eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 2 maart 2007, 9:40:

Het verschil is dat jouw werk blijkbaar het werken met paarden is. Ook al heb je geen zin, dan zul je toch moeten want de klant verwacht een dienst waarvoor hij je betaalt.
De meesten van ons "doen" hun paarden erbij, naast hun werk. Ik hoef godzijdank niet elke dag naar een baas te hollen, want ik ben mijn eigen baas.
Als ik geen zin heb om te werken, doe ik het toch. Ik heb nl afspraken met klanten en dus is dat part of the deal.
Als ik geen zin heb om te rijden of door de bagger te rennen, doe ik het niet. Zo'n soort overeenkomst heb ik niet met de jongens.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 2 maart 2007, 9:40:


Maar waarom vergelijk je altijd iedereen met hoe jij het doet? Bij jou is paarden je brood, je werk, voor een ander is dat anders, die heeft ze voor het plezier. Kun je je daar in verplaatsen? Ik snap het hele punt trouwens niet dat je er zo over valt als iemand eens geen zin heeft, kan toch, ze zullen er geen boterham minder om eten, en het paard heeft er ook geen last van hoor. Jij ziet paarden als werk, een ander ziet ze als hobby en combineert die hobby met andere bezigheden, daar is toch niets mee mis?

Ans Jondral schreef op woensdag 28 februari 2007, 21:40:

Ik weet niet meer wie nu wat geschreven heeft maar reageer even op dit bericht.

Ze loopt zichzelf heel makkelijk scheef, als ze



Terug na vakantie een 900 berichten doorgeworsteld en slechts enkele trokken mijn intresse...waaronder deze.

Dit omdat ik me vaak afvraag of ik mijn paard wel of niet te kort doe door zelden meer op haar te rijden of anderzins gymnastisch met haar bezig te zijn.

Het lijkt me nml. nu overkomen als dat een paard in de wei zichzelf scheef zou lopen en dus problemen krijgt ?
Dit lijkt me niet de bedoeling van moedertje natuur en ik zou deze stelling dus graag wat verder onderbouwd zien.
Niet met .... ik ken een paard die dit heeft enz. ... maar echt onderbouwd.
IK geloof hier nml. geen bal van.... maar wil wel zeker weten.

Laatst


Deze snap ik ook al niet.
Als ik bovenstaande lees komt deze scheefheid door het "slecht" berijden van een andere ruiter en heeft dit niks te maken met eerst aan het werk alvoor je paard de wei in zou mogen zoals ik wat verderop las.


Met wat voor een reden en welke onderbouwing ?


Voorheen op haar manegeleven werd mijn paard dagelijks 2 uur bereden door toch echt niet de minste ruiters , stond bij slecht weer op stal en alleen in de zomer dag en nacht op de wei, altijd veel werk om het paard soepel te krijgen en zeker scheef.
Mijn paard komt al enkele jaren nu nooit meer op stal, staat het hele jaar door in een grote wei met kudde genoten en wordt zelden bereden maar is nog nooit zo soepel geweest en niet scheef.
Recht het tegenovergestelde dus.


Ik beslist niet, waarom jij wel ?

Nick
Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !

Nick, nu vraag je wat. Ik denk dat je vooral niet moet veralgemenen.
Zowel mijn paard als Christel haar paard, zijn beide dieren met fysieke mankementen en een lange geschiedenis van kreupel en scheef lopen. Ik denk dat er toch wel enig verschil is, met dieren zonder problemen?
Wat ik hier schreef, is zoals ik het zelf ervaar bij mijn paard. Ik zie het, ik voel het. En Christel blijkbaar ook.
Ik heb dit niet geschreven met de intentie hier een algemene stelling van te maken.

Waarom AdB, hele scheve paarden liever op stal houdt, kan je misschien beter aan hem vragen?

Zolang een paard genoeg beweging in de vorm van weidegang krijgt en niet/zelden belast wordt zal er volgens mij inderdaad geen probleem zijn.
Dan zou ik het ook sterk vinden dat ze zichzelf 'kapot' lopen.
Weidepaarden zullen wel in een zekere mate scheef zijn, maar zoiets wordt pas een probleem bij verkeerde belasting.
En als jij er dan toch eens op gaat zitten en rekening houdt met die natuurlijke scheefheid, is er in mijn ogen al helemaal niks aan de hand.
(Je moet dan natuurlijk niet verwachten, een volkomen recht paard onder je kont te hebben.)

Ik denk dat mijn paard al iets te ver heen was. En dan niet alleen door verkeerd rijden, maar er spelen nog andere dingen. Ze is sowieso al niet het meest stabiele dier en heeft dan ook nog eens een beenblessure+ operatie en lange revalidatie moeten doorstaan. En draagt daar nog steeds de gevolgen van. (Al was het maar het feit, dat ze een paar onderdelen kwijt is ) En het ongemak zal er ook wel voor gezorgd hebben, dat ze haar houding en beweging hieraan heeft aangepast en daarin is blijven vaststeken. (Jij hebt toch ook last van je rug, dit moet je dan toch begrijpen?) Als ik er dan nog eens ga opzitten, is het eigenlijk wel logisch dat het fout gaat.
Rijden is eigenlijk een beetje fysiotherapie voor haar. Ik vraag haar zichzelf recht te houden. Iets wat ze uit zichzelf niet doet. Want op de wei, neemt ze haar oude scheve houding aan. En als er iemand op rijdt, die geen aandacht heeft voor het feit dat ze zichzelf rechthoudt, dan loopt ze dus ook scheef.

Misschien dat Christel op de rest van je vragen kan antwoorden? want zoveel weet ik er nu ook niet vanaf.

Ans

Nick Altena schreef op maandag 5 maart 2007, 14:14:

Okee, ik neem het stokje over:

Je hebt gelijk. Een paard in de wei loopt zich niet scheef. Elk paard is van oorsprong al min of meer scheef. Net als mensen rechts of links zijn. Die scheefheid gaat pas problemen opleveren als je erop gaat rijden en die scheefheid niet bemerkt en er niet op anticipeert. Buck was 14 en had er al vele endurance-uren opzitten toen zijn scheefheid pas problemen opleverde. Van het vrijblijvende jakkeren door het bos aan een lange teugel wordt geen enkel paard beter, aangezien hij al die uren, al die kilometers met meer gewicht op zijn voorkeurskant loopt.
In de 8 maanden dat hij op rust stond op dierenartsvoorschrift verbeterde, noch verslechterde hij. Hij bleef licht kreupel, je zag het pas als hij rechtsom op een kleine volte op het harde draafde. Geen enkel paard gaat zichzelf recht trekken, omdat hij er ook geen last van heeft! Hij hoeft van zichzelf niet rad op een volte te draven.

Ik heb het hem zelf niet horen zeggen, maar ik vul het in. Het lijkt me een incidentele werkwijze voor zeer extreem kreupele paarden. Vergeet niet dat ze vaak pas bij hem komen als de kliniek ze al heeft opgegeven. Een extreem scheef paard dat bij AdB komt, kan bv niet eens linksom of rechtsom draven. Zo'n paard ontziet zijn zwakke kant enorm. Zou je hem vrije beweging geven, dan gaat hij VAST niet zijn korte kant oprekken, dat is pijnlijk. Hij zal zijn eigen kromheid juist bevestigen, omdat dat de minste pijn doet en zijn hele lijf 'ernaar is gaan staan'. Let wel: dit gaat over extreem kreupele, scheve paarden!


Daar speelt zoveel meer in mee! Voer bv. Een manegepaard sluit zich af en gaat daar dus niet per definitie soepeler of rechter van worden, wat de ene ruiter losser maakt, rijdt de volgende weer vast. En ze had net als het gros van de paarden die overontwikkelde sterke kant niet zodanig erg, dus er zat nog lang geen blessure door scheefheid aan te komen!

Omdat ze een paard heeft dat gevoelig zal blijven voor die 'blessure', net als de mijne! Waarschijnlijk loopt Tempete net als Buck van nature ook graag op de voorhand, dat verander je niet, dus de voorwaarden zijn ook al minder goed. Vergelijk het met hoefbevangenheidd. Als de aanleg er eenmaal is, blijft de ontvankelijkheid. Even niet opletten en bingo! Ik heb een slechte schouder en wanneer ik hem extra belast wanneer ik bv tegen de klok moet racen, wordt ie pijnlijker. Het zal nooit helemaal overgaan, daarvoor is het al te ver gekomen en ik ben nu eenmaal rechtshandig.