>> Ina schreef:
>> hoewel ik
>> dierproeven verafschuw vooral voor luxe artikelen waar je leven
>> niet van afhangt , denk ik vaak terug aan de kanker
>> behandelingen van mijn familie die gegeven konden worden onder
>> andere met dank aan dierproeven. Ik ben de dieren die hun leven
>> geofferd hebben dankbaar, het is nu eenmaal niet mogelijk om
>> zonder tests medicijnen op mensen los te laten. onzinproeven om
>> te kijken hoe lang konijntjes het volhouden met hun oogjes
>> omdat wij zwarte wimpertjes zo sexy vinden is om misselijk van
>> te worden.
> Trudy schreef: oH JA????MIJN MOEDER EN ALLEBEI MIJN ZUSJES > ZIJN DOOD GEGAAN
> AAN KANKER
> SCHEI EFFE UIT!!!!
> ONDRAGELIJKE PIJNEN VOOR MIJ.!!!
> DAT ZIJN DE HITLERPRINCIPES.!!
> VIND JIJ JEZELF BETER???
> WAAR HEB JIJ NDAT RECHT AAN ONTLEEND???
Denk eens even aan jullie leren zadels en hoofdstellen, laarzen, schapenwollen ondervacht. Daar is ook een dier voor gestorven en paardrijdspullen zijn toch redelijk luxe-artikelen.
Kijk, je kunt het zo bewust mogelijk doen, maar feit is dat je het nooit helemaal geregeld krijgt omdat we nou eenmaal mens zijn, en dit is de prijs voor zoveel ' nadenkendheid'.
Dus hoever ga je?
Ik ben in elk geval vegetarier geworden na de dood van Cherokee een aantal weken geleden, dat heeft zij wel met me gedaan, zover ben ik al.
Voor mij ligt de grens bij het leven dat het dier gehad heeft.
Onze kippen hebben een supervrij leven, die zou ik best durven opeten.
Ik koop wel dierproefvrije make-up ja, maar rijden op een plastic zadel zie ik nou weer niet zitten en mijn dieselauto laat ik ook niet staan, want dan kan ik geen water naar mijn dieren brengen.
Ieder heeft zijn eigen grens hierin waarbinnen hij/zij zo bewust mogelijk omgaat binnen de eigen mogelijkheden.
Dan ben je ook al een heel end.
Pien