De hoefsmeden zijn er vooral voor de (zieke) patiënten, die daar aankomen. Wij mogen de proefpaarden maar een beperkt aantal keren laten bekappen, want het is niet de bedoeling dat we de tijd innemen die aan patiënten zou moeten besteed worden. Ik zal mij in ieder geval informeren over het natuurlijk bekappen en ik denk dat zolang ik het goed doe niemand er iets van gaat zeggen (of van gaat weten :))


Behalve het feit dat ze te weinig sociaal contact hebben met andere paarden (vooral gedurende de winter, want in de zomer staan ze op de wei), lijden deze paarden niet door de proeven waarvoor ze gebruikt worden (er zijn bijvoorbeeld 6 shetlanderhengstjes die als spermadonoren dienen, die zullen daar zeker geen last van hebben). Deze meeste paarden worden ook gebruikt om de studenten aan te leren hoe ze de temperatuur moeten meten, de pols moeten voelen, bloed moeten afnemen enz. Wij studenten proberen hen het leven aangenamer te maken door hen zo vaak mogelijk los te laten in de manege of door ze te borstelen. Daarom is er ook enkele jaren geleden een rijvereniging opgericht op de faculteit, door de studenten om dit op een goede manier te kunnen organiseren.


Ik weet niet of er een gedragskundige is op de faculteit, maar ik zal het altijd vragen en wie weet kan die ook helpen...

Celia

Celia schreef op maandag 30 april 2007, 23:54:


Het is hiermee weer eens aangetoond dat hoe "lief en zachtaardig" je kan zijn tegen een paard (lees: nanny, inside joke) hoe weining je paard je als echte leider aanvaardt. Filou is een ruin dat naar mijn gevoel, als het dominantiespel niet omgedraaid wordt, wel eens zijn "baasje" zou slaan of op gaan steigeren. Celia heeft dit gelukkig voelen aankomen en kunnen voorkomen. Toch als ze nu verder zo consequent haar eigen persoonlijke ruimte bewaart! Maar dat zal ze wel doen. Ze heeft zelf ondervonden hoe comfortabel en aangenaam het is als je paard alleen naar je toekomt als je het vraagt of toestaat als hij dat wilt, zonder geknabbel aan de kledij etc

Door mijn persoonlijke ruimte op te eisen heeft Filou mij geen enkele keer gebeten! Celia en Jolien wel tog keer Nadat ik heel streng tegen hem zei dat ik het absoluut niet wil hebben dat hij zo dicht kom, en ik liep door de piste rond, dan volgde hij heel onderdanig, hoofd laag, al kauwend.
Af en toe schoot hij als een bezetene rond in de piste, bokken en dreigen op ons afkomen: blijven staan, rustig in je buik ademen (dank je pien!) en je ruimte blijven opeisen --> sleutel voor succes: filou ziet wat een standvastige zekere mens we zijn, en aanvaardt onze leiderschap.


Jammer dat een paard een paard niet kan zijn, en dan onstaan allerlei "ondeugden" waar het paard geen gram schuld aan treft.
Filou wilt spelen, maar heeft nooit een kameraadje om dat te doen (hij is 5 bij god!). Als celia dan komt kan hij eindelijk eens spelen: trui happen, touw bijten, vel bijten, celia achteruit duwen, wegdrijven, enz
"Hee wat een leuk speelgoedje is dat, die celia"
ik ben de man... ik duw haar weg en zie ze loopt weg
Joepie, er achteraan, hee ze speelt mee: ze hapt me terug als ik haar bijt
Vriendje om mee te spelen, dat als het er op aankomt ik toch altijd win
Want ik ben de man...

Het is uiteraard geen oplossing om dat spelgedrag weg te clickeren of iets dergelijks. Het spelgedrag moet in dat paard aanwezig blijven, anders wordt het echt wel een dood paard, maar dus niet bij celia, het moet omgevormd worden naar iets dat filou leuk vind om mee te spelen.
Iets oraal, das heel duidelijk.

"Geef hem nu, dat hij tien meter van je blijft staan, iets om mee te spelen"
Toen gaven we het zijn eigen halster en plezier dat hij had:
mee schudden,
rondraaien,
weggooien,
gaan halen,
onder het zand vegen,
weer boven halen,
enz...

Man man man was dat leuk om dat paard te zien genieten van dat spel.

Ik gaf als raad ook mee aann celia: hoe leuk dit spel met halster ook is, hij moét op afstand blijven ook al zou je hem op dat moment willen kussen van genot. Heel moeilijk, maar behoud elke seconde je afstand en leiderschap.

Het was echt geweldig dit te zien gebeuren.

In de stal hangt helemaal niets waarmee Filou oraal kan spelen. Hooinetten worden vervangen omdat paard het kapottrekt door ijzeren hooirekken. (lekker hoog zodat tanden verkeerd slijten, stofdeeltjes in de neus, enz) Maar goed, dierenartsen horen dat te weten, dus ik ga er van uit dat we op een eiland vol mongolen zitten. Dat ter zijde.

Celia gaat een paar leuke speeltjes geven waar hij zich mee kan amuseren in de stal. Met dat halster ging hij nu nog door hadden we hem gerustgelaten denk ik

En uiteraard dé oplossing voor alles is buiten tussen de andere paarden
Maar dat is geen optie daar.
Al goed dat celia het welzijn van haar verzorgpaard een beetje veel aantrekt
het is meer dan zielig daar en wens dat onze paarden er nooit heen moeten!


hele erge platte pannenkoeken voeten
Hoefwand veel te lang natuurlijk
Flares tot in jeruzalem en aan de kwartieren een gat van twee centimeter tussen de hoefwand en zool.
Geen wonder...

Arme dieren...


Graag gedaan, en ik help je graag nog als je dat wilt

Groetjes

Eva Saegerman schreef op dinsdag 1 mei 2007, 21:49:


Eva ? 2e stalpaardje dat je wil helpen ? Goedbedoelt en met goed resultaat maaarre zou je de zaken niet beter omdraaien ? Je wil mijn hulp ???Prima haal je paard uit die stal zet hem op de weide en je kan op me rekenen , iets in die zin dus ?

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 mei 2007, 23:52:

ik weet het eddy, ik zou het liefst alle stalpaardjes willen helpen
Als ik ooit de lotto win, of een deeltje, koop ik duust hectare weide, en en supergrote inloopstal, om de hele manege hier in de buurt voor als het ware geen geld te laten paard zijn

Maar ... ik heb geen geluk in het leven en als ik al één paardje kan helpen voel ik me net een missionaris...

Je hebt duust % gelijk over "zet hem op de wei en dan pas kom ik je halen", maar celia heeft geen enkele keuze. het is triest daar hoor!
50 paarden staan op stal, klaar om onderzocht te worden, onderworpen aan experimenten. De dierenartsen (lees: beulen) aldaar halen een "proefbeest" uit de stal en zetten hem na afloop van het onderzoek weer in de stal.

Onderling mogen de paarden geen contact hebben om invloeden bij elkaar te vermijden. Die beulen hebben geen tijd om paardjes maar even gezamelijk buiten te laten, ahnee, zij moeten onderzoek doen naar lichamelijke ziektebeelden (psyche van geen belang).

Als er geen studenten zouden zijn die zich toch een beeke bekommeren om die paarden, zouden de paarden 24/7 op stal staan, zonder enig ander contact dan de beul die er een spuit inramt of andere testen uitvoert.

Mensen, de behandeling van de paarden daar is nog erger dan op een manege waar de paarden elke week 1 keer een halve dag de wei op kunnen en tijdens de les even met mekaar kunnen communiceren!

Ben er helemaal ondersteboven van!

Dat celia dan met filou aan mij vraagt, haar te helpen om dat paardje te kunnen kunnen die dagelijkse beweging IN DE PISTE te blijven gunnen, dan doe ik dat graag.

Celia kreeg de opmerking dat ze dat gedrag van touwbijten moest afleren, van de dierenbeulen. Wat denk je dat het gevolg is dat als celia daar niet in slagat? Andere verzorger misschien? Het enige wat de paarden daar aan hun leven hebben is wachten op de verzorger die hen even laat rennen in de piste. Als celia dat dagelijks wenst te doen voor filou, én hem sinds de nieuwe inzichten van maandag, ook nog in de stal een paar speeltjes kan aanbieden, dan zie ik het als een gevangene die dagelijks een wandeling mag maken op de buitenkoer, zonder te praten met andere gevangen, met een tijdschrift om te lezen, en misschien wel een psychiatrisch consult bij celia die probeert het leven iets dragelijker te maken.

De zomer komt er aan, ik zie steeds meer en meer paardjes de wei opkomen, ook de paarden van de faculteit mogen weer de wei op blijkbaar...

In het land van de blinden, is één oog koning!

Eva Saegerman schreef op woensdag 2 mei 2007, 10:50:


Mmmm, hoe lang is Celia daar en wat gebeurt er met de pony na haar vertrek denk je ? Iemand laten proven van een lekkere taart en daarna op water en brood zetten is ook een vorm van marteling , gewoon effe doordenken , is geen verwijt bijlange niet maar daarom help ik niemand meer die zijn paard op die manier houdt . You open the gates of heaven but after you they stumble right back into hell.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 2 mei 2007, 10:57:


ja ik begrijp je
is als een derdewereldkind naar hier halen, voor een weekje luxevakantie, en dan weer terug naar huis

Alhoewel, mijn interventies voor filou zijn geen luxevakantie

paarden en ponies worden na de testen verkocht aan ...
wie zal het weten
Kan voor de slacht verkocht worden, maar kan evengoed op groen weitje tussen andere paarden terechtkomen

Ik bied eigenlijk drie dingen aan voor filou:
een leider en een speeltje
én het onderscheid van die twee, ipv celia als speeltje te gebruiken

Meer niet.

Slechter dan dit kan ook al bijna nie zeker?

Zeg aub niet van wel, want dan hou ik me zo naief als er veel chinezen zijn, omdat ik het niet wil weten...

Daar was ook een brabants trekpaard veulen van paar maanden
Erg verwaarloosd, weinig water, weinig voedsel
Veulen kan niet op eigen benen staan, hangt als het ware omhoog in een soort hangmat, kan net met voeten op de grond om zo te leren staan.
Veulen overleeft dit misschien niet.

Dacht dat dit niet zo vaak gebeurde, maar volgens celia komt er elke week bijna een verwaarloosd paard binnen

En dan terug naar huis, bij onze paarden, en me gelukkig prijzen dat ik nooit voor dierenarts gestudeerd heb...

of toch... misschien beter wel gedaan...

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 2 mei 2007, 10:57:


Iedereen heeft een verdedigbaar standpunt en eigenlijk moet je met die mensen in gesprek om te zien of je er iets aan kunt doen.
Er zijn verenigingen die dat heel goed kunnen, ook in Belgie
Slechte publiciteit daar zal zo'n faculteit niet blij mee zijn.
Maar mogelijk maakt dat de studie van Celia onmogelijk en dan is het de boodschapper die hangt.
Laten we zien of ze iets bereikt met het zoeken naar bewustwording van binnen uit.?

Eva Saegerman schreef op woensdag 2 mei 2007, 11:14:


...... en het is niet alleen het paard dat geholpen wordt maar Celia leert ook anders/beter met paarden omgaan en \ij zal misschien in de toekomst weer anderen leren anders met paarden omgaan en......

Böske schreef op woensdag 2 mei 2007, 12:12:


... dan wordt zij mijn dierenarts

Eva Saegerman schreef op woensdag 2 mei 2007, 12:30:


Hey!

Ik begrijp heel goed dat deze toestand voor jullie onbegrijpelijk is, maar het is nu zo en het is al jaren zo bezig. Ik spreek het zeker niet goed hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ik kan er als studentje niet echt tegenop. Nu ik verzorgster ben geworden van Filou (en dit wil ik ook blijven tot ik weg ben van de faculteit of tot Filou weg mag en ik er een super thuis voor heb gevonden:)) vind ik dat ik mijn best moet doen om hem het leven aangenamer te maken. Zoals Eddy zegt, is het misschien niet zo slim om Filou zo veel aandacht te tonen, maar ik ben niet van plan om hem achter te laten eens ik afgestudeerd ben. Als hij dan nog op de faculteit staat zal ik zeker en vast mijn best doen om er een nieuwe verzorger voor te vinden, dat is het minste dat ik voor hem kan doen. Wij als leden van de rijvereniging hebben prioriteit om te zoeken naar een nieuwe thuis voor de proefpaarden die weg moeten. En ik kan jullie verzekeren dat we ons uiterste best doen om hen een gelukkig nieuw leven te geven

En inderdaad... we zijn nu al met zen tweetjes die Eva's 'les over hoe omgaan met paarden' volgen. Ik ben gisteren weer met Filou bezig geweest zoals Eva het me heeft getoond en een vriendin was er toen bij. Toen ik haar uitlegde wat Eva me allemaal had geleerd, voelde ik dat ze niet zo enthousiast was, maar eenmaal ze me bezig zag met Filou was ze helemaal overtuigd. Die vriendin is ook vaste verzorgster van een pony en ze is ook van plan om het anders aan te pakken met haar pony!

Ik ben heel blij dat ik deze opleiding volg: ik ben altijd al zot geweest van dieren en er elke dag mee bezig zijn is een droom voor mij (ik heb thuis nooit huisdieren gehad, want mijn ouders waren er tegen). Maar... ik ben niet iemand die klakkeloos en onbedacht zaken overneem zoals ze me geleerd zijn, ook al wordt het door één of andere hoge prof uitgelegd. Ik ben nu in direct contact gekomen met zaken die volgens mij niet goed zitten en ik weet alvast wat ik er aan zou kunnen veranderen moest ik mijn diploma van dierenarts behalen. Ik sta heel open voor nieuwe zaken en ik ben er zeker van dat ik in de loop van mijn studentenloopbaan nog met heel veel zaken geconfronteerd ga worden die ik op een zo goed mogelijk manier zal aanpakken met het welzijn van dieren als hoofd gedachte...

Ik laat hierbij nog even weten dat Filou al veel beter reageert op de signalen die ik hem geef. Ik ben veel meer ontspannend met hem bezig en hopelijk heeft hij er wat aan.

Groetjes Celia

Celia schreef op woensdag 2 mei 2007, 13:57:


Hoop dat er meer van jullie die richting opgaan !
Goed begin!

Heb jij inloggegevens?
Zie nieuw topic over huisvestingsnormen
Ik zou heel graag de huisvestingsnormen eens lezen en evetueel een mailke sturen naar jouw profs
Uiteraard zonder enige link naar jou!

Piet schreef op woensdag 2 mei 2007, 11:20:


Wijze woorden Piet.


Dit is achterhaald Eddy, ook bij mensen.
Wat er in feite gebeurd als iemand mag proeven aan een veel mooiere
situatie als waarin hij altijd verkeerde, is dat de oude innerlijke onvrede
herkent en begrepen wordt. Meer bewust inderdaad, maar onbewuste verkramping is veel erger dan bewust geworden verkramping.

Talloos zijn de voorbeelden van mensen die dit mee gemaakt hebben, ze zijn allemaal blij dat ze nu beter weten. En voor velen gaf het net dat sprankje hoop en levenslust om hun oude situatie vol te houden. Velen zijn op zoek gegaan om die gunstiger situatie te bereiken, dat kan bijv. ook zo zijn bij geestelijke verwaarlozing in de opvoeding, één ervaring van iemand die je mag zoals je bent, kan een enorme hulp zijn voor de rest van je leven.

Een paard die altijd in gevangenschap geleeft heeft, zal eerst bang zijn voor meer ruimte, ervaard hij toch plezier dan is dat niet voor niets geweest. Hij weet nu zoals het hoord en is alleen daardoor al méér paard geworden. Hij neemt de mooie beelden mee, naar zijn gevangenis of zelfs ...
al vecht hij zich dood voor zijn ideaal dan is dat beter dan een leven van lijdzame slavernij (vrij naar M.L. King)

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op donderdag 3 mei 2007, 11:28:


Achterhaalt ? Het eerste wat een gevangene wordt afgenomen bij een slecht gedrag is zijn dagelijks "luchting" een eenvoudige maatregel die nog altijd zeer effektief bewees te zijn. Je geeft ook weer veel te veel menselijke eigenschappen aan "het wezen paard" . Een mens kan wegdromen naar beter oorden , denk niet dat een paard daartoe in staat is !

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 mei 2007, 11:33:


Ja en zonder koffie zou het leven ook bar zijn, voor sommigen.
Heeft er even niets mee te maken. Ik denk dat "men" bang is voor
de woede en de energie die vrijkomt als een mens mag proeven
aan een beter leven, en daarna weer terug moet na de oude situatie.
Beter was het geweest als hij het nooit ervaren had, wordt er dan gezegt.
Het is het idee van buitenstaanders, "nooit" het idee van de persoon zelf.
Goed terug naar de paarden.


Herinneringen kan met woorden (zoals meestal bij mensen), dat kan in beelden, geluiden, tast, smaak en geuren zijn.
Ik vermoed, heel simpel, dat als een paard honger heeft dat er een beeld-geur-smaak-tast herinnering van eten bij hem opkomt. Heeft hij eenmaal in zijn leven in de kudde op een grote weide gestaan en dat is hem goed bevallen, dan zou dát boven kunnen komen. Al is het maar soms, meestal zal die herinnering van de hooi brengende verzorger boven komen, dat denk ik ook wel.

Groetjes, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 mei 2007, 11:33:


Paarden dromen. Simpel bewezen feit.
Waarvan ze dromen kunnen we slechts naar gissen.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey