e m kraak schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 23:36:
>> Shetten zijn heel leuk en lief maar ook erg sterk van wil en
>> onderschat deze kleine pony's dus niet.
>> Maar gaaf zijn ze wel hoor,supermuizen!!!!Doei Els
>
> Komt 1 en ander niet omdat mensen in het algemeen geneigd zijn
> veel meer te slikken van een shettie dan van een "groot" paard
> (waar ze alleen al door formaat veel meer respect voor hebben)?
> Er zit uiteraard verdomd weinig verschil in paardse
> omgangsvormen!
>
Ja dat denk ik ook wel eens. Een shet wordt al snel genomen omdat ze zo lekker knuffelbaar lijken te zijn, vooral in wintertenu. Maar o wee als de ware aard van het paardje naar buiten komt. Ik heb in een boek een mooi passend stukje tekst over een shetlander staan; het komt uit karakterpaarden.
De shetlander is een soort terriër onder de paarden. Shetlanders doen precies wat hen goeddunkt en wel op hun eigen manier. Fantastisch voor iedereen die juist zo'n temperament wenst en zich daarop instelt, in eerste instantie moeilijk voor iedereen die dacht een normale, vriendelijke pony te hebben aangeschaft. Shetlanders laten zich niets welgevallen en onthouden alles, vooral een slechte behandeling. Ze zijn zeer intelligent en kunnen goed leren. Zo onthouden ze elke fout die met hen gemaakt wordt. Ze hebben ook direct door wat ze zich bij wie kunnen veroorloven en wat niet. Hierdoor zijn ze soms wat lastig wanneer ze iemands eerste "eigen" pony zijn of als ze bedoeld zijn als kinderpony. Als de "shet" het kind graag mag, kan de verhouding fantastisch worden. Zo niet: redden wie zich redden kan!!
Haha, klopt precies als ik naar Isabella kijk hoor. Super braaf beest, met een super karakter, maar o ze weet zo goed wat ze bij wie wel en niet kan. Ik kan haar nog altijd niet op een cirkeltje laten lopen. Komt mijn man eraan, pakt het touw over en Isabella als een volleerd longeerpaard rondjes lopen. Mafkees dus. En als ik het touwtje aan een kind geeft, woei weg pony.
Groeten,
Ingrid
Warboel
