Nienkemulder schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 10:38:


Mag ik vragen door wie ze wordt gestrasserd?


Hoeveel tijd heeft er gezeten tussen het afnemen van de ijzers en de eerste trim? Indien mogelijk verdient het namelijk aanbeveling om na het afnemen van de ijzers vier dagen te wachten voordat je een eerste trim doet. In die vier dagen komt de bloedomloop in de voeten enigszins op gang en kun je zien welke schade er al is aangericht. Zodat je voordat je gaat trimmen weet hoe goed of slecht het dier er voor staat.

Als je de ijzers afneemt en meteen gaat trimmen kan het lijken alsof de kreupelheid veroorzaakt wordt door de trim. Terwijl dat helemaal niet het geval hoeft te zijn.


Dit klinkt verdacht veel als hoefbevangenheid.

Het is mogelijk dat een paard hoefbevangen raakt nadat de ijzers zijn verwijderd en het een correcte trim heeft gehad. Door het beslaan werd de hoef gefixeerd en was er nauwelijks bloedcirculatie in de hoef waardoor er weinig kon gebeuren. Haal je de ijzers er af en geef je zo'n paard een correcte hoefvorm, dan komt het hoefmechanisme weer op gang. Dat betekent dat de zenuwen weer gevoed worden en hun werk gaan doen. Gevolg: paard geeft pijn aan.

In een beslagen hoef is in bijna alle gevallen schade aanwezig. Heel vaak is de vaste verbinding tussen de hoefwand en het hoefbeen ernstig beschadigd tot zelfs non-existent, afhankelijk van hoe lang het paard op de ijzers heeft gestaan. Je merkt aan de buitenkant echter niks van die schade: de zenuwen zijn effectief verdoofd bij gebrek aan bloedcirculatie, en het hoefbeen kan niet kantelen doordat het ijzer de zool hoog houdt.

Haal in zo'n geval de ijzers er onder vandaan en breng het hoefmechanisme op gang en het paard raakt hoefbevangen. Immers, nu kan het hoefbeen ergens heen kantelen en bij gebrek aan een vaste verbinding met de hoefwand zal het dat ook doen. Bovendien geven de zenuwen nu door dat er behoorlijk wat schade in de hoef aanwezig is, dus het lichaam gaat aan het werk om de rotzooi op te ruimen. Dat gebeurt o.a. middels ontstekingen (van de lederhuid) en abcessen.


Dat zal je altijd zien. Dat betekent voor jou: laarzen aan en je paard aan de hand mee het water in nemen. Je hebt kans dat hij het heel gauw leert waarderen. Met ontstoken voeten (onsteking = warm!) is het immers goed toeven in een waterbad.


Ja, je bent beslist niet de enige. Als je Engels kunt raad ik je aan je te subscriben op http://groups.yahoo.com/group/StrasserBarefootNetwork/ Als je daar je verhaal doet zal je zeker een heleboel verhalen te horen krijgen van mensen wiens paarden hetzelfde hebben doorgemaakt en die nu weer blij en gezond door de wei scheuren.

Ga ook eens kijken op The Horse's Hoof: http://www.thehorseshoof.com Dit is de website die hoort bij een kwartaalblad dat zeer de moeite waard is voor iedereen die in barefoot geinteresseerd is. Een online abonnement kost geloof ik 20 dollar.

Trek je niets aan van de mensen om je heen. Laat evt. hoefschoenen aanmeten om je paard door de moeilijkste periode heen te helpen. En blijf er vooral mee lopen! Twee uur per dag is eigenlijk het minimum; meer is beter.

Heel veel succes!

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Karen Drost schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 11:20:


Ik weet gelukkig dat de ene Strasser beoefenaar de andere niet is, maar ik heb heel wat mensen op cursus gehad die zelf de hoeven wilden gaan bijhouden, omdat iedere keer na de Strasser bekapping het paard wekenlang gevoelig was. Het merendeel van die mensen had paarden die al jaren prima zonder kreupelheid zonder hoefijzers liepen. Ik weet niet of de Strasser-methode nu veranderd is, maar als dat zo is dan zou ik daar zeker wat meer ruchtbaarheid aan geven, want het is iets dat nogal wat mensen weerhoudt om hun paard (weer) te laten Strasseren.


Dat doen wij standaard, tot aan de zool. We houden gewoon in alle gevallen de zool aan. En nu vraag ik me dus af hoe je die 30 graden probeert te bewerkstelligen als "de zool aanhouden" niet tot dat resultaat leidt. Je moet dan wel of ergens een stuk zool weghalen, of ergens een stuk hoefwand laten staan. En beiden hebben zo hun eigen nadelen.


Jij noemt de grip op zachte grond die beter zou zijn zonder mustang roll. Wij noemen de bescherming tegen hoefschade die beter is met mustang roll. Laten we aannemen dat beide stellingen kloppen, wat heeft dan voor de meeste mensen (en de paarden!) de hoogste prioriteit? Het is mij nooit opgevallen dat mijn paarden minder grip zouden hebben op zachte ondergrond (en ze zijn best wild bezig) maar ik kom bij de meeste paarden wel beschadigingen aan de hoeven tegen. Ik zie ook niet helemaal hoe een messcherpe hoefwand een betere grip zou geven. Als dat zo was dan zouden trekkerbanden geen afgeronde rubberblokken als profiel hebben maar hele scherpe overgangen, maar dat is niet zo.


Bij mijn weten zakt op een zachte bodem juist de hiel iets verder naar beneden dan op een harde ondergrond, omdat het meeste gewicht nu eenmaal gedragen wordt door de achterkant van de hoef. Ik ben dus benieuwd waar het idee vandaan komt dat op zachte ondergrond de hoef voorover zou kantelen? (De volgende keer dat er hier modder ligt ga ik toch weer eens even kijken).

Ik hoop niet dat ik de indruk wek tegen de Strasser methode te zijn, ik vind het voor veel paarden een prima methode en over de grote lijnen zijn we het sowieso roerend eens. Maar uiteraard ben ik wel geinteresseerd in de kleine verschillen tussen de methodes, over de denkbeelden die erachter zitten. In beide kampen zitten onderzoekers die niet bepaald over één nacht ijs zijn gegaan, dus de waarheid zal wel een beetje van het individuele paard afhangen. Misschien dat dit er uiteindelijk toe leidt dat het al dan niet aanbrengen van een mustang-roll afhangt van het individuele paard en zijn leefomstandigheden. Als je hierover liever privé wilt discussieren kan dat natuurlijk ook.

Laten we in ieder geval scherp blijven en niet dezelfde fout maken als de traditionele bekappers deden: klakkeloos een bepaalde methode aanhangen zonder er zelf over na te denken.

Groeten,
Frans

Karen Drost schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 11:40:


Ze wordt door Marco gedaan



1 a 1,5 week dacht ik en toen ze bij ons kwam (we hebben haar nog maar net) was ze net een paar dagen van de ijzers en bekapt door een orthopedisch hoefsmid die haar eigenlijk op speciaal beslag wilde zetten)


Daar lijkt het inderdaad op als je haar ziet staan.De zool ziet ook erg geel maar ze heeft nog geen echte zichtbare abcessen.
Betekend dit dat ik nu ook met vers gras en teveel eiwit moet oppassen?
Ik zet haar namelijk iedere dag ook een paar uur op een stukje grasland omdat ze dan tenminste wat minder pijnlijk lijkt.


Ik heb me gelijk ingeschreven, dank je wel!!!Op dit moment lees en zoek ik alles over de overgangsfasenar barefoot en Strasser


Hoefschoenen heb ik naar gekeken en ik kon bijna nieuwe tweedehands boa's kopen maar dat zou alleen maar zijn om met haar te lopen die kan ze niet 24 uur per dag aan en ik ben bang dat ik dan het hoefmechanisme verminder met die dingen aan en deze vervelende fase verleng.



Hartstikke bedankt

Frans Veldman schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 13:40:


Ik kan alleen vertellen hoe ik ben opgeleid. En dat is met een overal toepasselijk "it depends". Zoals gezegd ben je er nooit op uit om een paard kreupel of gevoelig te maken. Het komt wel regelmatig voor dat een paard na de eerste trim gevoeliger is, maar dat mag niet elke keer zo zijn. Waar het heel erg vaak mis gaat is dat de methode niet gevolgd wordt. D.w.z. dat men denkt dat eens in de zoveel tijd "strasseren" het wonder wel zal doen voltrekken. Maar zo werkt het dus niet.

Als een paardenhoef een verandering moet doormaken, dan is het binnen de Strasser Methode zo dat je in principe om de 3 dagen die hoef bijwerkt. Later, als de hoef gezond en functioneel is, laat je het interval afhangen van de omstandigheden. Maar in beginsel behoor je dus elke 3 dagen die hoef te bewerken.

In de praktijk, waarin ik voor klanten werk die mij voor mijn diensten betalen, komt dat er niet van (te duur). Ook bij degenen die ik heb geleerd hoe ze zelf de hoeven kunnen (en moeten) bewerken lukt het lang niet altijd om echt elke 3 dagen de messen ter hand te nemen. Ik begrijp dat wel, maar het betekent dat je geen optimale omstandigheden hebt en dat de veranderingen zich dus langzamer zullen voltrekken dan gewenst. En daarbij ga ik er dan voor het gemak vanuit dat het paard wel minstens 15 km per dag aflegt en dagelijks met zijn hoeven in contact komt met water.

Maar goed, terug naar die gevoeligheid na de trim. Als je je aan alle voorwaarden houdt, dan mag die gevoeligheid zich eventueel na de eerste trim voordoen, maar vervolgens moet dat minder worden. De reden waarom je een zool dun snijdt is zodat deze kan decontraheren. Is dat eenmaal gebeurd, dan heeft een gezonde zool in principe een dikte van zo'n 2 cm en zou deze niet meer voor overgevoeligheid mogen zorgen.

Kortom, als je paard elke keer na de trim supergevoelig is en een week later niet meer, dan is de zool net te dun gemaakt onder de omstandigheden waarin het paard leeft/wordt gebruikt.


OK, stof tot nadenken.


Volgens mij klopt dit niet. Een paard loopt, onder natuurlijke omstandigheden (zoals grazend in de wei), de meeste tijd met z'n hoofd naar beneden. Daarbij wordt het meeste gewicht door de voorhand gedragen en als je kijkt naar de gewichtsverdeling over de hoeven komt bij mijn weten het meeste gewicht op de teen en niet op de hiel. En daardoor zakt bij zachte ondergrond de teen dieper in de grond dan de hiel, zeker als je de hoefwand afrondt middels een mustang roll.

Als ik kijk naar de afdrukken die mijn paarden in het weiland achterlaten lijkt me dit ook te kloppen: de teen laat uiteindelijk meer indruk achter dan de hiel.


Nee hoor, die indruk krijg ik niet.


Zoals gezegd: it depends.


Dat is althans mijn mening.


Ik heb er geen enkel bezwaar tegen om deze discussie in de openbaarheid te voeren. Ik heb niets te verbergen en dit zet me aan om goed na te denken over waar ik mee bezig ben en waarom.


Inderdaad. Overigens is dat ook de mening van Dr. Strasser. Ook zij blijft bijlezen en leren. Bij de jaarlijkse recertificatie hoort dan ook een document met de nieuwste inzichten. Recentelijk was dat het feit dat de openingcuts, die ze een paar jaar geleden nog van cardinaal belang achtte om decontractie te bewerkstelligen, minder belangrijk zijn dan de "scoop". En zo blijft het zich ontwikkelen.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP