charset="us-ascii"
Content-Transfer-Encoding: 7bit
Uit een grijs opleidings verleden weet ik dat -in elk geval bij wolven-
gedrag duidelijk geritualiseerd is. Rituelen hebben een duidelijk nut, door
alle 'schijnbewegingen' die twee oponenten naar elkaar maken en natuurlijk
de boodschap die dan door de lichaamshouding wordt verzonden c.q. gelezen
wordt verwerkt.
Zouden de dieren elkaar nl. Zonder enige waarschuwing elkaar te lijf gaan
zou wel eens kunnen resulteren in uitroeien van de soort omdat ze zich
simpelweg onderling uitroeien.
Aha.... daar komen dus de 'spelletjes' tussen de paarden vandaan, dacht ze
blij. Ik geef het de noemer 'geritualiseerd gedrag' en een ieder vindt zijn
weg op het net.
Wolven hebben een zgn: liniaire rangorde: no 1 (alpha) no 2 (betha) enz.
Paarden hebben een rangorde die hetzelfde is als bij apen en mensen, ik kwam
onder andere hier op zoek hoe dat nu weer heette, hoe die rangorde precies
in elkaar zit en hoe hij benoemd wordt of waar ik meer info kan vinden. Kan
sinds de verhuizing hierheen lesboeken en notities niet meer vinden
verdorie.
Wat ik verder durf te beweren: gedrag is nooit 'doelloos' en altijd een
reactie op een interne of externe prikkel. Daaraan koppel ik dat er dus wel
degelijk een doel is bij de plak hooi of de graasplek. De een heeft het
doel om zich die plek toe te eigenen en ervan te eten. Dat doel bereikt hij
door de ander te verjagen middels geritualiseerd gedrag en ja, op die manier
zijn "persoonlijke ruimte" te claimen. Anders is het als de eerste gewoon
als doel heeft de ruimte van de ander te claimen. Dan zal hij denk ik niet
gaan eten.
Over doorlopen bij pijn kan ik alleen maar bevestigen wat anderen al zeiden.
Al issie hartstikke kreupel, als er een predator achter de herbivoor aanzit
zal de tweede -gedreven door adrenaline- zo goed en snel als hij kan de
vlucht inzetten. Doet hij dat niet is bij voorbaat de uitkomst al bekend.
De pijn zal pas weer 'prioriteiteit' hebben als de vluchtrespons is
verdwenen.
Ik heb eens horen zeggen en weet niet of hier in de literatuur iets over
bekend is dat paarden die opgewonden zijn veel minder selectief kunnen zijn
in de opname van voer; men noemde het 'stress eten'.
Ik hoorde het praktijkgeval van iemand wiens pony een hap uit een heg of
boombladeren nam die onder bereik stond omdat het dier nerveus/opgewonden
was. De hap resulteerde in de dood van het dier nog voordat de dierenarts
arriveerde.
Wie?
@nita
http://www.geocities.com/gangenpaarden/voorwoord.html
Warboel
