Oh super leuk dat je me verwelkomt!! (zat vandaag in Frankerijk, daardoor zag ik het laat)

We hebben elkaar idd zo leren kennen zoals Eva schrijft!

Ik zal mijn verhaal zeker nog eens doen! Want door de jaren heen heb ik leren omgaan met een (heel, heel) schrikkerig paard (alleen het rijden vlot nog net iets minder op het schrikken dan). Misschien kan ik nog wat tips geven aan mensen met ook zo'n paard!

Verder wil ik nog even kort vermelden dat de clikertraining van Eva super leuk is! Mijn paard heeft bijvoorbeeld nog nooit van haar leven echt stil gestaan te paard. Nu doet ze dat op een paar seconden! Ook kunnen we haar nu allerlei dingen aanleren! Dit allemaal door haar geleerd!! super!!!

Groetjes Charlot

Morgen (als we niet weg zijn) zal ik verder even schrijven wat Eva juist gedaan heeft hier bij ons (super dat ze dat kan en aan iemand anders kan leren) , en ook korte schets van ons paard van toen tot nu. Nu ben ik even te moe om te typen (omdat we heel dagje gewandeld, gezwommen, bergen gewandeld hebben, en ik ben nu een rode kreeft )

Groetjes!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 31 juli 2007, 21:08:


Nu heb ik even tijd om te typen.
De clikkertraining van Eva is echt leuk om te doen! Net voor het paard eten kreeg, heb ik weer even geoefend met het paard. Want eva had het paard geleerd achteruit gaan, een ton tikken. Nu herhaal ik het even ter oefening. En ze weet het nog allemaal super goed!

Hoe het bij ons begonnen is nu: ik had toen ik kind was leren rijden op een manege. Enkel de basishangen en dat was het. Ondertussen stonden er van toen ik heel jong was paarden op onze weide (we verhuurden de wei). Nadat ik had leren rijden, mocht ik op de haflingers die toen net op onze weide stonden, rijden. Dat was een erg leuke tijd. Maar tot ze in de winter weer weg waren . Ik ging dan ook vaak naar de haflingers gaan kijken als ze niet op onze weide stonden. Dan kwamen er nieuwe buren naast ons. Die hadden twee fjorden! Dus ging ik daar veel naar toe. Ik leerde dan mijn buurmeisje op die fjorden rijden. Ook was er een onhandelbaar paard bij. Ik begreep het niet en ging gewoon de stal binnen, ik wachtte tot hij naar mij kwam, ik keek niet naar hem. En het paardje kwam na een tijdje na mij. Het was een super zacht diertje. Ik begreep niet dat ze dit dier moesten verdoven om gewoon al ergens naar toe te doen….

Na een tijdje zeiden mijn ouders of ik zelf geen paard moest hebben! En ik super gelukkig!!! Wij dus op zoektocht. Er werd ons aangeraden om een oud rustig paard te nemen. Zo bezochten we het eerste paard. Het was een oud en braaf. Maar het paspoort bleek helemaal niet in orde. En wij hadden er maar een bedrogen gevoel bij. Dan maar naar een stoeterij gaan waar mijn ouders naast gewoond hadden (daar zaten wel alleen maar wilde paarden). Wij konden kiezen tussen 3 kweekmerie’s. Die hadden ze heel vroeger al eens bereden. We waren direct verkocht voor het zwarte paard (hebben we ondertussen al zo’n 5 jaar). We mochten er op rijden nadat ze een week bereden werd door de mensen daar ( te verstaan, even kort gedrild om er weer op te kunnen rijden). Toen ik er op mocht rijden, voelde het wel leuk aan. Alleen in galop ging het paard toen niet.
We hebben daar nog twee maanden gereden daar op ons paard. In de binnenpiste. Het paard had nog nooit buiten gelopen!!! We konden haar enkel vasthouden door haar te binden aan twee heel sterke touwen (ze zeiden dat we dat zo moesten doen). Hoeven uitkrabben ging niet. Met water ook niet. hoofdstel ook niet (telkens moesten we er hulp voor vragen).
Bleek dat het bit, zeker 4 cm te groot was (dit is niet overdreven). Ze had er heel veel wondjes van aan haar mond, de eigenaar zei toen dat dit normaal was, ze moest eelt krijgen. En bleek nog straffer, het zadel dat ze ons wouden verkopen, was gewoon vanbinnen in twee stukken als je er druk op zette kon je het zadel plooien… Wat moet het paardje pijn gehad hebben…. Wij wisten toen nog van niets.

Toen ze eenmaal thuis was, werd het ons duidelijk hoe bang ze wel was. Ze kon niet vastgebonden staan. Een zadel opkrijgen was ook al een ramp. Ze was van alles en alles bang. Met het juiste hoofdstel en zadel, in alle geduld lukte het rijden al heel wat beter. Al schrikte ze toen wel van alles (ik ben er toen nog heel wat afgevallen, maar telkens weer de moet genomen om in kalmte verder te rijden)

Na heel wat desensiliberen werd ze aan veel gewoon, haar zelfvertrouwen groeide. We hebben haar nooit meer vastgebonden. Nu mag je een zeil op de grond leggen. Ze zal er zelf beginnen met spelen . Zo op een dag zat ik op de grond, het paard stond recht. Mijn zus komt af, en ze verdedigde mij (want ik zat neer). Ook als ik op een warme dag op de grond zit, dan zou ze haar ook leggen . Zalig toch!

Alleen wisten we niet toen we ze kochten, dat ze eigenlijk ook zomerexeem heeft, en heel koliekgevoel is…. Ze heeft twee jaar geleden een koliekoperatie gehad (in merelbeke)… Vreselijk periode, we dachten dat ze het niet zou overleven (omwille van de slaagkansen). Maar ze heeft haar uiterste best gedaan! Elke dag hebben we uren met haar daar rond gewandeld. Ze verklaarden ons voor zot omdat we er zoveel met wandelden. In hun ogen is het daar afleveren en weer ophalen na twee weken. Maar zo kijken wij niet. Daarna hebben we nog twee uren er over gedaan om haar in een trailer te krijgen (daar is ze doodsbang van).

Nu ons paard zou ik nooit meer kwijt willen. Na een week in de manege een kamp te begeleiden, merk ik echt wel hoe leuk het is een paard “natuurlijk” te houden!! Ik kan echt alles met haar doen. Alleen haar vertrouwen op de weg kan nog heel wat verbeteren. Al komt ze van heel ver, en kunnen we er al heel wat met doen.

Ik kan nog uren doortypen, maar dan wordt het te te lang om te lezen !!

Groetjes!!

charlot van r schreef op zondag 5 augustus 2007, 15:51:


mooi verteld!
Ps: je sidepull is besteld!
proficiat met deze overwinning!

charlot van r schreef op zondag 5 augustus 2007, 15:51:


Wat een mooi verhaal, je mag van mij nog wel uren doortypen, ha ha.
Zo'n begin als met jouw paardje kies je niet bewust, maar achteraf is het een goede leerschool.

Groetjes, Michiel
Unartica ook heel mooi te lezen.
En nu gauw naar de paarden want de regen zal hier rond 2 uur zijn.

Michiel schreef op maandag 6 augustus 2007, 10:15:


Nee idd! Soms denk je wel eens, wat zou het handig zijn een paard hebben die al alles kan. Maar dan weet ik gauw wel weer, hoe een band ik met het paard heb door alles wat we meegemaakt hebben. En zou ik nooit zoveel geleerd hebben zoals u zegt!!.

bedankt voor de leuke reacties eva (bedankt dat je de sidepull besteld hebt!!) en Michiel!!

Groetjes

Michiel schreef op maandag 6 augustus 2007, 10:15:


Waarom niet ?
Het was voor mij anders een heel bewuste keuze een paard zoals deze te kopen , al was het alleen maar om het dier een beter leven te geven.....

Nick
Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !

Nick Altena schreef op dinsdag 7 augustus 2007, 0:20:


Wij waren toen 6 jaar geleden nog helemaal niet zo ervaren als we nu zijn. Nu zou ik het ook aankunnen er nog zo'n paard bij te nemen.
Wij hadden er niet bewust voor gekozen. Maar als je natuurlijk jaren ervaring hebt kun je dat al doen.