Peet schreef op maandag 22 januari 2007, 14:32:
> Frans, welke steen is volgens jou de beste (en is deze ook
> regenbestendig
)?
Laat ik voorop stellen dat alle goede stenen eigenlijk voor bijna 100% uit keukenzout bestaan. Er staat dan op de verpakking dat het natrumgehalte 38% is, en dat klopt, want natrium neemt ongeveer 39% van het gewicht van natriumchloride, oftewel keukenzout, voor zijn rekening. De rest is dus chloor.
Meestal blijft er nog een procentje over voor andere stoffen. Trekken we daarvan de kleurstof af, en eventuele plakstoffen om de steen bij elkaar te houden, dan blijft er nog wat minder over. Dit laatste restje zijn dan de sporenelementen.
De sporenelementen zijn een leuke bijkomstigheid, maar ook niet meer dan dat. Het paard likt aan de steen om zijn natriumbehoefte te stillen, en krijgt dan nog wat extra mineralen binnen. De verhoudingen tussen de sporenelementen varieert van fabrikant tot fabrikant, belangrijkste is dat er wat van in zit. Het is een aanvulling, niet de primaire bron van mineralen.
Sluit je dan de likstenen met smaakjes, melasse, etc. uit (dat zijn geen mineralenblokken maar snoepgoed) dan zie je dat er niet zo gek veel onderlinge verschillen zijn. Ik zou wel voor een blok kiezen waar veel magnesium in zit, want dat mineraal is nog steeds een beetje een ondergeschoven kindje.
Wat de regenbestendigheid betreft: Een steen die langzaam oplost in de regen zal ook langzaam oplossen in speeksel... Als de regen er geen vat op krijgt dan krijgt de paardentong er ook weinig vat op.
Ik hoor vaak dat paarden erg veel aan de himalayasteen likken. Ze doen dit niet omdat deze steen zo lekker is, maar omdat de steen het zout zo verrekte moeilijk prijsgeeft. Ze moeten dus lang likken om er iets van binnen te krijgen. De argeloze koper denkt dan:
1) Ze vinden de steen lekker, want ze likken er veel aan.
2) Hij is voordeling, want hij gaat zo lekker lang mee.
3) Hij is zo goed regenbestendig.
Groeten,
Frans
Warboel
