Hoi,
Sandra schreef:
> Overal stonden pony´s. Alle schuren waren vol, 160 ponys. Sommige bereden,
andere alleen halstermak, maar met geen van alle werd iets gedaan, behalve
gefokt en gebruikt als bloedmachines voor medicijnen... Ze zagen er op zich
best goed uit, moest ik zeggen. Niet mager, best gezond, sommige wat kale
plekjes. Ze mochten de halve dag de wei op... Ze werden voor zover ik kon
zien niet mishandeld, maar gewon liefdeloos behandeld, zoals je met een auto
of fiets omgaat. Eenmaal drachtig dan gingen ze een tijdje naar een bedrijf
waar bloed werd getapt.
>
Zouden deze paarden iets te kort komen? of hebben paarden genoeg aan het
leven in kuddeverband en halve dag weidegang? Wat denken jullie, zouden deze
paarden gelukkig zijn. Ik ben daar zo verdeeld in van mening. Ze leken
helemaal niet ongelukkig of zo, maar wel bang voor de mens.
Wa zal ik doen? gewoon eens proberen? Ik twijfel er wel over. Wat voor zin
heeft het???
-----
Goh, dat is inderdaad een moeilijk dilemma (wel of niet iets met die paarden
gaan doen). Ik heb er een tijdje over nagedacht, en ik neig naar "niet
doen". Op basis van wat je schrijft denk ik dat deze paarden geen ideaal
leven hebben, maar ook niet een echt slecht leven. Als die weidegang er niet
zou zijn, dan zou ik het wel heel slecht vinden! En je schrijft "een
loopstal"; betekent dat de paarden samen in één of meer grote stallen lopen?
Als dat zo is, is dat ook fijn voor ze. Voortdurend contact met
kuddegenoten.
Ik denk dat het heel frustrerend is als je maar voor 1 of enkele paarden
iets kunt doen, en dan ook nog maar af en toe (alleen als je in Drenthe
bent). Vooral frustrerend voor jou, maar misschien ook wel voor die
betreffende paarden. Deze paarden zijn niet gericht op contact met mensen.
Als je met zo'n paardje aan de slag gaat, geeft dat waarschijnlijk in 1e
instantie meer onzekerheid en frustratie voor het paard, dan dat het hem of
haar wat oplevert. Zelfs al is het er 1 die vroeger wel bereden is geweest,
die moet dan toch uit de vertrouwde kudde worden gehaald. Omdat je niet zo
vaak kunt komen, zal het waarschijnlijk lang duren voordat het paard uitziet
naar je komst. En dan is het zover, en dan kun je maar zo weinig komen ;-(
Tuurlijk, iets is beter dan niets (voor het paard), maar het moet voor
jouzelf toch ook vooral leuk en niet vooral frustrerend zijn.
Ik denk dat een paard niet persé een ongelukkig leven heeft als hij geen
mensenliefde krijgt. Als dat contact en die vriendschap dan maar ergens
anders vandaan komt. In dit geval van kuddegenoten, en voor de moeders, van
hun veulens. En natuurlijk moeten de leefomstandigheden door de beugel
kunnen. Op basis van je verhaal denk ik dat die daar wel voldoende zijn
(niet optimaal, maar voldoende).
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik verder zoeken naar een ander adres. Op
zoek naar een paard of pony die baat heeft bij extra aandacht, maar voor wie
het krijgen van menselijke aandacht niet in zo'n groot contrast staat met
het leven dat het dier nu gewend is. En waar het ook voor jou minder
frustrerend werk is!
Waar in Drenthe zit je (en heb je een auto tot je beschikking?). Misschien
kan ik je een tip (adres) aan de hand doen?
groet,
Karen
Warboel
