Frans Veldman schreef :

Je weet dat ik me precies hetzelfde afvraag.

Voor de clickeraars onder ons: Hoe rijden jullie?
Bijvoorbeeld: Hoe leren jullie een onervaren paard voorwaarts te gaan, in draf te gaan, te stoppen , achterwaarts te gaan etc.
Ik neem aan dat je niet gaat zitten wachten totdat je paard toevallig die beweging maakt, want met sommige oefeningen kun je dan wel tot St. Juttemis blijven zitten....
Serieus, ik vraag het me af hoe je een paard zonder druk kunt motiveren om te stoppen vanuit het zadel.

Groet, Pien

Frans Veldman schreef op donderdag 26 april 2007, 22:43:


Het leuke ervan is dat dit wetenschappelijk helemaal niet aangetoond is. De een zegt dit, de ander dat.
Om voor het gemak bij deze vergelijking te blijven: Hoewel het is geen goede vergelijking, omdat je wel erg veel dorst moet hebben om na een paar colaatjes nog een cola te willen hebben.

Het komt er op neer dat je zegt : "dit doe je goed, daar krijg je een beloning voor" en dan geen beloning waar je half vol van zit, nee iets wat smaakt naar meer..
Je werkt, daar krijg je een salaris voor.
Of je werkt, daar krijg je misschien wel een salaris voor.

Hoelang werk je als je na 3 weken nog niet weet of je wel betaald wordt?
Welke methode denk je dat de minste frustatie in de werknemer geeft, als ie al elke morgen weer verschijnt met zijn broodtrommeltje onder de arm?


Het gaat het erom te kunnen rijden op een gehoorzaam, vrolijk, meedenkend paard.
Ik laat alle opmerkingen over clikkeren en met wie, hoe en wanneer en vooral wanneer het niet gedaan wordt, maar even voor wat ze zijn.

Het enig echte verschil ten opzichte van clikkertraining in de methode die Conrad gebruikt met halsterwerk is het gebruik van een zachte aanhoudende druk, het "vragen" aan het paard. Hij markeert en beloont daarna. ( niemand zegt dat je alleen met voerbelonen mag clikkeren, hoewel ik geloof dat het de meest motiverende beloning is) .
M.a.w. een combinatie van Dorrance en Clikkertraining.
Ik had dit nooit kunnen begrijpen en omarmen en als ik niet zelf voor het clikkeren met Dorrance had gewerkt.
Omdat ik daarna als een aldoende lerende test geprobeerd heb om met een paard te werken wat zelf aangeeft iets te willen, wat dus vraagt om iets nieuws te leren, heb ik Dorrance laten vallen.
Dat dit bij bepaalde oefeningen onnodig veel tijd kost omdat inderdaad, een paard later ook niet ontkomt aan vele vormen van druk, heeft Conrad me weer doen inzien.
Mijn grootste drijfveer om weer minder puriteins te gaan denken en hij kan dat bevestigen, is de angst dat wanneer er iets met mij gebeurt mijn familie met een paard zit waar geen doorsnee mens iets mee kan.
Omdat ze simpelweg niet dezelfde taal zouden spreken.

Spirithorses schreef op donderdag 26 april 2007, 23:51:


Ahum, ik beschouw mezelf (nog) niet als fervent clickeraar maar ik vermoed, zoals in Catcher's geval... dat het op stemcommando's zal gaan.
Hij heeft ze aan de hand al geleerd dus waarom onder het zadel niet?
Ga, HO, Terug.... is al bekend, lijkt me niet zo moeilijk.
En de allereerste keer onder het zadel loopt er iemand naast die hem die commando's geleerd heeft... Dus is het een heel kleine stap als iemand op zijn rug precies hetzelfde zegt? En natuurlijk mooooooien.... dat blijft hetzelfde.....

Groet,
Wil.

Piet schreef :


Is dat de werkelijke reden dat je toch met een vorm van druk bent gaan werken of speelt ook mee dat de methode maar tot op zekere hoogte werkte voor wat jij uiteindelijk wilde (nodig had) en je dus aanpassingen moest doen?

Pien