Peter Donck schreef op vrijdag, 16 september 2005, 19:06:


Foto's van een hoornzuil zijn oa te vinden in Strasser, Offereins en het groene boekje. Je kunt dan zien dat ze een min of meer conische vorm hebben en meestal niet tot in de kroonrand lopen, het start daar dus niet. Operatief wordt het ook tot onder de kroonrand weggesneden.
Aan de onderzijde van de hoef is het te zien als een "oog" in de witte lijn, het is korrelig weefsel dat je er zo uitpeutert.
Je moet het eigenlijk zien als een lokaal witte lijn defect.
Het corium op het hoefbeen is verantwoordelijk voor de lamelstructuur en het zoolhoorn. Door het afknellen van de circumflex (dat grote bloedvat rond het hoefbeen) in de tip krijg je een slechte lamelstructuur en lokaal slechte kwaliteit zoolhoorn. De kwaliteit van de verbindingen neemt af. Waardoor ruimte ontstaat en er een abnormale groeirichting van de wand (waterlijn/plaatjeshoorn) kan ontstaan. En hoe meer ruimte, hoe meer er abnormaal zal zijn.Hoe meer ruimte, hoe meer kans op prut en ontsteken ook.
In een later stadium neemt door diezelfde afknelling het hoefbeen in kwaliteit af door een slechte bloedvoorziening, het zal gaan degenereren.

Karin

Karin Haneveer schreef op zaterdag, 17 september 2005, 8:46:


slik, hoe weet je dat dit echt gaat gebeuren, gewoon maar afwachten. de ijzers zijn er nu af. is dit proces onomkeerbaar, of groeit het er ook wel uit. maakt het uit met of zonder ijzers. voor mijn gevoel kun je iets wat ergens in de hoef zit te pruttelen toch niet voorkomen, door ijzers (met evt zijlippen) onder te slaan. of wel?

ingrid van der post schreef op zaterdag, 17 september 2005, 14:08:


die zijlippen helpen alleen om de scheur dicht te houden,
symptoombestrijding natuurlijk,
een scheur kan je dicht krijgen door kort te bekappen
en zoveel mogelijk brokkels enzo weg te raspen
+ het verminderen van de druk lokaal door het inraspen
van een driehoekje aan de hoefrand
+ raspen van een sleufje boven de scheur.
die twee laatste dingen nemen gewoon de druk ter plaatse weg.
Bij de hierbeschreven 'hoornzuil' (eigenlijk een soort vertikale koker langs
de binnenzijde van de hoefwand ) komt het probleem van binnen.
dus eerst en vooral de doorbloeding stimuleren
én kort bekappen !
Peter

ingrid van der post schreef op zaterdag, 17 september 2005, 14:08:


Niet slikken hoor, het klinkt erger dan het in de meeste gevallen is.
Degeneratie van het hoefbeen is inderdaad een kwestie van afwachten (of foto's maken maar dat helpt je in dit geval toch niet verder), je kunt dat pas aan de onderkant van de hoef zien wanneer er een echt goede hoef is afgegroeid. Wanneer dat "oog" dan blijft bestaan is er een blijvende schade, maar in de regel is dat probleemloos. (veel paarden hebben het al vanuit hun zeer jonge jaren) Het "oog" en de degeneratie zal ook niet steeds ernstiger worden wanneer je wat aan de oorzaak doet .
Het proces is omkeerbaar door het grond parallel zetten van het hoefbeen, eventuele druk van eventueel te lange teen te halen en veel harde ondergrond zodat het hoefbeen niet alsnog alsmaar met de tip naar beneden gaat staan. De bloedvoorziening kan dan herstellen, de rotzooi eruit groeien en er kan weer goede kwaliteit weefsel groeien.
IJzers zijn een slechte optie, zij belemmeren doorbloeding en zijn eerder het verdoezelen van het probleem ipv een oplossing.

Karin

ik ben wel zeker van wat ik doe, maar ik vroeg me meer eigenlijk af of er mensen ook ervaring mee hadden. *einde discussie*

Hoefsmid Rik schreef op woensdag, 14 september 2005, 21:28:


Ik kan me volledig vinden in je oplossingen Rik. Nog een mogelijkheid wil ik toevoegen. Ik wil nog wel eens een sterk afgesleten stukje hoefijzer van een cm of 6, eea afhankelijk van de grootte van de veulenhoef in de teen aanbrengen. Het verhindert de slijtage in de teen en daardoor komt de hoef geleidelijk aan schuiner te staan.
Ik heb nogal wat ervaring met bokhoefjes. Ze komen standaard voor in de merriestam waarmee ik fok. Als het niet te erg is trek ik me er weinig van aan. Afwijkingen in hun voortbeweging, zelf op hoge snelheid in draf, heb ik niet ervaren.
Groet
Hans

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 16 september 2005, 18:03:


Inderdaad Isabel, dit dreigt weer een Ivanhoe story te worden.

Dag allemaal,

Ik moet even mijn verdriet en teleurstelling van me af schrijven.
Buck,13 jaar, gevangen in de Pyreneeën, 1.55 m groot en al 9 jaar de kameraad van mijn leven, is afgelopen januari tijdens een duinrit licht kreupel geraakt. Om een lang verhaal kort te maken: de dierenarts constateerde een geirriteerd hoefgewricht -slijtage-, wat niet over ging met maandenlange zooltjes, afspuiten, gematigde rust en supplement (Joint Saver Pro). Foto's wezen niets uit.
Omdat ik niet wilde dat de da het gewricht inspoot met hyaluronzuur, was ze uitgekakt en kon ik hem weer mee naar huis nemen.
Ik ging het tegenovergestelde doen van wat ik deed en toen stapelde de ene onlogica zich op de ander. Ik liet hem eerst (3 weken geleden) ontijzeren, omdat ik daar een mogelijke oorzaak vermoedde: gecontraheerde hoeven die het hoefgewricht knel zetten en kneuzen. Bekapt kon hij nog niet, de hoeven waren niet lang genoeg. Er kwamen onverwacht prachtige hoeven onder de siliconenzooltjes tevoorschijn. De straal was wat smal en (nog) niet meedragend, maar de zool was aardig hol en Buck stapte zonder gevoeligheid de straat op. De hoefsmid merkte in het verleden met beslaan vaak een verbrede witte lijn op, maar dat klopt bijvoorbeeld niet met de holle zolen. Hoge hielen heeft ie ook niet, juist een beetje platvoeten, wat ook niet klopt met de Strasser-filosofie van contractie. 9 jaar heeft hij op ijzers gelopen, waarvan de laatste 3 maanden met zooltjes+siliconen. Zolang ik hem heb, -9 jaar dus- loopt hij 24/7 buiten met een medepaard, de paddock is gedeeltelijk verhard en we hebben endurance plus dressuur gereden. Allemaal onlogische verklaringen voor het feit dat zo'n oerknol uit de bergen last van zijn ijzers zou hebben of versleten zou zijn!
Affijn, ik ben hem na het ontijzeren rustigaan weer gaan rijden, omdat een half jaar rust etc geen fluit had uitgehaald en besloot voorlopig de bocht niet om te gaan, dus we gingen de berm in, om de andere dag 20 minuten.
Hij werd blij -ik ook!- en hield zich goed. Ik merkte wel dat ik hem steeds iets aan de teugel moest rijden, want wanneer ik de teugels helemaal los liet tijdens draven op het harde, werd hij onregelmatig op dat rechtervoorbeen. Blijkbaar had hij de compensatie van meer gewicht op achter nemen nodig. Gisteren deed hij lekker gek in het land. Blijkbaar voelt hij zich goed.
Tot vandaag. Ik stapte erop en voelde het meteen: in stap al niet goed. In draf op een zacht pad was hij gewoon kreupel, dus ik ben terug naar huis gegaan en besloot de hoeven wat ronder te raspen. Daarbij kon hij op rechts al moeilijk blijven staan. Ook was de rechterhoef warm, ik heb hem afgespoten. Pieker me suf.
Verdrietig het stuk over hko op deze site nog eens gelezen. Zie geen aanknopingspunten...
Kortom: het lijkt erop dat ik de treurige conclusie moet trekken dat ik nou ook uitgekakt ben... moet dit vage gedoe onze toekomst worden?

Christel

Havank schreef op zaterdag, 17 september 2005, 18:26:


Kan een bokhoefje ook niet ontstaan door te zachte bodem?? Een vraag voor het algemeen.

Esther