Marianne Sychold schreef op zondag 16 juli 2006, 11:29:


Hoi Marianne,

Lichte hoefbevangenheid kan ook zonder dat ze met de voeten naar voor (teen-ontlastend) gaan staan, dus als jij onverklaarbare gevoeligheid blijft zien zou ik toch die mogelijkheid maar in gedachten houden en eventueel een geen-gras-dieet starten. Mijn paarden werden gevoelig op steentjes, en je zag bij het draaien op het harde dat Lolita dat voorzichtiger ging doen, en ze was af en toe licht mank in draf. De zolen werden helemaal plat. De kroonrand was warmer en er waren duidelijk voelbare pulsaties. Erger is het niet geworden (en het gaat nu op dieet al weer beter), en met name Lolita is al die tijd gewoon haar (voor haar normale) onderstandige houding blijven houden. Voor wat het waard is...

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Michiel schreef op zondag 16 juli 2006, 20:35:


De uierzalf lijkt voor het bekappen niet veel uit te maken, de steunsels bij Froukje zijn nog steeds knalhard. Wat daar wel voor het helpt, is ze voor het bekappen een tijdje in het water zetten. Ik heb net Willem z'n hoeven onder handen genomen. Hij had net een tijdje staan spletsen, alleen met zijn voorhoeven in het water. Die waren een stuk beter te bewerken dan zijn achterhoeven. Ik heb Froukje al eens met 4 benen in 4 emmers water gehad, ze bleef daar heel rustig in staan. Nu hebben we een poeltje dat met een draadje dicht gezet kan worden. Is erg handig en de paarden vinden het nog leuk ook.

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op zondag 16 juli 2006, 22:10:


Goed om te weten, en wéér een idee wat werkt.
Ik zal eens kijken en overleggen of we geen waterrand
kunnen metselen ergens bij de spoelplaats.
Extra potlander er door heen en het is winter en watervast.

Als ik alles wil uitvoeren wat ik graag wil, siergrind, waterplaats, heuvels in de wei, kruiden, geen droog kuilvoer maar goed hooi, niet meer afwachten welk paard komende winter bij Jur buiten mag staan, dan kan ik beter een andere plek zoeken, Nikki om stalling vragen bijvoorbeeld ha ha zou ze meelezen?

Michiel

Marianne Sychold schreef :


Ik denk niet dat een paard gevoeligheid kan simuleren; er zal wel degelijk iets aan de hand zijn. Heb je hem zelf bekapt of heb je een natuurlijk bekapper laten komen? Aan zijn manier van bewegen kun je veel zien. Kunnen het de stralen zijn die erg uitsteken? Of de hielen die te laag gemaakt zijn? Kijk eens onder de voeten naar de stralen; steken ze teveel uit, dan mag je daar best een laagje vanaf snijden hoor, als ze de grond maar blijven raken als je paard zijn been neerzet.


Pijn maakt sloom. En het is een inschatten waardoor dat is. Kom je alleen maar achter als je de oorzaak gevonden hebt.

Groet, Pien

Spirit schreef op maandag 17 juli 2006, 8:31:


Nu weet ik het eigenlijk helemaal niet meer...!
Vanavond hebben we Apache (zelf) bekapt. Zijn stralen zijn niet hard en komen niet voorbij zijn zolen. (Hebben we een lat tegen gehouden om zeker te zijn.) Pien, we hebben nu niets van zijn hielen afgehaald om "zeker"
te zijn. We moesten zijn hoeven, zoals zovele anderen moeten doen, niet in water weken om gemakkelijk te kunnen werken.

Apache staat volgens mij normaal en zijn voorhoeven zijn niet warmer dan zijn achterhoeven en ik voel niets "pulseren". Vooraan is de witte lijn
verbreed, de hoefwand concaaf en de zolen platter dan plat. Ik vind hem wel dik maar dat is misschien normaal voor zijn ras.

Gisterenavond is hij de wei opgedenderd, vol energie. Er stonden twee nieuwe merries met kleine veulentjes en hij moest "zijn" nieuwsgierige jaarling Sela afschermen van de strenge moeders en nam alle klappen in ontvangst. "Zijn" merrie Indy wilde liever bij de hengst van ernaast en die moest hij ook op andere gedachten brengen. Veel werk aan de winkel.

Vanochtend wilde hij niet mee naar huis, liep wat te lummelen en te grazen, liet de anderen (Sela en Indy) uit het oog. De hele dag lusteloos in de paddock rondgehangen.

Vanavond dus bekapt, gelongeerd, in stap niets te zien maar in draf mankt hij links binnen. En hij draaft met heel korte passen en landt toch wel op zijn tonen...!

Groeten, Marianne