HannahFroukje schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 10:26:
>> Daarvoor gebruik ik nu, de vederlichte oplettendheid om met mijn
>> paard mee te gaan, zodat ze vanuit zichzelf hetzelfde gaat doen
>> bij mij.
> En als het paard wil grazen (dat is m.i. liefst de hele dag)
> terwijl jij eigenlijk had willen rijden, hoe handel je dan?
Hoi Froukje, een vervolg.
Vrij normaal zijn mijn omgangs regels met gras eten. Ik hou het tegen met druk en beloon bij gehoorzaam omhoog komen, het ene paard is hierin lastiger dan het andere.
> Wat je schrijft komt bij mij wel over, maar het lijkt mij
> praktisch eigenlijk niet toepasbaar. Het eindigt er volgens mij
> dan in (als je geen druk wilt uitoefenen), dat er bij dominante
> bijvoorbeeld bij z'n eten weg zou willen jagen)? Hoe reageer je
> dan? Geef je dan toe aan die druk? Hoe vertaal je dit naar een
> principe dat naar 2 kanten werkt, wanneer er aan jouw kant
> alleen toegeven is?
Druk gebruiken om weg te sturen, dat doe ik ook. En dat blijft goed aanvoelen om het zo te doen. Als een paard mij weg wil sturen met druk, bij zijn voer of hoe dan ook, dan reageer ik met de druk van weg sturen terug. En daarbij win ik natuurlijk
Het is ondenkbaar en gevaarlijk dat mijn hond of paard agressief naar me uithaalt terwijl ik dit passief ontwijk.
En als ik druk gebruik om mijn paard mee vooruit/links/rechts/in tempo wisseling te krijgen, dan voelt dit heel anders, het voelt niet goed. Het voelt als een mislukking, het voelt als onmacht om het met druk te doen. Logisch toch? We merken dan dat het dier (mits het begrijpt wat ik vraag) tegenwerkt, terwijl we meewerking nodig hebben. Je kunt tegenwerking oplossen met druk, of je vraag aanpassen aan wat je paard acceptabel vind en vandaaruit langzaam aan je doelen bereiken.
En dat laatste doe ik als ik meega met wat mijn paard of hond zelf wil. En ik heb gemerkt dat mijn oude manier van druk gebruiken om mee werking te krijgen op een verzoek ... een doodlopende weg was. Er is dan wel gehoorzaamheid hoor, maar nooit zo mooi en vloeiend en begripvol en kameraadschappelijk en vol levenslust als zonder druk. En druk kan onzichtbaar worden! Het is dan een patroon geworden (bij niet gehoorzamen komt er druk), als we meegaan met wat ons paard zelf wil dan doorbreken we het patroon van druk.
Druk is een patroon, als de verzoeken alleen maar van 1kant mogen komen. De meeste honden en ervaren paarden hebben het opgegeven om zelf hun voorkeuren kenbaar te maken ... er wordt toch nooit aan voldaan. Dan is druk dus een patroon geworden, ook al is er geen feitelijke druk meer nodig. Een gehoorzaam paard zeggen we dan, ja amehoela
Ik zie het als een paard die zijn natuurlijke nieuwsgierigheid en levenslust heeft ingeruild tegen het vermijden van druk.
Gelukkig hoor ik steeds meer mensen die hun paard toestaan even te ruiken aan mest op hun pad. Die stil wachten tot hun paard bereid is verder te stappen. Die meesturen richting andere paarden om even elkaar te ontmoeten. Die meegaan met verandering van tempo vanuit hun paard. Die de route keuzes, kleine of grotere keuzes, steeds vaker door hun paard laten bepalen. Niet altijd natuurlijk, maar elk beetje helpt, in het doorbreken van het patroon van druk.
> Het lijkt mij persoonlijk geen principe wat bij mij aansluit.
> Elk wezen kan m.i. kiezen in elke situatie voor een strategie
> van competitie of een van samenwerking. Ik vind zelf in principe
> geen van beide fout. De ene persoon is meer competatief
> ingesteld dan samenwerkend, de andere precies andersom. Naar
> dieren toe zijn we doorgaans vooral competatief ingesteld, dat
> is waar ja. En dat hoeft ook lang niet altijd, in zoverre kan ik
> wel met jouw idee meegaan.
Natuurlijk mensen verschillen in hun voorkeuren. Mijn vrouw moet er niet aan denken om met zo'n scharrelhond door te stad te lopen, die loopt liever haar vaste rondje, en laat de hond vrij in het park. De weg daarnaar toe, daar moet de hond haar gehoorzamen. Het gewone patroon, ik ben graag een pionier die intensief nieuwe wegen uit probeert.
> b.v. door je op te stellen als "leider", kun je juist
> bereiken dat die competitie verdwijnt (mijn 2 rivaliserende
> paarden eten nu als het moet uit 1 tonnetje zonder competitie,
> want ik heb zelf die competitie overgenomen,
Goed gelukt dus. Mijn oppaskindje van 1 1/2 wil graag aan de ogen en neus peuteren van mijn hond. Ik stuur mijn hond ben hem weg. Twee maal heb ik het kindje proberen op te voeden door zijn handje weg te trekken. En mijn hond dacht toen, dat de opvoeding blijkbaar begonnen was van de kleine, en hielp dezelfde dagen mee met de correctie, door even een beetje te happen. Ook niet verkeerd natuurlijk, geschrokken huilen, en voorzichtiger nadien. Nu stuur ik alleen mijn hond weg van het kind, want elke agressie naar mensen blijft uit den boze.
Michiel
Warboel
