Gregoor Lendfers schreef op zondag 1 januari 2006, 13:46:

Echt mooi!
Knap dat je aanvoelde wat ze bedoelde...

gr Caroline

Gregoor Lendfers schreef op zondag 1 januari 2006, 13:46:


Mijn verhaal is een stuk minder spectaculair, maar misschien ook goed om even op te schrijven na mijn vraag van een week terug. (Vind het van Gregoor trouwens echt knap! Ben zelf nog lang niet zo ver.)

Wij hebben de afgelopen week Willem langzaam steeds wat langer op stal gezet. Na een paar dagen was hij er al weer helemaal tevreden mee. Werd alleen onrustig als wij kwamen, omdat hij dan dacht dat hij er weer uit mocht.
Op oudjaarsavond hebben we Froukje en Willem om een uur of 10 binnen gezet met een dikke plak hooi. Overdag schrokken ze nauwelijks van de toch wel flinke klappen. Hoogop werd er even een hoofd opgetild of een oor gedraaid. Om 10 uur stonden ze allebei doodstil naar het geknal en het geflits, wat er toen al behoorlijk was, te kijken en leken blij om naar de stal geroepen te worden.
Om kwart voor twaalf hebben we ze allebei een bak slobber en nog een plak hooi gegeven. Toen het echte vuurwerk begon stonden ze allebie rustig te eten. Een half uur later stond Willem nog steeds te knabbelen en stond Frouk met haar kont naar de deur te dutten.
Om 1 uur hebben we ze weer losgelaten, waarna ze rustig naar het land wandelden.

M.a.w. alles is prima gegaan en ook wij doen het volgend jaar weer zo.

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op maandag 2 januari 2006, 14:38:


hallo allen en een goed 2006 voor mens en dier.
ik woonaan de buitenkant van een woonijk en laat de paardjes altijd gewoon loslopen in de rijbak met stallen erin zoals ze dat gewend zijn.
het gaat er hier altijd heftig aan toe en ik begin de week ervoor al met de laatste voerbeurt te vervroegen ik geef dan om 10 uur het eten zodat ze om 12 uur geen dikke buik meer hebben i.v.m koliek (rondrennen terwijl ze een volle buik hebben).
na het ergste vuurwerk geweld want het wordt steeds harder geef ik nog een lekker beetje hooi zodat ze wat te knabbelen hebben.
ik ga nooit weg tijdens deze dagen en ga telkens kijken of alles in orde is.
wel moet je er voor zorgen dat je paard niet alleen staat want het is een kudde dier en er is meestal een van de paarden die de lijding heeft en de anderen rustig houd.