Piet schreef op maandag 5 februari 2007, 9:34:


Piet , heb je hier meer info over?? Die schoenen voor de kc pads?


Gr Esther

Karin Haneveer schreef op maandag 5 februari 2007, 13:38:


Ja Karin, ik ben dat best met je eens. Maar symptoombestrijding betekent in zulke gevallen definitief nooit meer beter worden.
Ik kan me voorstellen dat wanneer onze oude Carlos van 45 weer moeilijk gaat lopen (hij was 2 jaar geleden erg hoefbevangen) zonder dat ik heel snel de oorzaak kan vinden, dat ik hem eeuwig zou laten slapen.
Ik vind het prachtig zo'n ouwe "bok" te hebben, maar niet ten koste van hem.
Maar een paard van 18 is naar mijn persoonlijke mening te jong om je er bij neer te leggen dat er niks meer aan te doen is.
Als niet elke steen is omgekeerd.
En ik ben bij lange niet overtuigd, dat in het geval van het paard van Vero, hoewel er 4 jaar overheen gegaan is,(maar dat zegt me niet zoveel, omdat ik niet weet hoe de frequentie van de behandeling is geweest), dat dat ook gebeurd is. Er zijn mogelijkheden die helemaal niet zolang hoeven te duren, voordat je verbetering-of niet- ziet.
Ander merk schoenen, sokken voor de hielen, regelmatiger onderhoud, een kiezelbad, mogelijk scheef zijn van het paard, anders bekappen en misschien nog wel het een en ander. Allemaal zaken die het overwegen waard zijn.
Een vorm van fixatie van de voet zal wellicht als pijnstiller werken, maar het daaruit voortvloeiende gevolg, bijna automatische overbelasting, omdat er dan wel weer meer van gevraagd kan worden, zal negatief uitpakken en het einde versnellen.

Piet

Hoi allemaal,

Willen jullie weer eventjes meedenken?

Mijn dierenarts zette mij (nog meer) aan het denken over de hoeven... En ik vind haar heel betrouwbaar.

Jullie weten misschien nog wel dat mijn beide paardjes maar vooral Lolita gevoelige en platte zolen hebben waarbij Lolita bijna het hele jaar door voelbare pulsaties heeft gehouden. Ook nu nog dus. Het leek deze zomer eventjes beter te gaan in zoverre dat ze (na langzaam opbouwen met graaskorf) terug twee uur per dag op het gras ging maar uiteindelijk was het niet echt over. Het lijkt beter te gaan als ik de hoeven een tijdje liet groeien maar dan zag het er ook niet meer uit qua flares en ondergeschoven hielen. Verder 24/7 buiten in de paddock met pad van grasdallen en pea gravel leidend naar de inloopstal in beton.

Ik voel dus al acht maand dagelijks naar pulsaties (binnenkant van het pijpbeen) en ik kan er maar niet aan uit waarom ze soms eens weg zijn en dus hoe ik die wegkrijg. Ik heb vorige maand nog eens een maand lang enkel en alleen geweekt hooi gegeven en een klein beetje bietenpulp omdat ze toch mager werden. Op die hele maand heb ik slechts één dag geen pulsaties gevoeld bij Lolita. Toen is Fred komen bekappen en dat lijkt misschien te helpen want sindsdien (twee weken) heb ik al vier keer geen pulsaties gevoeld. Ik dacht minder kans te hebben op pulsaties bij koud weer (dat had ik deze zomer af en toe gemerkt) maar het is nu stukken kouder dan in de zomer dus dat is het eigenlijk niet. Zelf had ik ook het idee dat ik minder kans had op pulsaties als Lolita niet over de steentjes naar mij toe was komen lopen maar als ze gewoon in de (zachte) paddock bleef staan.

Vorige week was de dierenarts dus hier (voor vaccinatie). Zij vertelde mij weer wat ze mij al een jaar lang herhaaldelijk probeert te vertellen: de hoeven zijn te kort (hoefwand te kort, steunsels te kort). Volgens haar is dit zelfs een voorbeschikkende factor voor laminitis. Ze vindt het een probleem dat Lolita op de zool loopt: de buitenste rand zool draagt mee op het vlakke, en gezien er geen hoefwand uitsteekt en de zool weinig hol is wordt de rest van de zool ook door het minste steentje of bultje geraakt. Hierdoor wordt de zoollederhuid abnormaal geprikkeld wat zwelling veroorzaakt dus verminderde doorbloeding en pulsaties en het begin van laminitis. Ze stelde mij weer voor de hoeven desnoods in te gipsen om ze de tijd te geven om langer te worden.

Ik heb eergister de 'zoolprikkeltheorie' proberen testen: gestart met weinig tot geen pulsaties, dan op straat aan de hand gaan wandelen (1km, kort over grind) en inderdaad dan voelde ik een dik gespannen bloedvat met forse pulsaties. Gisteren dan dezelfde wandeling maar met hoefschoenen: lichte pulsaties vooraf, onveranderd nadien. Verder onderzoek is nodig (zouden ze in een artikel zeggen) maar het zou dus kunnen kloppen. Wat denken jullie?

Groetjes,
Nathalie

Troesch schreef op maandag 5 februari 2007, 12:59:


Moooii!

Piet

Elzaliene Proost schreef op maandag 5 februari 2007, 13:40:


Fijn om te horen dat t goed gaat.
Groeten trudy