Nils Vellinga schreef op maandag 30 juli 2007, 0:43:


Dan zal ik wellicht een heel dom paard hebben, hij loopt er telkens weer in!

Vicky Verreycken schreef op maandag 30 juli 2007, 12:56:

Of juist eentje die begrijpt dat het ergens toe diend
Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op maandag 30 juli 2007, 23:25:


Dat denk ik niet, want als ik het gewoon onder z'n voer meng dan weigert hij voor de rest van de maand uit zijn voerbak te eten omdat hij het zo vies vindt! lol

Equipalazone is een idd een pijnstikend en ontstekingsremmend medicijn dat oa wordt voorgeschreven bij hoefbevangenheid. Heel doeltreffend voor
aandoeningen (ontstekingen aan)het het spier of skeletstelsel.

Mijn shetter at het mee op in haar eten maar mijn paardje (Player) is niet te misleiden, helaas. Heb alles al geprobeerd maar oftewel weigert ze te eten ofwel spuugt ze alles uit.
Alles gaat dus in een spuit en een vriendin van mij - de rust zelve - krijgt zonder veel problemen het in haar mond gespoten. Zonder halster aan te doen zelfs.
Als ik het probeer wordt het echt lachwekkend, ze voelt dat ik me er zenuwachtig in maak en het is gewoon om zeep.
Niks appelmoes, appels, honing noem maar op voor ons , wel vertrouwen winnen en rust uitstralen en doen alsof je alle tijd van de wereld hebt.....

denk iss dat je paardje hoefbevangen zal staan, kappen is dan idd wel noodzakelijk om de druk op de tenen weg te halen.

Succes!

Vicky Verreycken schreef op zondag 29 juli 2007, 20:23:


Dat met de appelboor had ik al geprobeerd, maar dat had ze onmiddellijk door. Ze liet de appel prompt uit haar mond vallen.

Lena schreef op donderdag 2 augustus 2007, 19:32:


zucht....
Clickeren dan maar?

Vicky Verreycken schreef op dinsdag 31 juli 2007, 18:08:


Ja dat merk ik nu ook, ze kijkt met veel argwaan in haar voerbak en eet het eerste halfuur niets. Zit te zoeken wat ik nu weer zou kunnen gedaan hebben.
Nu intussen ben ik tot de vaststelling gekomen dat ze geen appelsap lust, en ook geen appelmoes. (gelukkig weet ik nu wel dat onze ruin er wel dol op is).

Intussen zijn deze poedertjes op (al dan niet volledig), is ze al een stuk alerter, draaft al wat rond, maar heeft ze nog steeds kloppingen in het onderbeen. Dus nog een dagje wachten en de dierenarts terug laten komen.

En ik blijf experimenteren. Honing, appelsien, het kan me niet schelen. Er moet tocht iets zijn wat ze lekker vind. Ik blijf nu ook ijverig de spuit in haar mond steken met niks erin, misschien dat ze dat op de duur wel toelaat.