Dimirani schreef op vrijdag 16 februari 2007, 20:25:
> Zijn die momenten niet onvervangbaar?! Ik denk dat de meesten
> hier precies weten wat je bedoelt. Omdat mijn hengstje op een
> gegeven moment alleen kwam en het niet lukte om hem weer bij
> controleren voordat ik naar mijn werk ga, is mijn ochtendhumeur
> meteen weg als ze zacht snuivend bij me komen staan. En er
> zullen altijd mensen zijn die niet snappen waarom je daar zo
> blij van wordt. Ze weten niet wat ze missen, haha.
helemaal mee eens, schitterend, ik ga soms 'snachts, zeker met volle maan, de wei in (laat me wel eerst ff horen) en dan staan ze met de hele bubs, om me heen te spelen, en dan voel ik me, zo romanties, en intens gelukkig,
en je hebt gelijk, alleen mensen als wij, kunnen dit snappen.
gr Renee