Anita schreef op zondag 12 november 2006, 21:58:


Als je het boek van Inge hebt, heb je misschien gezien dat mijn Shiny en Don daarin voorkomen. Ik ben dus al een mooi poosje bezig met clikkeren en geef inmiddels les daarin.
Ik heb expres deze mogelijkheid niet genoemd omdat ik vind dat je met een paard waar van alles mee aan de hand is en je nu niet mee overweg kunt, dat alleen kunt doen als je weet welke valkuilen er zijn.
Clikkeren is heftig. Kan heftig goed gaan, maar kan ook heftig fout gaan, terwijl het zo simpel lijkt.
Een goede instructie is in jouw geval onontbeerlijk.
Vandaar mijn advies om een poosje met Conraad aan de slag te gaan.
Zijn manier van werken komt dicht bij clikkeren in de buurt, is net zo zacht, maar is onderbouwd met jarenlange ervaring met enorm veel paarden.
Hij is evenals ik lid van het clikkerdemoteam rond Inge Teblick.

Piet

Deze week nemen we hier de mogelijkheden nog eens door en gaan we kijken welke koers we verder gaan varen.

eddy DRUPPEL schreef :


Nu wil ik het toch ook even opnemen voor Anita:

Soms kom je een paard tegen metwie het op een zeker moment toch niet klikt , heb ik heus ook wel eens gehad hoor.
Ook ik heb kinderen en je kiest onder alle omstandigheden voor veiligheid.
De veiligheid van de mens staat altijd voorop!!!!

Soms ook werkt een paard daar niet aan mee, en blijft een paard onberekenbaar, dat kan ook een karakter-of mentaliteitskwestie van het paard zijn (koppig, onberekendbaar) en het is zeer moeilijk daar invloed op uit te oefenen.

In dat geval, en als je het gevoel hebt er alles aan gedaan te hebben, neem je een beslissing. Zolang je het belang van een paard daarin maar niet vergeet en eerlijk bent met het verkoopverhaal.

Ik wens je succes, ik heb ook wel eens moeilijke keuzes moeten maken, maar heb er nooit spijt van gehad. Als het van binnen maar blijft kloppen.....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 13 november 2006, 10:04:


Hier sluit ik me helemaal bij aan. Het was niet mijn bedoeling om Anita in de verdediging te dringen. Wilde alleen aangeven dat verkopen voor mijzelf nooit een optie was geweest. Anita geeft nu ook aan dat ze in geval van verkoop eventueel aan de slager zit te denken en dat lijkt me wel héél rigoureus. Dan liever voor slachtprijs verkopen aan iemand die het nog wél met dit paard ziet zitten.
Herinner me ook nog de reactie van Eva Saegerman, toen Anita de vraag enige tijd geleden ook al stelde. Zij heeft ook een niet al te gemakkelijke fjord gehad, die ze verkocht heeft aan een ander meisje, omdat ze het er zelf niet mee redde. Nu bij de ander doet het paard het wel goed. Laat er dan toch hoop en begrip blijven voor het dier!

Groetjes Els.

Els,
Erg aardig dat pleidooi voor hoop en begrip voor mn pony. Hoe laat zal ik de pony brengen? Ik denk dat ie het bij jou fantastisch vind! Hij vindt het bij ons trouwens ook helemaal top hoor, lekker dollen enzo, maar wij doen een beetje moeilijk!

Met de opmerking over de slacht geef ik aan dat bij mij het belang van de pony ondergeschikt is aan de veiligheid van ons gezin. Je kan wel schrikken van het woordje slacht, maar als ik geen koper zou vinden dan is de keus slacht of handel. Handel dwz kleine kans op een passende eigenaar en anders paardenmarkt en getraumatiseerd naar de slacht.
De slacht is nooit optie geweest, maar ik kan me voorstellen dat je bij een oud en vals onbehandelbaar paard tot de slager besluit.
Als je erop vertrouwt dat iedereen hier naar zijn eigen vermogen en goeddunken handelt dan weet je dat het om beslissingen gaat met de emoties en paarden van dat moment.

Het verhaal van Eva heeft me inderdaad een tijd lang hoop gegeven op een goede eigenaar en gaf aan dat het in de vreemdste dingen kan zitten, maar als je eerlijk bent moet je toegeven dat het een ongelooflijk toeval is. Ik had dit toeval graag willen meemaken hoor!
Het valt mij op dat veel kijkers niet eerlijk zijn en toch thuis hun 11-jarige (klein)dochter op dit paardje willen zetten. Dit gaat ongetwijfeld goed, totdat.....

Maar goed nieuws! De pony gaat voor een kleine prijs terug naar de vorige eigenaar en krijgt nog een kans, een pak van mn hart! Hopelijk vinden ze uiteindelijk een eigenaar die hem wel begrijpt. Er is nog wel een klein knagend stemmetje wat vraagt over het hoe en waarom bij deze pony, maar ik kan er prima mee leven.

Groetjes,
Anita

Anita schreef op maandag 13 november 2006, 15:05:


Doe niet zo lullig tegen Els, heeft ze niet verdiend.

Groet,
Clara

Clara van der Horst schreef op dinsdag 14 november 2006, 9:37:


Els laat in haar reacties, die ik erg waardeer, steeds duidelijk blijken wat haar koers zou zijn in deze en laat ook merken dat zij het moeilijk heeft met mijn gedachtes en omgaan met.... Dit mag, maar ik mag daar ook op reageren. Ik vind het niet leuk dat zij zich genoodzaakt voelt om een oproep te doen doet begrip en medeleven voor mijn paard.
Ik begrijp dat Els zich schikt in haar rol die de paarden haar geven en daar heb ik oprecht respect voor en ja!! mijn paardje zou zich fantastisch voelen bij Els, want ze neemt het paard zoals ie is, ook als het tegenzit. Bij mij moet het paard passen in ons gezin.
Groeten, Anita

Beste Anita

IK sluit me aan bij Piet.Deel zijn mening over het clickeren en als je nog iets met deze pony wilt proberen dan raad ik je Conrad aan.Ik ben heel erg blij met hem als trainer.succes en sterkte
Albertje

Albertje schreef op dinsdag 14 november 2006, 23:22:


Hallo, Albertje
Leuk je hier te zien! Hoe is't met 't paard? Zaterdag maken we weer een rondje Nederland met z'n tweetjes. Ik had graag nog eens bij jullie langsgekomen, maar er zitten te weinig uren in een dag tegenwoordig :)
Piet