Hallo,
Ik ben heel benieuwde hoe de 'doorgewinterde' nh'ers over de join up van Monty Roberts denken (andere dingen over Monty mogen ook in dit onderwerp Dus kom maar op!

Ik ben zelf totaal niet enthousiast....

Groetjes

Charlotte Smit schreef op woensdag, 26 mei 2004, 20:33:


Waarom ben jij niet zo enthousiast?
Ikzelf ben ook niet zo weg van de join-up, vooral niet bij jonge paarden (kunnen er paniekerig op reageren). En het kan zelfs gevaarlijk zijn voor mensen die niet weten wat ze doen. Heb toevallig 2 weken terug het boek van Monty nog gelezen, en ik bleef telkens zitten met de vraag wat hij nu na die join-up doet. Dus als hij, zoals hij zelf zegt, na een half uur al een ruiter op het paard kan laten zitten en deze met het paard rond kan laten stappen. Tja, en dan? Wat doe je de volgende dag dan, weer een join-up? Ikzelf gebruik alleen een soort van join-up als ik een paard wat ik niet ken moet pakken (als ze dus voor de eigenaar weglopen in de wei). Hoef ik overigens niet bij Tamara (mijn paard) te doen, want die komt toch al naar me toe gelopen gelukkig. Maar dan is het nog niet echt een join-up. Het werkt overigens wel goed, want als je het goed doet, komt het paard steeds sneller naar je toe
Maar om er nou een echte oefening van te maken? Nee, ik vind dat half uurtje join-up geen basis voor de verdere omgang met je paard. De Catching Game van Parelli is ook een soort van join-up, maar deze komt pas in Level 2 voor. Ik denk dat dat op zich wel een goed uitgangspunt is, omdat je dan als basis heel level 1 al hebt doorlopen. Maar dan nog vind ik het geen oefening die je veel moet doorlopen. Misschien komt het omdat mijn paard gewoon makkelijk naar me toe komt, dat ik het nut er niet zo van inzie...allicht zijn er mensen hier die het nut er wel van inzien, dan hoor ik dat ook graag natuurlijk

Ik ben er dus ook niet zo enthousiast over...

Groetjes,
Linda

Linda schreef op donderdag, 27 mei 2004, 11:22:


Roberts' Join-Up is ook geen "oefening"! Het is een psychologische techniek die nmm een duidelijke verbetering is op het ouderwets met mechanisch geweld "inbreken" van een paard. That's about all.

Als antwoord op "ik bleef telkens zitten met de vraag wat hij nu na die join-up doet":
gewoon beginnen met gaan rijden, in welke discipline dan ook...

Zoals hij de Join-Up gepresenteerd heeft in o.a. Newmarket komt het neer op TIJDWINST! in plaats van twee weken kwijt te zijn aan desensibiliseren (en WIL je een renpaard wel desensibiliseren???) etc., kun je er vrijwel meteen op.
Ik heb toevallig kortgeleden met een professionele TB hengstenman hierover geconfereerd, en ik herhaal hier ongeveer zijn woorden: "stel dat we 6 dure weken krijgen om een paard te trainen, dan maken die 2 weken die we extra krijgen om te werken heel veel uit". Daarbij moet je in gedachten hebben dat we het over simpele arbeid hebben nl.: zo snel mogelijk het ene been voor het andere zetten... zolang jockey er niet afdonderd is het goed. Natuurlijk komt er veel bij kijken en zijn het vaak juist niet de leukste paarden (nmm hoor!), maar al die zaken waar een recreatieruiter mee te maken heeft zijn niet van toepassing.

Wat jullie NH-ers met lieve huispaardjes er aan hebben? Nmm niets...

Groeten, Egon

Charlotte Smit schreef op woensdag, 26 mei 2004, 20:33:


Ik vind het niets.
IN zijn boek zecht hij zelf dat de ergste straf voor een paard is weggestuurd te worden. Het paard doet niets en hij stuurt het zomaar eventjes weg. Waarom straft hij het zo zwaar? Voor niets. Ja om het paard eventjes duidelijk te maken dat hij de baas is maar dat kan ook op andere manieren.
Wat andere mensen zeggen over dat hij het paard eigenlijk vernedert en dat het paard alleen maar naar hem luisterd om niet weer zo vernedert te worden vind ik wel een grote kern van waarheid in zitten. en dat heeft neits te maken met de essentie van NH en of het beter is dan de "reguliere" methode denk ik zeker neit. Eerder juist stukken minder. Een leider die je vernedert vertrouw je toch niet echt? Daarnaast vind ik hem te snel gaan met het inrijden ed. Een paard heeft tijd nodig om dingen te verwerken (maar of ze dat wel doen ben ik nog niet uit) en aan te wennen. In zijn methode worden de paarden eerst vernedert, zwaar gestraft en vervolgens overdondert met allerlei nieuwe dingen. Hoe zou jij het vinden om zo behandelt te worden?
groetjes Ebby

Charlotte Smit schreef op woensdag, 26 mei 2004, 20:33:


Ik reed op een doorgewinterde dressuur stal. Ik kreeg het boek van Monty te lezen. Ik had nog nooit van NH gehoord. Ik ging het uitproberen.

Mijn paard vertoonde de dingen die je zou moeten zien niet. Ik zal ongetwijfeld uit onwetendheid van alles fout gedaan hebben. Hij is een draver en rent door tot het uiterste en dan nog langer. Ik spreek hier over jaren geleden hoor.

Maar....
Ik raakte ontzettend gefrustreerd, omdat het niet lukte, daardoor raakte mijn paard weer gefrustreerd en het werd van kwaad tot erger. Ik was in die tijd gewend, met hem om te gaan, d.m.v. dwangmiddelen. Helaas, maar het is zo. Dan lees je een boek, maar dan zijn nog niet je oude gewoontes uit je systeem gebannen, daar is veel inzicht voor nodig.

De relatie tussen mijn paard en mij, was in princiepe goed, alle dwangmiddelen en touwgetrek daargelaten, maar dat was, omdat 'iedereen dat zo deed', zo werd het mij geleerd. Ik was altijd al een aparte op stal, omdat ik daar eigenlijk niet aan mee wilde doen.

Toen kwam ik twee mensen tegen, die bij Emiel Voest waren geweest. Zij zeiden tegen mij, dat dit niet iets is, als je niet precies weet wat je doet, die mening deel ik met ze. Je raakt er zelf gefrustreerd van en je paard nog erger, als je het niet goed doet. Ik heb het gelaten voor wat het was, ging wel op een veel meer paardvriendelijke manier met mijn paard om en dat was het, voor toen...

Later ben ik met de leerwijze van Parelli in aanraking gekomen en dat was ideaal voor mij, hier werd ik echt goed aangesproken op mijn eigen handelen en vooral mijn denken.

Ik vind de Join-up, veel te summier. Bij Parelli is dit maar een heel klein onderdeel van het programma en dan een logisch gevolg, van een goede voorbereiding.

Groetjes, Jessica

e m kraak schreef op donderdag, 27 mei 2004, 15:46:


Helemaal met je eens hoor, ik bedoelde ook dit tussenhaakjes te zetten eigenlijk. Maar dacht dat het zonder ook wel duidelijk over zou komen (uhm, tja, niet dus hihihi)


Nou, dat bedoel ik...kun je dan wel 'gewoon' beginnen met rijden? Naar mijn mening niet, omdat die join-up je enige basis is...een basis van een half uurtje...nee, geef mij maar Parelli, daar bouw je alles tenminste goed op


Ja, en dan heb je dus nog steeds die band niet met je paard...een band op basis van vertrouwen. Tenminste, dat is mijn mening. Dat is het probleem met veel mensen, tijd tijd tijd...waarom kunnen ze nu niet gewoon de tijd nemen die nodig is?

Groetjes,
Linda

Linda schreef op donderdag, 27 mei 2004, 20:55:


Nou kijk...
Er is natuurlijk een heel breed spectrum van "bezig zijn met paarden" met als ene uiterste een gek die met een merrie trouwt en fulltime met ponyfamilie leeft ( ) en aan het andere uiterste de slager. Daar tussenin zitten jullie als NH-ers meer aan "mijn" kant, en bijvoorbeeld de draf- en TB-industrie meer aan de kant van de slager. Er zijn gewoon massa's mensen die helemaal niet UIT ZIJN op een "band met". Denk alleen maar aan de recreant die plompverloren, ruiterbewijs of niet, ergens een paard huurt. Hoe wil je daar nu een "band" van verwachten?

Als je "meer" wilt kan dat toch al gauw alleen met "eigen paard" - als je "veeleisend" bent komt daar "eigen boerderij, etc." bij...

Groetjes, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 27 mei 2004, 21:15:


Hahaha, precies (maar dan moet ik nog wel een behoorlijk aantal jaren sparen)

Groetjes,
Linda