Piet schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 7:55:


Wij wonen ook op veengrond en er groeien zelfs moerasplanten in de wei. Erg vochtig inderdaad. Maar de paarden hebben er geen last van. En wat Piet zegt is waar: Je kan er eigenlijk weinig tegen doen, wat ik zelf heb moeten ervaren. Zand en andere zwaardere grondsoorten zakken gewoon weg. Drainage werkt niet omdat de veendeeltjes de afvoerbuizen verstoppen. Hier en daar een geul graven werkt nog het beste.

Als je al iets wilt aanleggen (zoals wij een zandpad naar achteren hebben aangelegd) dan werkt het alleen als je het veen een halve meter diep uitgraaft en er zand voor in de plaats terugstort. Uiteraard alleen geschikt voor paarden; als je er met een trekker overheen gaat dan gaat het alsnog kapot.

Groeten,
Frans

Tja.... en dan sta je voor de vraag wat je wilt met je dode paard.
We hebben hier al zovaak een discussie over gevoerd, maar er is nog een mogelijkheid : Het vel laten prepareren.

Het klinkt misschien luguber als je het niet gewend bent maar dat is het absoluut niet. Sterker zelfs : Wij vinden het een mooie gedachte dat Frank en Jacqueline straks een heel tastbare herinnering hebben aan Fenja.

Dus gisterochtend weer met de trailer op pad met dode Fenja erin, naar Venlo dit keer.

Daar aangekomen werden we op een heel prettige manier rondgeleid en werd ons alles uitgelegd wat we wilden weten. Ik kan alleen maar zeggen dat we erg onder de indruk waren van de manier van werken van dit bedrijf.

Het is een bedrijf dat oa voor dierentuinen prepareert (We hebben een leeuw mogen aaien, en een dromedaris, een wolf, diverse prachtige vogels, en andere zeldzame dieren).
Er zijn dieren die worden opgezet, maar dat leek allen van ons geen prettige gedachte; een paard in de huiskamer. (Hmmm, heb je natuurlijk wel altijd een plek bij de hand waar je je zadel op kwijt kunt....).

Fenja's vel wordt dus nu geprepareerd, enenals de hoeven en een paar tanden om daar een herinnering in de vorm van een ring of kettingkje van te maken. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het een prachtige gedachte vind. En het is veel goedkoper dan cremeren....

Pien

e m kraak schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:24:


Haha, ook jij hebt gelijk hoor - het is altijd verstandig om dingen te doen die binnen je bereik liggen! Maar.. hoe hoger je zit, hoe weidser het uitzicht ( dat mag je zowel letterlijk als figuurlijk interpreteren!).
Ik kan overigens heel best op zo'n groot paard klimmen hoor, de enige reden waarom ik hier thuis in de rijbak een opstappertje gebruik is dat ik mij in gedachten voorstel hoe het moet zijn als je 100 x in de maand een gewicht tussen de 50-60 kg aan je rug voelt hangen als een ruiter zich naar boven hijst. Tuurlijk ben ik met je eens dat die ruiter eigenlijk eerst veel beter van z'n benen springveren kan maken - ik heb ooit op dit forum zelfs wel eens een beginnetje gemaakt met 'gymnastieklessen' om meer veerkracht in je enkels en kuitspieren te krijgen.

Groet, Marianne

Rianne jasper schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 9:05:


Ja hoor, ik heb wel een tip voor je!
Paardrijden doe je voor je plezier en een 'wedstrijd' doe je om te laten zien hoe goed jij en je paardje aan bepaalde oefeningen gewerkt hebben. Niet om te laten zien dat je beter of slechter bent dan een ander. Zie een wedstrijd of paardrijden niet als het leveren van een prestatie maar meer als het verlengde van de weg die jij en je paard samen afleggen. Wees blij als het goed gaat, maar blijf ook blij als het eens misloopt. Morgen beter - de wereld hangt er niet vanaf.
Ontspan je en zie je wedstrijd als een momentopname waar toevallig anderen over je schouder meekijken.
En hou er rekening mee dat jouw zenuwen kunnen overslaan op je paard, een paard ook moet wennen aan veranderende omstandigheden ( wedstrijdterrein, veel mensen, lawaai, andere paarden). Zorg dat je op tijd bent en vooral, bereid je goed voor. En heb ( en hou) er vooral plezier in.
Veel succes!

Marianne

http://www.paardendrogist.nl/index.php?language=0&page=prd0000357.php

Wie kan mij vertellen of dit een goed alternatief is om toch voeding aan te vullen, naast de dag rond hooi.

Ik geef toe dat ik van voeding eigenlijk niet al te veel weet.

Leven…. Niets meer dan een ragfijne, gesponnen draad die de twee punten van geboorte en dood verbindt.. de kabel breekt, altijd te vroeg, maar de ziel zweeft vrij en hoog – wij blijven achter, gebonden aan de aarde met pijn en verdriet dat ons bij de keel grijpt. Samen waren we reizigers – denk dan nu aan de dagen van blij zonlicht en herinner de warmte waarin je je gekoesterd hebt.
Treur, wanhoop, heb verdriet… maar vergeet niet de les die je paard je ooit wilde leren: liefde .. en juist dat is voor eeuwig.

Marianne

Nu, wij zitten er middenin nu, dus voor ons is het erg aan de orde op het moment, maar het is toch iets wat ik jullie wil laten weten:

Donderdagavond in de kliniek aangekomen met overleden Fenja kregen we te horen dat we haar eigenlijk niet mee terug mochten nemen. Het is namelijk verboden met een dood dier over de weg te gaan.

Nu moet je van goede huize komen om een stel modderige, verregende, 2 keer met autopech verdwaalde shabby uitziende vermoeide en verdrietige Limburgers op zo'n moment tegen te houden.
We voelden ons net een stel prehistoriers , en als ik naar de ongeschoren gezichten en de gatentruien van de mannen keek....voelde ik iets van een slappe lach opkomen om zoveel goedbedoelde dwazigheid...., maargoed, dit terzijde....

Het is dus zo dat als je paard in de kliniek sterft, je hem zelf niet mee mag nemen. Fenja is gestorven onderweg, dus wij vonden dat wij nog steeds onderweg waren , dus zijn we weer verder onderweg terug naar huis gegaan.

Ook naar de preparateur , of het crematorium mag je je paard niet zelf brengen, de preparateur mag het paard ook eigenlijk niet komen halen. Maar prepareren is weer wel legaal! Idioot gewoon, die wetten!

Pien

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 11:28:


Dank je Marianne, ik weet zeker dat Jacqueline dit allemaal leest nu....
Ik hoop werkelijk vor jou dat het met Pauli niet zover hoeft te komen.
Ook jij heel veel sterkte en kracht toegewenst nu.... Pien

Tycho schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 11:20:


Alweer zo'n leuk, commercieel produkt om paarden vetter te maken, in te spelen op onze 'zorg' en uiteindelijk om de portomonnee van de fabrikant te spekken. Onzin dus, als je paard gras en hooi krijgt dan krijgt het dier al genoeg vezelrijk materiaal binnen. De opmerking dat het paard er 'langer mee bezig is' ... tja, is dat misschien om schuldgevoel af te dempen voor hen die hun paard 23/7 op stal hebben staan?

Ik ben inderdaad de mening toegedaan dat een paard naast gras/hooi wel iets nodig heeft, in de vorm van een (kleine) gift natuurlijke granen, te bepalen aan de mate van werk die het paard moet doen. Maar dat hoeft niet met 'Le Brick' - je kunt je paard ook bv wat lucerne bijvoeren (maar dan wel van een fabrikant die er GEEN melasse in stopt!!), want daar zitten ook veel vitamines en mineralen in.

Groet, Marianne

Marianne schreef :

Hoe was ook alweer de naam van die fabikant.... ik heb verdorie weer lucerne met melasse, ook al staat dat niet op de verpakking (België he).
Ik zag het pas bij openen.....
En hoeveel geef jij? Ik geef per paard 's morgens een handjevol en 's avonds idem, maar ik weet niet of dat een juiste hoeveelheid is.

Pien

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 11:38:


Marianne allereerst heel veel sterkte met Pauli, ik leef met jullie mee.

Zoals ik al schreef, blijft het moeilijk om goede keuze's te maken als je niet op elk onderwerp expert kunt zijn. Ik begreep uit eerdere mailings die ik van je las, dat je subli + voert. Dat sprak me ook wel aan maar daar heb ik dus de vraag bij, of het brokje dat door de granen zit, evenredig verdeeld is door het voer?

Ik blijf het moeilijk vinden omdat ik het gevoel heb dat hooi en gras niet alle behoeften dekt, terwijl ik geen idee heb wat er dan mist aan vitaminen mineralen en sporenelementen.

Mag ik vragen waar het verschil zit voor jou tussen subli+ en lucerne en waar jij je keuze uiteindelijk op hebt gebaseerd?

Groetjes, Joost

Marianne schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 22:22:


Potverdikkie Marianne.....heel veel sterkte, ik weet zeker dat veel mensen aan jullie zullen denken as Maandag. Ik wens je een rustig weekeinde toe.

Saskia

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 11:11:


hey marianne bedankt maar het maakt mij niets uit of ik win of helemaal niets win het gaat erom dat mijn pony zijn best doet en als die dat niet doet dan maakt mij het eigenlijk nog niets uit.
maar ik doe de manen los van hem want dat hoort bij een haflinger of is dat niet waar?
groetjes rianne

Rianne jasper schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 12:05:


Je mag de manen best lekker loslaten, daar is geen voorschrift voor. Als je tenminste een dressuurproef gaat rijden.
Maar, als je de manen vlecht (in van die kleine knoopjes) dan komt de halslijn beter uit en dan kan de jury dat onderdeel beter beoordelen. En 'men' vindt het er wat eleganter uitzien.

Voor springen, een crossje of endurance is het natuurlijk niet nodig om je paard 'op te doffen'!

Wat voor wedstrijd ga je rijden?

Marianne

nynke van der veen schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 23:16:


als je je paard niet wil belasten
ga er dan niet opzitten
ik vraag me af of dat klein moment van wringingskracht
tijdens het opstijgen zoveel meer nadelig is
dan het rijden zelf
(en het springen en het sliden en het piaffen
en het cutten en het ropen en het eventen ...) ????
Peter