Een vriendin van mij heeft een tinkermerrie van een jaar of 13. Ze staat op een pensionstal maar overdag gaat ze wel op de wei.
Nu is er iets vreemd met die merrie aan de hand. We weten niet waarom maar er zijn nu al 4 paarden op de stal met wie ze normaal op de wei ging maar die haar nu aanvallen als ze haar nog maar zien.

Zo is er bijvoorbeeld en oude ruin met wie ze ongeveer 2 jaar lang dagelijks op de wei ging. (samen met nog een merrie) Ze kwamen altijd goed overeen, maar van de ene moment op der andere is dit omgeslagen.
Nu is het zelfs zo erg dat als ze met haar merrie voorbij die ruin loopt dat hij haar probeert te bijten en dat hij kwaad tegen de muur begint te schoppen. Alle andere paarden mogen van hem gewoon passeren, maar zij niet. En ze kunnen ook niet op weides staan die naast elkaar liggen want die ruin zou gewoon door de draad gaan om haar aan te vallen.

Daarna ging ze maar met een andere ruin op de wei. Dat ging wel goed voor enkele maanden. Maar plots werd dat paard ook kwaad op haar. Mijn vriendin is haar paard toen echt moeten gaan "redden". Hij joeg haar heel de wei door, dreef haar in een hoek en begon op haar te schoppen. Dat paard was echt razend op haar. En net zoals bij die andere ruin, kan ze niet voorbij zijn stal passeren zonder dat dat paard een uitval doet naar haar merrie. En als ze samen in de bak zijn moeten ze een veilige afstand houden van elkaar of die ruin zou haar proberen te schoppen of bijten.

Daarna is haar merrie dan maar weeral van weidemaatje gewisseld, maar het verhaal blijft zich herhalen. En nu zijn er al 4 paarden die haar niet kunnen rieken of zien. Al die paarden zijn ruinen.
Nu staat ze weer samen met een andere ruin en voor de moment gaat dat wel goed. Totdat ook dat paard besluit dat hij haar toch niet zo symphatiek vindt waarschijnlijk.

Haar samen zetten met een merrie is geen optie, simpelweg om dat er op die stal geen merries voorhanden zijn met wie ze op de wei kan.
Als mijn merrie daar op stal stond (nu ongeveer 3 jaar geleden) liep ze samen met mijn merrie en die oude ruin. En dat ging erg goed.
Toen mijn paard daar is weggegaan is er een andere merrie in haar plaats gekomen. En dat ging de eerste maanden ook goed maar dan plots niet meer. Met die merrie kwam ze dan nog wel overeen maar met de ruin absoluut niet meer. Nu is die merrie ook weg en zijn haar potentiele weidemaatjes allemaal ruinen.

Heeft iemand enig idee waarom dit gebeurd?
Want mijn vriendin begint het zo stilaan beu te worden en ze weet niet wat ze eraan kan veranderen.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op maandag 6 februari 2006, 12:12:


Hoi Ans,

Ik weet niet of dit een typisch Tinkerprobleem is maar die van mij heeft er ook last van.
Toen ze nog op de pensionstalling stond kon ze niet in een groep staan omdat ze letterlijk in elkaar werd getrapt. De eigenaresse heeft haar een paar keer uit de groep moeten redden door haar er uit te halen.
Ze heeft een hele tijd alleen in een kleinere paddock gestaan en toen is er op mijn verzoek een ander paard bijgezet. Dat ging helemaal mis. Mijn merrie tolereerde dat andere paard niet. De eerste weken ging het nog wel en toen heeft mijn merrie de andere merrie dwars door het draad heengetrapt.
De oplossing die ik heb bedacht zodat ze niet alleen hoeft te staan is haar een laten dekken. Ik hoop dat als het veulen er is ze dat wel accepteerd omdat het eigen is en het van veulen langzaam naar volwassen paard groeit. Als dat ook mis gaat moet ik de boomgaard maar in tweeën delen denk ik. Ik wil geen van de twee weg doen.
Een kennis van mij heeft ook een Tinker. Zei vertelde dat haar paard niet door andere paarden die geen tinkers zijn geaccepteerd wordt. Ze staat bij een Tinkerruin en dat gaat prima maar er zijn ook wel ens andere paarden bij geweest en die namen haar ook te grazen.
Een echte oplossing voor het probleem heb ik niet voor je. Ik ben zelf ook aan het zoeken. Ik vind het wel interesant om te weten of er meer mensen met Tinkers zijn die dit herkennen.

Cassandra

Cassandra Berg schreef op dinsdag 7 februari 2006, 9:52:


Hallo,
Mijn paard is geen tinker, maar een quarter horse. Indy is ook nooit door andere paarden geaccepteerd. Nieuwe paarden werden normaal na enkele onschuldige schermutselingen geaccepteerd, Indy echter niet. Bij een pensionstalling liep het volledig uit de hand toen een oversexte ruin haar keer op keer probeerde te dekken, de andere paarden liet hij gek genoeg met rust. Ze zat onder de trap en bijtwonden, haar manen waren uitgerukt, haar staart gereduceerd tot een zielig borsteltje. Wilde Indy weglopen beet de ruin zich gewoon in haar staart vast en sleurde haar mee. Iedereen was bang voor die ruin, de boer vond hem erg stoer en weigerde een extra draadje te spannen, ze moest zich maar verweren. Dat deed Indy echter niet. Ik heb toen een spuitbus gekocht met een verschrikkelijk stinkend anti-bijt goedje. Gevolg was dat als Indy zich richting de groep bewoog, de hoofdjes omhoog gingen en de groep zich snel een stukje verderop verplaatste. Ze had nu tenminste rust voor de andere paarden en had tijd om te grazen. Helaas trok de ruin zich er niets van aan en ging rustig door met bijten en trappen. De eigenaresse wilde ook niets doen, ze was doodsbang voor haar paard, maar hij liep zo mooi..... Prachtig, maar wat heb je daar nu aan? De ruin werd met de dag agressiever en liet niemand bij de kudde, de boer waagde zich alleen veilig op zijn tractor in het weiland en joeg de paarden daar heen waar hij ze wilde hebben. De ruin heeft helaas ook haar schouder kapotgetrapt, kort voordat ik een ander adres voor Indy vond.
Ik heb mijn paard vaak ik de gaten gehouden en gekeken hoe ze een ander paard benaderd. Ik denk dat daar het probleem ligt. Zij gedraagt zich niet onderdanig of dominant bij andere paarden, meer neutraal, als een toekomstige vriendin die zich even voor wil stellen. Ze loopt recht op een ander paard af en drukt haar neus er tegen aan. Andere paarden accepteren dat niet, de meeste worden boos. Mensen daarentegen benadert ze heel anders. Daar wacht ze op gepaste afstand totdat ze uitgenodigd wordt dichterbij te komen. Wellicht heeft dat er mee te maken dat ze met drie maand afgespeend is en niet van haar moeder geleerd heeft hoe ze zich in een kudde moet gedragen? Toen ze afgespeend was trok ze ontzettend naar mij toe en ging liever met mij wandelen dan met de andere twee veulens spelen. Ze is wel altijd met andere paarden samengeweest, maar het klikte nooit. Ze stond altijd afzijdig op veilige afstand. Haar huidige Haflinger vriendin accepteert haar gedrag gek genoeg wel volledig. Gelukkig eindelijk een paard waar Indy lekker mee op kan trekken.
Herkent iemand dit?
Groeten,
Monique

ja we hebben hier een tinker op pension.
ze staat bij tien anderen in en geen van allen heeft iets met haar.
ze loopt altijd in de verste uithoek van het land.
nu lopen er twee fjordenruinen in van een jaar.
eerst deed ze het prima als pleegmama maar nu kijken ze ook niet meer naar haar om, behalve om de manen af te kauwen.
de rest word er niet blijer van als ze in de buurt komt,
maar ze vallen haar ook niet aan ofzo.
( wij zeggen altijd dat het een taalprobleem is, wel eens gelet op de o zo typische tinkerhinnik?)
alleen wanneer zij uit het land mag en de rest niet heeft de tinker + eigenaresse een klein probleempje.
ze heeft een tijdje apart gestaan ivm een vermoedelijk eiwitallergie, maar nu staat ze weer bij de rest in.
het maakte geen van beide partijen uit dat ze weg was, maar het maakt ze ook niet uit dat ze terug is.
wij blijven dit wel een beetje apart vinden want met een ander paard zou dit niet zo makkelijk gaan.
groetjes Niki

Tsja.....

Ik heb exact hetzelfde gehoord van mijn Tinker.
Ook hij werd compleet in de hoek gedreven door andere paarden en verrot getrapt.
Nog steeds moet hij niets van andere paarden hebben(hij is er zelfs wat angstig voor....vooral grote bruin/zwarten).
Onder het zadel is hij ook allert op wat anderen doen.....als er een paard nog maar een oor op hem richt voel ik direct een aarzeling.

Bij mij staat hij samen met een shet en dat gaat goed....na een jaar durft hij zelfs dominant te doen tegen de shet(de held!!!!!!!).

Carry schreef op dinsdag 7 februari 2006, 18:11:


Toch wel typisch dat je het zoveel van Tinkers hoort. Hoe doen Tinkers onderling het? Gaat dat wel goed?
Wie heeft meerdere Tinkers bijelkaar staan en wil ons over zijn ervaringen vertellen?

Cassandra

Cassandra Berg schreef op dinsdag 7 februari 2006, 19:10:


Vreemde verhalen allemaal. Ik ben heel benieuwd of hier een verklaring voor te vinden is.
Ik doe maar eens een gokje maar hopelijk weet iemand hier meer van.
Zou het met een opvallend haarkleed te maken kunnen hebben? Je hoort wel eens van schimmels die zich zo veel mogelijk met modder bijkleuren of hengsten die geen witte/grijze merries willen dekken enz.. Misschien hebben sommige paarden het niet zo voor andere paarden die erg de aandacht trekken? (van roofdienen denk ik er dan maar bij)

Groetjes
Elke

Cassandra Berg schreef op dinsdag 7 februari 2006, 19:10:


Ik heb twee tinkers. Enya had ik het eerste, die kwam hier toen we nog een klein Welsje hadden staan (van mijn dochter). Na 2 maanden aanzien, hebben we ze uit elkaar gehaald omdat de welspony, Enya alle hoeken van de bak liet zien. Enya mocht niet drinken, niet eten, geen aandacht van mensen. Het was triest om te zien, en na twee maanden hebben we ze uit elkaar gehaald. We dachten dat het kwam omdat Enya toen nog relatief jong was (2half), en de welsh-pony een stuk ouder (11) en heel dominant was. Nooit hebben we verband gelegd, dat het misschien kwam omdat Enya een tinker was.

De pony is verkocht (dochterlief was eraf gegeroeid) en Amy kwam (ook een tinkermerrie), en dat ging vanaf de eerste dag goed. Meteen allebei hengstig (leuk twee pismerries . Enya nam meteen de leiding en dat is tot op de dag vandaag hetzelfde gebleven.

Anderhalf jaar terug een IJslandermerrie gekocht, en die hebben we uiteindelijk afgegeven aan een vriendin met een kudde IJslanders, omdat de twee tinkers één gesloten front vormden tegen de IJslander, en die zelfs na een jaar nog niet gewend was. Heel zielig om te zien.

Het paint-veulen wat er afgelopen september bij is gekomen is (gelukkig) wel geaccepteerd door de dames, en met z´n tweeën voeden de tantes het veulen op.

Ik heb wel verhalen gehoord dat "gewone" paarden, tinkers eng vinden vanwege de koe-bonte vlekken. Tevens merk ik dat Enya een grote voorliefde heeft voor alles wat bont is (ook koeien), of dat toeval is kan ik niet zeggen.

Groetjes, Trea

Niki schreef op dinsdag 7 februari 2006, 17:29:



Eeehm, mijn tinkers hinniken nèt als alle andere paarden hier in de buurt hoor.
Zelfde accent (ook al komen ze allebei uit het noorden van het land )

Groetjes, Trea

trea hoex schreef op dinsdag 7 februari 2006, 21:17:


ow haha,
die tinker hier hinnikt nogal ehm fluitend.
en toen de eigenaresse ermee naar een tinkerwedstrijd ging viel me op dat ze dat allemaal doen, sindsdien maken we er gein over.
maar over dat bont, in het tinkerboek staat dat tinkers erg aan bont hechten, dat mag een hond zijn een geit of een pony, als het maar bont is.
ik kan hier verder niets over zeggen want de enige andere bonte hier is de hengst. en daar kan ze het uiteraard heeeel goed mee vinden.
dus als dat verhaal klopt is het vrij logisch dat ze de paint wel accepteren nu nog een bonte ijslander
groetjes

Ans Jondral schreef op maandag 6 februari 2006, 12:12:


Hey Ans,

ik lees dat je paard 13 is, dat is niet oud voor een Tinker, maar ook niet de jongste meer.
Hoe is het met haar gebit? Dat is het eerste waar ik aan denk....bij oudere paarden kunnen door slijtage, of juist minder gebruik van de voorste tanden, scherpe randen ontstaan. (Kan ze nog een dikke peen doorbijten met haar voortanden?) Als ze daarmee een ander paard wil waarschuwen, of lekker op de schoft krabbelen...dan wordt dat niet als prettig ervaren door dat maatje.
T komt vaker voor dat kuddeverhoudingen verstoord worden door een paard met een slechter gebit.
Misschien heb je er iets aan.

groet,
Marlies

Carry schreef op dinsdag 7 februari 2006, 18:11:


Wow, ik sta echt versteld. Rascistische paarden.
Ze is inderdaad de enige bonte daar. (bont is hier in de omgeving nog steeds = koe)
We dachten zef altijd dat het met haar merrie-zijn te maken had, maar konden er geen structuur in vinden.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op zaterdag 11 februari 2006, 10:50:


Ik geloof dat dat zelfs met friezen zo is, die worden ook gediscrimineerd, zet er een zwart paard bij en je zult zien dat ze naar elkaar toe trekken, raar maar waar!

Groetjes,

Yolanda

Yolanda Kuitert schreef op zaterdag 11 februari 2006, 18:43:


Ik hoor dit heel erg vaak. Nou heb ik ernstige twijfels of paarden zelf wel weten hoe ze eruit zien (daar zijn psychologische experimenten voor met spiegels, en paarden lijken zich niet bewust te zijn dat datgene wat ze in de spiegel zien zijzelf zijn).

Zou het niet gewoon zo zijn dat paarden een voorkeur hebben voor paarden die er ongeveer uitzien als hun moeder?

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op zaterdag 11 februari 2006, 19:12:

Zou kunnen, maar gaat voor bijvoorbeeld schimmels dan weer niet altijd op.
Wellicht trekken underdogs uit noodzaak naar elkaar.

Dat het gebeurt is wel een feit. Is hier op de weides altijd mooi te zien als alle zomervakantiepaarden in kuddes bij elkaar worden gegooid.
Tinkers zijn inderdaad vaak de pineut. Misschien is bont gekleurd geen natuurlijke verschijnsel? Geen idee eigenlijk.
Kippen doen het trouwens ook schaamteloos. De straatkrielen zijn uit een nest al onduidelijk gemeleerd en doen niet moeilijk, maar de zwarte wyandotte werd er door de witten met veel geweld uitgestuurd. (ja sorry, zo liggen de kleurverhoudingen hier nu eenmaal, niet met opzet hoor)