Coralie schreef op dinsdag 1 mei 2007, 1:17:


Ja het positieve was ook zeker een hele mooie positieve bijdrage,
ha ha. Ik was al aan het nadenken en uitzoeken welke links ik zelf
zou toevoegen aan dat mooie website stukje over heldere aandacht.
En toen jij schreef dat de beoefening daarvan moeilijk is, heb ik
het links-antwoord daar gegeven.

Byron Katie op YouTupe is voor de meeste mensen te extreem.
Ik denk dat als mensen meerder filmpjes van haar daar bekijken
ze of gefasineerd raken of het als onzin ter zeide schuiven.
Het oer-verlangen, de realiteit anders willen hebben dan ze is,
verdwijnt namenlijk geheel in deze beoefening. En dat wil niet zeggen
dat idealen niet meer nagestreeft worden, verre van dat.
Enkel de ergernis en het verwijt en de veroordelingen en de geringschatting
verdwijnt en daarvoor in de plaats komt een sterke heldere vriendelijkheid,
die uiterst aantrekkelijk is en effectief bij veranderings processen.
Op deze manier kun je alleen maar houden van die mensen die
hun paard mishandelen uit onwetendheid en verwarring, om maar
eens wat concreter te worden.

Groetjes, Michiel

Ik moest natuurlijk wel ff gaan kijken naar je byron Katie... Maar mijn god, hoe hooooog is het dokter phill en oprah gehalte??? Sorry, daar kan ik gewoon niet serieus naar luisteren...
"my goodness sweetheart, you can hardly breath...'

Sorry michiel... Ik snap niet echt wat je daar in ziet?

Michiel schreef op dinsdag 1 mei 2007, 11:10:


Met een paard precies zo, en dáár kunnen we dit wél !
Bij mensen verliezen we vaak deze helderheid.
Je neemt je paard namenlijk zoals die is, ride the horse you have today.
Ook al is hij verre van perfect, we zeggen niet dat het een idioot paard is, ongelooflijk dom en gemeen. In plaats daarvan houden we van de realiteit,
van dat moment en werken aan de volgende stap in zijn ontwikkeling.

Kijk zo hoord het, altijd en overal, ook bij mensen.
Zo in theorie zullen velen het me eens zijn, totdat iemand plastic in jouw
paardenwei gooit, of we zien iemand met sporen en zweep zijn paard
mishandelen. Of je partner zegt woedend wat je allemaal fout doet,
of je auto ... kortom zodra iemand iets doet wat niet leuk vind, hier op het forum of waar dan ook, dan is de manier zoals we met paarden omgaan niet meer zo gemakkelijk.

Groetjes, Michiel

Geertje schreef op dinsdag 1 mei 2007, 11:26:


Eén zin , bij zo'n programma's "The show must go on" . Met een opgschoten 16j is het toch zo makkelijk om Dr be cool ter spelen . Echter als papa merkt dat dochterlief een mind game aan het spelen is zou "the grounded periode" wel eens kunnen uitlopen , ben benieuwd hoe dochter dan zou reageren naar "the psycho bullshit" theorie. I don't feel like helping out my mother zou bij mij ook geen kans maken hoor . Dit evolueert bijna altijd naar "I don't feel like going to work" I don't feel like caring for the baby" enz...... het rusitge geargumenteer van dochterlief bereidt haar gewoon beter voor om op een nog subtiele manier "Neen" leren te zeggen . NIet echt een eigenschap dat zou moeten gewaardeert worden ,vindt ik . Ben blij dak gene tv heb !!

Geertje schreef op dinsdag 1 mei 2007, 11:26:



Ik snap wel dat je haar om die zoetheid niet serieus kunt nemen.
Wat ze leerd is echter het zelfde als bijvoorbeeld ...
nee echt wetenschappelijk zijn hier geen voorbeelden of
het moet de rationeel emotieve therapie zijn, dat komt er
iets bij in de buurt.

Groetjes, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 mei 2007, 11:43:


Je mist het punt waar het om draaid hier.
Je ziet het als een manupulatie om te krijgen wat je wilt, namenlijk geen
vader die je onder druk zet. Of makkelijker 'Nee' kunnen zeggen.

Toch proef ik uit je woorden dat je deze meid iets zou aanraden
wat ze daar precies aan het leren is.

Het punt is dat ze haar innerlijk verzet tegen haar vader (de realiteit)
loslaat. En dat is precies waar het met deze techniek bereikt word. En zonder innerlijk verzet vloeit daar spontaan passend gedrag uit voort. Denk aan de paarden Eddy dear als jij in verzet gaat met je paarden, dan ...
Hoef ik verder niet uit te leggen.

Groetjes, Michiel