Pfew, bedankt voor jullie reakties. Als jullie er totaal anders over hadden gedacht dan ik had ik mij toch echt even op mijn bolletje moeten krabben. Tja, soms heb ik de neiging om tegen mijn stalhoudster te zeggen: paarden zijn leuk hoor Ze fokt ze al jaren maar denkt nog zo ontzettend zwart-wit. Pride is in principe nooit een paard geweest dat niet alleen kan zijn dus daar baal ik best van. Dit gedrag is pas gekomen toen hij dus vanaf afgelopen augustus alleen met die merrie heeft gestaan. Inmiddels zijn er meer paarden op stal. In principe kan ik onder het zadel oid ook gewoon met hem alleen op stap, geen enkel probleem. We zijn inderdaad bezig met parelli, level 2 maar zoals eddy ook al zegt, pas na level 3 zal alles 'goed' zijn. Extra stimulans om vooral door te gaan
bedankt voor jullie tijd en reaktie,
cornelie

Jah soms heb ik ook zo het gevoel, waarom moet je zoveel moeite doen, totdat alles gewoon 'goed' is. Maar jah... dan kijk ik wat ik heb meegemaakt met Donus en dan zie je dat je niet alleen naar de resultaten moet kijken, maar gewoon, lekker omgaan met je paard en het resultaat komt dan vanzelf wel. Ik heb een boel frustraties achter me liggen maar ook plezier en blijheid, als iets goed ging. Maar jah..., de ideale omstandigheden zijn, alle tijd hebben om lekker te oefenen, en paard aan huis, met een stel anderen paarden en dan lekker altijd het land op. En natuurlijk met een prachtbak die niet altijd uit blub bestaat . Maar jah..., dit is ( op dit moment ) onmogelijk, hopen dat ik ooit geld win ofzo en lekker een eigen boerderij kopen .

Groetjes Sophie

cornelie schreef op vrijdag, 30 januari 2004, 17:26:


hallo cornelie,

het is normaal dat pride zich druk maakt ,als zijn vriendje buiten loopt en hij staat binnen. best had je ze beide naast elkaar vastgezet tot hij opgezadeld is, dan blijven ze kalm.
in een box moet je altijd op je hoede zijn , hoe braaf hij ook is...

groetjes,fons

fons tobé schreef op zaterdag, 31 januari 2004, 15:47:

Ach ja, soms ben ik nogal koppig Omdat dit voorheen nooit een probleem was dacht ik: je leert het maar. Hmm, ik heb wat geleerd De box van de merrie was al helemaal uit elkaar dus mee naar binnen nemen ging helaas even niet. Maar vandaag staat alles in de nieuwe stallen en heb ik gelukkig ook wat meer ruimte in de stal ( 3,5 x 4,5 ) Toch maar nog meer op mijn eigen gevoel vertrouwen want ik dacht eigenlijk al: dit gaat niet goed vandaag.
En zo blijf ik elke dag weer bijleren, maar vooral toch ook genieten.
cornelie

cornelie schreef op zaterdag, 31 januari 2004, 17:02:


---Hahaha, ja, dat is ook één van de belangrijkste dingen die ik geleerd heb met mijn jonge 'spring in het veld' Tamara
Leren op je gevoel te vertrouwen. En inderdaad, je leert elke dag weer wat bij, zo blijft het ook leuk toch? Dat is het leuke van paarden, je kunt als mens nog zoveel van ze leren hahaha...

Groetjes,

Linda

cornelie schreef op vrijdag, 30 januari 2004, 17:26:

Hoi,
Niet echt ervaring als NH-er, maar wel ervaring met een trap krijgen. Hoewel niet bewust gepland, heb ik er al wel meerdere van mijn shet gehad. Ze is daarna echt even van slag. Soms is het in speelsigheid en haalt ze uit tijdens een wandeling met ons drieen (mijn man, ik en pony). Tja als ze dan een flinke bok geeft uit blijheid en je staat toevallig verkeerd, dan is het wel eens raak, hoewel ze meestal haar achterbenen in een fractie van een seconde weet in te trekken om je net niet te raken. Heb ooit een hoef op bijna ooghoogte gezien, zo hoog kan ze bokken. Is dan geheel mijn eigen schuld.

Maar vandaag trapte ze wel ineens bewust raak, en toen heb ik haar toch wel uit staan te schelden hoor. Maar niet geslagen. De enige plek waar ik haar op dat moment zou kunnen raken was haar hals of borst en omdat ze een uur daarvoor gechipt was, wilde ik geen stress situatie creeren. Nu werkt het bij mijn pony al heel goed door gewoon heel overtuigend echt heel boos te zijn. Het kwam omdat ze te kennen gaf gekriebeld te worden, alleen had ik kennelijk het verkeerde plekje te pakken, het echt verkeerde plekje, want ze haalde dus ineens uit en bats tegen mijn knie aan (ik zat gehurkt). Nou na mijn scheldpartij stond ze me verbaasd aan te kijken, ik stuurde haar steeds bij me weg toen ze weer wilde komen en na 5 min. liet ik mijn stem dalen en kwam ze weer naar me toen. Ik liet niet toe dat ze mocht krabben, maar toen begon ze me helemaal af te likken. Dat is in mijn ogen echt een teken van sorry vrouwtje. Althans zo pak ik het op en daarna hebben we nog even staan kroelen. Ging toen wel goed.

Groeten,
Ingrid