Ans Jondral schreef :

Ja hoor, veulentje-voor-jezelf fokken is best leuk maar je moet moeder wel ook de tijd geven.
Veel mensen willen dat uitgezakte (volkomen natuurlijke) model niet zien en willen weer gaan rijden. Dus wordt het veul ervanaf gehaald.
Je kunt er ook voor kiezen de moeder wat meer tijd te geven en eens niet te willen rijden. zodra je daarna weer begint met rijden is die buik zó weer in model.
Op 4 maanden spenen is erg vroeg vanwege de moeder/kind band en de afweerstoffen voor het veulen in de merriemelk.

Groet, Pien

angelique hage schreef op dinsdag 24 augustus 2010, 11:55:


Dat valt dus erg mee. Ik ben nog geen enkele merrie tegengekomen die haar veulen wegjoeg omdat ze het wilde spenen. Wél als er een volgend veulen aankwam en ook als wij het veulen speenden en het dan na een maand in een andere groep weer terug bij mams wilde drinken. Dan vinden ze het meestal wel welletjes. Hoewel sommige merries het wel prima vinden.
Geen betere moeder als een paardenmoeder!

Groet, Pien

Stephanie Pots schreef :


Geloof dat laatste maar. Een veulen is leuk, lief, maar na een paar maanden krijgt het z'n eigen willetje, gaat het z'n eigen gang en is het een pain in the ass voor sommigen.
Veel mensen willen na een paar maanden toch echt weer gaan rijden.
Tja, je hebt dat paard tenslotte om te rijden, niet?

Groet, Pien

Cedric Coucke schreef op maandag 6 september 2010, 11:07:


Ok, was in je originele verhaal stap twee (de azijn) vergeten, of is dit optioneel?
Nou ontstaat hier kooldioxide, maar wat is het probleem hiervoor voor de bacterieen? Die zijn dacht ik anearobe, en zullen een grotere hekel aan zuurstof hebben dan aan kooldioxide. Het idee is echter wel leuk, en als ik me niet vergis was er al een of andere tandgel die claimt "zuurstof te produceren" in de pockets door een chemische reactie met speeksel (waar ik overigens grote twijfels bij had).
Is er ooit een onderzoek gedaan naar de effectiviteit van dit soort methodes?


Aha! Spoelen met bleekwater heeft dus niet zoveel nut, je moet het met zo'n hoge druk monddouche (a la waterpik, zie kijkshop) rondspuiten. Anders komt het niet in de pockets.

Frans

Spirithorses schreef op maandag 6 september 2010, 12:37:


Daarnaast krijg je een véél socialer paardje zonder gedragsproblemen als je de natuur gewoon de natuur laat zijn. Wat ik zo her en der gelezen heb komen de meeste gedragsproblemen voort uit het vroegtijd, door de mens, afspenen.

Anja S schreef op maandag 6 september 2010, 12:57:


Ja idd, die was ik nog vergeten....
Groet, Pien

Ronald schreef op maandag 6 september 2010, 10:49:


In de praktijk wordt dit bevestigd, hooi dat gemaakt is uit fructaanrijkgras blijkt hoefbevangenheid te kunnen veroorzaken.


Klopt. Maar er is wellicht een extra factor in het spel, namelijk dat gras misschien sneller wordt verteerd dan hooi. De koolhydraten komen daardoor sneller vrij.


Deze conclusie begrijp ik niet. Zowel van gras als van hooi kan een paard hoefbevangen raken, en zowel op gras en hooi kan een paard prima leven, zonder hoefbevangenheid. In beide gevallen lijkt het fructaangehalte de sleutel te zijn.

Fructaan is een suikersoort, en suikers zijn helaas erg goed bestand tegen veroudering. Het suikergehalte van een reep chocolade zal niet langzaam dalen, net zo min als dat het suikergehalte van hooi uit zichzelf zal dalen.

Frans

Inmiddels hebben Lily en ik een aantal malen les gehad van een aardige lesgeefster. Lily is enthousiast en er erg op gepind mee te werken. Kim staat standaard achter een draadje te kijken. Haar erbij hebben kan niet, ze maakt er een puinhoop van, gooit alles om, loopt in de weg en daagt Lily uit, omdat ze weet dat Lily op dat moment niet mag reageren.

Het is een hele klus om die knoertharde hulpen die Lily gewend is om te zetten in lichte hulpen. Inmiddels stopt ze op zit en in de meeste gevallen gaat ze lopen op teugels naar voren en iets gewicht naar voren. Vooral dat laatste was een hele klus, Lily ging standaard achterwaarts zo gauw ik iets naar voren leunde. Dit hebben we opgelost met hand op haar kont leggen en "nee" en dan weer vooruit vragen. Creatief moet je zijn......

Momenteel rijd ik haar nog met een bosal, voor Lily echter nog te onduidelijk, teveel ruis. Indy liet zich daar prima mee sturen, voor Lily gewoon nog te hoog gegrepen. Op sidepull loopt ze veel beter, echter die ik van mijn lesgeefster te leen had, had een erg stug en ruw plastic-achtig neusdeel. Ik kijk daarom met smart uit naar die prachtige sidepull die ik bij Pien besteld heb.

Gisteren een begin gemaakt met het accepteren van wapperend plastic zeil - wat heet een begin.....

Kim was helemaal niet onder de indruk van het gewapper, er stond aardig wat wind. Ze barstte van nieuwschierigheid, tilde het plastic op en schudde het heen en weer. Ze liet zich er zo in verpakken, vond het razend interessant dat het bovenop haar hoofd ritselde. Lily stond eerst even van een afstand te kijken en moest er toen toch ook even aan snuffelen. Ze liep er vanzelf zo overheen. Aangeraakt worden met het plastic vond ze niet zo geweldig. Na even oefenen en geruststellen liet ze haar hoofd, hals en schouders met het plastic aanraken. Verder durfde ze nog niet te gaan - vanavond bied ik het zeil weer aan en dan kijken we hoe ver ze durft te gaan.

Afgelopen week is een therapeute langs geweest. Lily geeft veel beter haar hoeven en kan ze langer omhoog houden, zonder te maaien. Ze zat vast in de nek, linker schouder en rechterkant van de heup. Lily genoot de hele behandeling en was daarna zeer ontspannen. Nu kunnen we er tenminste aan werken dat ze soepeler wordt, nu de lichamelijke ongemakken opgelost zijn.

Groeten,
Monique

Jolijn schreef op zondag 5 september 2010, 21:07:


Is volkomen normaal en voorspelbaar. Hengsten en ruinen gaan vaak niet goed samen. Het kan een tijdje goed gaan, maar zet er een merrie bij in de buurt en je krijgt problemen.

In een normale kudde is er maar 1 hengst, de rest zijn merries. Maar ook bestaan er vrijgezellenkuddes van hengsten.
Jij hebt nu een vrijgezellenkudde gecreeerd. Dat gaat prima... totdat de groep een kudde tegenkomt met merries, zoals nu is gebeurd. Daar past maar 1 hengst bij, dus de hengsten gaan vechten en elkaar verjagen. In de natuur sluit de sterkste hengst zich aan bij de kudde met de merries, en de overige hengsten trekken weer verder.

Het concept "draadje" is niet ingeprogrammeerd in het brein van een hengst, evenmin als het concept "ruin". Die ruin is gewoon een soort slappe hengst, een mietje, en die moet dus worden verjaagd. Dan heeft jouw hengst de kudde met de merrie (het draadje doet niets af aan het kudde-gevoel).

EEN van de drie zal dus wegmoeten, of in ieder geval zal er een draadje moeten komen tussen de hengst en het mietje. Gewenning kun je gerust vergeten. Soms lijkt het alsof het weer gaat, maar de kans is zeer groot dat het gevecht spontaan weer losbreekt (meestal als je een dagje weg bent of zoiets, met alle gevolgen van dien).

Wijzelf kunnen onze hengst Khani ook niet in de groep zetten met de ruin Jack, dan wordt het een gevecht op leven en dood. De twee hengsten Khani en Khabal samen kan wel, mits er geen merries hengstig zijn (of die merries voor of achter het draadje staan maakt niets uit).

Frans

Ik gebruik de stick (+tennisbal erop) als volg-object. Meer op de clicker manier dan Parelli, denk ik. Tennisbal aanraken met neus = beloning. Op die manier kan ik hem zonder druk leiden.

Ik gebruik voor Rosa een 4 meter lange bamboe stok, zonder balletje. Handig zo'n lange stok bij zo'n groot paard.

Van gras worden doorgaans de topjes gegeten en die bevinden zich vlak boven de wortels. Hooi is gemaakt van de gehele grasplant met veel stengel. Nu weet ik niet meer of fruktaan het hoogst is in de top of vlak boven de grond, maar met grazen heb je als paard sowieso de max aan fruktaan te pakken wat met lang hooi niet het geval is.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Bedankt voor jullie reacties. Samen met mijn vriend (die is beter in het uitpluizen van engelse sites) hebben we er diverse artikelen over gevonden.
In engeland lijkt er meer onderzoek gedaan te zijn naar de giftigheid van nachtschade.
In het nederlands zijn er diverse sites waar heel verschillend over de nachtschade wordt geschreven. Zo zijn op de ene site alleen de onrijpe besjes erg giftig, en niet zozeer de plant, en op een andere site zowel de plant als de besjes. Dit kan dan weer te maken hebben met het feit dat de nachtschade familie is van de aardappel, en verondersteld wordt dat, zoals de aardappel, de hele plant giftig is.
In het engels heeft mijn vriend een site gevonden waarin staat dat zwarte nachtschade in gedroogde vorm weer minder giftig is. Er is geen eenduidig antwoord over helaas.
Het zal in grote hoeveelheden vast giftig zijn. Maar gelukkig is daar in ons geval geen sprake van. Ik heb echt mijn best gedaan om het stuk waarop de nachtschade groeide helemaal uit te kammen. De plantjes die ik dan nog gemist heb, zijn bij lange na niet volgroeid. Mochten er onverhoopt toch besjes tussenzitten, dan ga ik ervanuit dat deze tijdens het schudden op de grasmat terecht zijn gekomen. Aangezien die zwaarder zijn dan gras. Het gekke is, dat in onze paddock, de paarden van de zwarte nachtschade hebben gegeten. Enkele plantjes zijn beschadigd en missen de topjes. Terwijl ik ook hooi bijvoer in de paddock, dus ze staan niet zozeer zonder eten.

De situatie is niet ideaal. Als ik makkelijk aan goed hooi kan komen was het probleem zo opgelost. Maar na meerdere pogingen om aan goed hooi te komen besef ik steeds meer hoeveel beter ons eigen hooi is. Vooral voor onze IR pony, omdat ik exact weer wát er in onze bodem zit (bodemonderzoek), wát en hoeveel er bemest wordt (bemestingsplan), en wanneer er gemaaid wordt zodat het frustaanarm is. Er is vooralsnog geen enkele boer/fourage/handelaar geweest die mij hierover antwoorden kon geven. Het is dus maar de vraag wat voor hooi ik van hun vandaan krijg. Ook daarbij geen garantie op JKKvrij hooi, terwijl dat zowat net zo giftig is als zwarte nachtschade.

Ik zal Esther eens mailen, bedantk Niels!

Groetjes Jolanda