Hi Monique, bedankt voor het opschrijven van dit verhaal. Het is goed dat je het eens neergeschreven hebt, zo kun je het misschien van je afschrijven, verwerken.
Alhoewel ik meteen erken dat dit wel zo'n vreselijk verhaal is dat je het nooit zal vergeten.
Ik begrijp ook de reactie van jouw merrie, toen ze de hoefsmid aangevallen is.
Het dier had gewoon teveel op haar mieter gehad en dan kan er weleens een knopje omgaan. Ik denk dat er heel veel moet gebeuren voordat een paard zich zo bedreigd voelt dat ze een mens aanvalt.
Toch ben ik dit fenomeen vaker tegen gekomen... Maar altijd wist ik ook dat degene die aangevallen werd, met een riek had staan te steken (zelf gezien, want indertijd verzorgde ik de buurpony's) op een prachtige Friese hengst (hij was indertijd echt mijn DROOM) om hem in de stal te krijgen...
Toen die vent 's avonds het paard hooi bracht kwam de Fries over de staldeur heen en sloeg hem tegen een muur. Inderdaad: gillen en moordlust in z'n ogen!
En b.v. iemand die met een zweep een Painthengst had staan aftuigen. Ook die hengst sloeg 1 dag daarna die persoon een gebroken arm. Willens en wetens.
En zo kan ik nog wel even doorgaan, inderdaad ook over hoefsmeden die paarden in de buik schoppen. De goede uiteraard niet te na gesproken he? Maar de schoppende hoefsmid werd meteen van het erf gebonjourd....
Ach Monique, wij zijn niet rijk... maar ook ik heb hier weleens zielepootjes gehad en die weer opgelapt.. Gelukkig KON ik ze nog opknappen alhoewel het in het geval van een IJslander toch wel een dubieuze vraag is geweest... die had het echt helemaal opgegeven, maar ook hij is hier uiteindelijk gezond weer weggegaan.
Bij mij rijst dan altijd de vraag HOE het mogelijk is dat mensen een dier zo ontzettend kunnen verwaarlozen.... en ik ben echt niet sentimenteel hoor.
Toevallig rij ik pas geleden hier in de buurt wat rond... en zie 2 echt graatmagere vossen in een weiland lopen. Jonge dieren nog..... Ik kon gemakkelijk de ribben tellen, het zag er niet uit. Echt haveloze paardenkinderen....
Wel dikke buiken, dus waarschijnlijk vol met wormen. In deze tijd van het jaar???
Nou.... ik heb maar niet naar de voeten gekeken...
Er is zoveel paardenellende...
Jij hebt pech gehad, dat je zo vaak precies de verkeerde trof en een paard dat het ze (logisch!) niet meer gemakkelijk maakte.
Uit het hele verhaal haal ik in ieder geval dat jij ervoor gevochten hebt om deze merrie een goed, stressloos en gelukkig leven te bieden. Dat vind ik gewoon heel goed van jou, dat je tegen alle verhalen van de 'deskundigen' in toch ervoor gekozen hebt om jouw paard te helpen en voor jouw paard voor te gaan.
Jij krijgt van mij een dikke pakkerd!!
Bedankt voor je verhaal!
Groetjes,
Wil.
Warboel
