Ik heb vorig jaar 2 laboratorium ratjes opgevangen. Normaal gesproken worden deze diertjes gedood na onderzoek. Via een stichting konden ze herplaatst worden. Deze ratjes zouden tijdelijk bij mij logeren, maar na een paar dagen had ik al besloten om deze beestjes bij mij te houden tot het einde van hun leventje. Mensen die langskwamen zagen dat deze proefdieren erg lief waren, en ik ben ervan overtuigd dat velen hun ogen open zijn gegaan, dat labdieren gewoon lieve huisdieren zijn en helaas toch vaak moeten lijdenvoor ons. Helaas waren deze ratjes geleefd. Ze accepteerden alles, toen ze ziek werden moest ik tot mijn grote verdriet ze inspuiten met antibiotica (heb zelf studie gevolgd paraveterinair). Normaal gesproken vinden ratjes dit vervelend, dez ratjes reageerden amper op pijn. Ze hebben nog 1,5 jaar bij mij gewoond en helaas heb ik ze moeten inslapen omdat ze tumoren kregen. Ik vergeet nooit meer hoe gehecht ze aan mij raakten en het vertrouwen wat ze in mij hadden. Ze mochten alles maar hoefden niets. Ze hoefden geen traliekooi, ze durfden niet uit hun kooi. Dus ik had alleen een onderbak. Ik wilde ze vrijheid geven, maar ze durfden niet vrijheid te nemen. Achteraf gezien waren dit traumatische ratjes, er zat weinig leven meer in... uitgeblust, maar het heeft mijn ogen nog meer geopend dat ik voor ben op alternatieven. Ik probeer dierproefvrije producten te kopen. Maar zelfs bestanddelen unox rookworsten worden getest op dieren. Chemische producten, reinigingsmiddelen, Sigaretten !, wetenschap, pijngewaarwording, psychische stoornissen, genetische manipulatie, voedingsmiddelen, cosmetica, geneesmiddelen, verbranding, studie etc.
normaal gesproken staat het ver van je bed, maar als je de lab diertjes in huis hebt, denk je wel nog een keer na als je een product koopt!
Er zijn veel alternatieven, maar deze zijn duur. Ik geef geld aan dierproefvrij, maar betaal belastinggeld wat gedeeltelijk ook gebruikt wordt voor dierproeven. Als ik doneer aan medische wetenschap geef ik mede geld uit aan onderzoek met dierproeven. Dit heb ik opgelost door donatie alleen nog maar over te maken, en te vermelden dierproefvrij onderzoek. Uiteindelijk bepaald de consument in veel dingen. Dat geld overigens ook voor biologisch vlees. Hoe groter de vraag, hoe mee biologische boeren.

Cassandra Berg schreef op zaterdag 18 februari 2006, 9:42:


Vind het nogal suf dat je je niet schijnt te realiseren dat de dieren die jij oppeuzelt zelf ook moesten leven en hiervoor allemaal planten hebben gegeten.

Het kost véle malen minder leven als je zélf het groen-voer eet ipv het dier dit te laten doen en daarná het dier ook nog op te eten.

Ilona
--
Let's keep on moving naturally!

(PS late reactie ivm weinig tijd)

Ik vind dit een hele vreemde vergelijking planten met dieren.
Planten registreren geen pijn, dus kennen geen pijn.
Planten kunnen ook niet nadenken, dieren wel. Een hoogbegaafd dier zoals een rat, voelt bv. al weer meer pijn dan een slak. (wetenschappelijk aangetoont) Een rat kan nl. stress, pijn en angst waarnemen. Angst is ook pijn, en soms zelfs nog erger !!!!

Proefdieren in laboratoria ondergaan heel veel stress en angst !!! Misschien ging dit over vegetarisch eten, maar ik had niet meer alle topics gevolgd......

Ilona Kooistra schreef op zondag 5 maart 2006, 14:33: