Marjolein1 schreef op donderdag 13 oktober 2005, 15:58:


Hoi Marjolein.

Mijn paardje heeft ondertussen 7 weidemaatjes gehad.
De 1e was een merrie waar ze heel goed mee op kon schieten. Deze relatie was jammer genoeg snel voorbij. Haar eigenaresse voor korte tijd had niet veel geduld met deze pittige dame en op een slechte dag was ze gewoon weg. (toen stond mijn paard nog op de manege waar ik haar gekocht had, mijn 1e paardje, liefde op het 1e gezicht maar ik had geen flauw benul..)
Na het vertrek van deze merrie heb ik haar, vol vertrouwen en met weinig kennis van zaken, per ongeluk in een andere weide gezet zonder goed op te letten. Er stonden nl 2 paarden in die wei waarvan ik er eentje over het hoofd had gezien. Deze 2 waren al dikke vriendjes met elkaar maar gelukkig stond Radja haar mannetje en hadden ze maar even een korte schermutseling waarna het tweetal in het andere end van de wei ging staan. Hierna heb ik haar eigenlijk een hele tijd niet meer zonder een afscheiding van andere paarden op de wei durven zetten. Niemand op de manege durfde dat ook niet meer omdat die 2 andere paarden veel groter waren dan de mijne en toch meteen het veld hadden geruimd. Op de manege kon je goed aan haar oren zien wie ze wel, en wie ze niet mocht. Ze maakt daarbij geen onderscheid tussen jong oud, mannetje vrouwtje of groot klein. Zo ongeveer 1 op 10 vonde ze de moeite waard, 3 op tien kon ze niet uitstaan en de rest was noch het een noch het ander. Die keek ze niet eens aan.
Haar 4e weidemaatje viel in de katagorie niet goed en niet kwaad dus daar heeft ze wel een hele tijd mee op de weide gestaan maar zónder echt goede vriendjes te worden. Weidemaatje nummer 5 was een merrie-pony van een jaartje of 20. Hiermee had ze een goede band, al was ze wel duidelijk de baas in de wei. Er bleef een zekere afstand. Haar vorige weidemaatje was een jonge leenruin van 1.5 maanden. Daar was ze echt dikke vrienden mee. Ze stonden vaak elkaar te groomen, en als ze hengstig was dan kon ze niet genoeg van hem krijgen. (je kon aan Sammy wel zien dat hij daar niet echt raad mee wist). Sammy is afgelopen Zondag weer vertrokken. Radja heeft wel flink gehinnikt maar ze heeft het meteen daarna veel te druk gehad met haar nieuwste weidemaat. Ik zeg meteen maat ondanks dat deze nieuwe heer in haar leven maar 83 centimeters meet. Hij heet Menno en gaat voor niets en niemand aan de kant. Hoe het af gaat lopen weet ik nog niet. De eerste dag kreeg Radja genoeg van de advances van dit bijzonder macho-paardje, maar je kon ook wel zien dat ze genoot van alle aandacht.
Conclusie: je hebt er zelf weinig over te vertellen, je paard maakt wel uit wie hij/zij leuk vindt. Het is wel machtig interessant om dit allemaal te bekijken. :) Het is altijd fijn als je tijdelijk eerst een ander vriendje vriendinnetje op proef mag nemen. Als Menno niet de super-vriend wordt blijft hij voor mij als weidemaatje toch geschikt genoeg want Radja mist haar oude kamaraad (Sammy) niet meer en ik kan zonder problemen deze 2 uit elkaar halen en met de een, of met de ander gaan wandelen. In mijn geval is dat wel fijn omdat mijn partner paarden wel leuk vindt, maar er niet zo stapel op is als ik. Ik moet dus ook altijd alleen kunnen gaan. Als mijn paarden elkaar te hard missen (net zoals met Sammy en Radja) dan is het heel erg lastig om de een uit de weide te halen zonder dat de ander daar stapel dol van wordt. Met die kleine Menno is dat heel goed te doen. Hij hinnikt wel heel verontwaardigd, maar hij heeft in zijn eentje genoeg zelfvertrouwen. Radja ziet mij denk ik ook een beetje als paard, maar dan eentje waar ze naar moet luisteren. Dit doet ze veel beter sinds haar aandacht niet meer voortdurend bij Sammy is. Misschien kwam dit ook wel omdat Sammy nog een veulen was die dringend opgevoed moest worden. Zover gaat mijn wetenschap nu ook weer niet, maar dit bevalt me tot nu toe prima.
zo... heel verhaal weer. Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Groetjes Nel.