas allemaal bij elkaar.
En voor de veiligheid (en de gezondheid) zo snel mogelijk de ijzers eraf.

We zijn alweer even verder en afgelopen weekend hebben we de nieuwe ruin weer in de "kudde" gezet. Hij heeft dus nog ruim een week apart gestaan. Geen hengstige merries meer in de buurt en het gaat tot nu toe prima!

Nieuwe ruin mag zelfs samen met ruin C uit de slowfeeder eten .

Merrie A, houdt hem nog steeds op afstand door af en toe haar oren plat te leggen en merrie B toont weinig tot geen interesse meer in nieuwe ruin.

Mijn conclusie; we wilden inderdaad iets te snel.