Piet schreef op dinsdag 13 februari 2007, 15:37:


Doet me denken aan een heel groot manegepaard wat hier bij ons een aantal maanden vakantie mocht houden. Stond op hele hoge hielen, ijzers en daar was siliconen in gegaan en met een zooltje afgesloten. Dat alles omdat ie nogal stram liep en last had van zijn gewrichten....de siliconen zou hem helpen de schokken te dempen......
Het was niet om aan te zien zoals dat dier liep en hij moest een beetje door zijn "knieen" om bij het gras te kunnen.
We hebben de ijzers er (in overleg) onderuit gehaald, het heeft hier nog nooit zo hard gestonken in de deel.....echt vreselijk. Langzaam wat naar beneden gezet (de prut kwam er vanzelf al wel uit) en wat wonderlijk was, was dat er na de straal die weggehaald was, een soort "gat" kwam met daaronder weer een straal...zo rot waren die hoeven van binnen, de gaten waren erin gevallen, geen wonder dat het stonk, dooie wegrottende voeten onder een levend paard....

Hij heeft hier 3 maanden rondgekuierd ,hij was 21 en al vanaf zijn 3de manegepaard... en nooit een wei gezien, hij leefde helemaal op, heeft volgens mij de tijd van zijn leven gehad, werd opener, maar moest weer terug naar de manege.... Toen ik hem 2 maanden later zag, was hij weer als vanouds, geen enkele sprankel in zijn ogen...en ijzers met siliconen er weer onder. Een half jaar later was ie dood.

Hij was degene die ons heeft doen besluiten geen manegepaarden meer te willen om hier een paar maanden te staan (dat deden we nogal eens, voor het goede doel zeg maar). Het is hartverscheurend om te zien en ik bleef me maar afvragen of je er nou wel of geen goed aan doet om paarden een paar maanden wakker te laten worden/zijn en te laten "leven", om ze vervolgens weer terug te moeten sturen naar de ellende die het merendeel van de manegepaarden moet meemaken......ik weet het nog altijd niet.....

Karin

Karin Haneveer schreef op dinsdag 13 februari 2007, 16:43:
Zo haalde ik jaren geleden een manege uit de buurt over om een oude magere pony bij mij te laten overzomeren. Ik had land genoeg en het leek me voor de pony, maar ook voor Buck en diens toenmalige welsh vriendinnetje een welkome afwisseling. Ze hadden de tijd van hun leven. De oude pony werd onmiddellijk hengstig, Buck sloofde zich uit, ze joegen achter elkaar aan, de pony liet zich gretig bespringen en de merries werden vriendinnen. Trots vertelde ik de manege deze belevenissen. Ogenblikkelijk werd de oude pony teruggehaald onder het motto dat je een geleend paard niet zo laat rondcrossen. Een half jaar later moest ze afgemaakt worden, ze was stuk.
Inderdaad, hartverscheurend.

Simon Lingbeek schreef op maandag 12 februari 2007, 14:17:


Gefeliciteerd Simon ik vind het elke keer weer zo ontoerend dit soort verhalen te lezen... maar ook misselijkmakend dat paardenliefhebbers en hun DA's simpelweg uit onwetendheid hun paard opgeven! anna

Piet schreef op zondag 11 februari 2007, 16:39:

Vorig jaar rond deze tyd ging t heel slecht met t shetje van een kennis van mij.
Zo slecht zelfs dat hij in zn inloopstalletje ging liggen en niet meer overeind kon komen van de pijn in zn voetjes.
Op de dag dat ze hem in wilden laten slapen ging ik nog afscheid van hem nemen.
Ik ging bij hem zitten en wonder boven wonder stond hij moeizaam op en hinnekte een keer heel hard.
De rillingen gingen over mn rug en ik besloot op dat moment om de verzorging op mij te nemen.
Ik belde de kennis en vroeg toestemming.
Ze had al de hele ochtend de da (die dus al einde verhaal had bevestigd"""niets meer aan te doen"")gebeld maar ze had hem niet te pakken kunnen krijgen.
Nou ja ""toeval??
Zn voetjes waren allevier helemaal rood ontstoken(de zooltjes) en t dier had veel pijn.
Ik heb hem bekapt terwijl hij in zn stalletje lag ,daarna overeind geholpen,meerdere keren per dag, veel aandacht gegeven(daar ontbrak t ook veel aan en ja na een paar dagen voorzichtig kleine stukjes opbouwend met hem gelopen.
En na een paar dagen ging t al stukken beter.
binnen een paar weken fietste ik al hele stukken met hem en hij was weer helemaal goed.
T jammere van t verhaal is dat toen ik hem wilde adopteren ze dat niet wilden want ze wilden hem weer gebruiken om er kinderen op les te geven.
Heb hem erg gemist .
Ik hoop dat ze hem beter verzorgen nu.
trudy

Trudy schreef op woensdag 14 februari 2007, 8:20:


Heel mooi gedaan Trudy,
ik hoop dat de schrijfster,die in paniek was over haar paard dit ook weer leest.

Piet

Karin Haneveer schreef op dinsdag 13 februari 2007, 16:43:


Inleven in dat paard, zal wel wat antwoorden op leveren.
Het is een fijne tijd bij jou, en dat is genoeg.
Wat neemt een paard daarvan mee, als het weer slechter wordt?
Zoals ik paarden begrijp, hoogstens enkele prachtige beelden als het denkt aan gras. En dat is ook positief. Verder gaat het denken van paarden niet.
Paarden leven heel erg in het hier en nu, voelen ze honger dan denken ze aan gras of hooi. Voelen ze zich stram, dan denken ze aan bewegen. Voelen ze de behoefte aan contact dan denken ze aan contact met een soortgenoot. Hun gedachtes zijn heel eenvoudig, gras-bewegen-contact-wat is daar-wat is dat? Paarden denken vooral in beelden en ervaring aan een rijke grasvlakte kan zo'n beeld zijn. Paarde gedachtes maken daar geen uitvoerig verhaal van, waarin die rijke korte ervaring de oorzaak van een probleem zou kunnen worden. Paarden/dieren zijn wat dat betreft net zoals baby's en zoals we allemaal zouden kunnen zijn: de oorzaak van ellendig voelen ligt altijd in de realiteit van het huidige moment, en nooit in gedachtes over hoe het zou kunnen zijn of zou moeten zijn. Geef ons een kop thee en een glimlach en we zijn gelukkig! Ook al zitten we in de gevangenis, ziekenhuis of sterfhuis.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op woensdag 14 februari 2007, 13:48:


Ik denk, Michiel, dat je daar wel eens heel erg gelijk in zou kunnen hebben.

Piet schreef op dinsdag 13 februari 2007, 15:37:

maar ZELFS een hoefsmid van vandaag de dag moet toch weten dat een zogenaamde open teen ijzer totaal achterhaald gedachte goed is.
da 's laten dit nog te vaak doen door de smeden, als eigenaar mag je dit absoluut NIET accepteren.
ik kom ze bij bevangen paarden (helaas) te vaak tegen, zoals simon en piet al vermelden, bekappen en regelmatig bij houden, desnoods door de beunen
mike

mike van dijk schreef op donderdag 6 september 2007, 17:21:

Dus waar gaat het fout? Juist, bij de da.
Maar die heeft nu juist de meeste strepen dus die wordt door de eigenaar het hardste geloofd! En wie krijgt de schuld als het omgekeerde beslag niet werkt?

Christel Provaas schreef op donderdag 6 september 2007, 18:11:


Hihi, jij bent er ook weer in getuint!!
was een bericht uit Februari waar Mike op reageerde
Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op donderdag 6 september 2007, 21:16:

Haha, maar ik meen het nog steeds!