Hallo mensen,

Ik ben 'nieuw' met het onderwerp Natural horsemanship, maar hier wel enthousiast over. Ik heb een boek gekocht en nu wil ik het ook in de praktijk gaan brengen.
Sinds maandag heb ik echter een nieuwe pony. Ik heb al wat 'moeilijkheden' met hem gehad en ik hoop dat jullie mij kunnen helpen om hem op een goede manier aan te pakken.

Om een goed beeld te krijgen over de pony, hier zijn achtergrond.

Don (de pony in kwestie) zijn moeder is toen hij 3 weken oud was dood gegaan. De vrouw van wie ik hem gekocht heb, heeft hem toen opgehaald en met de fles grootgebracht. Hij stond in die tijd met 2 shetlanders in de wei, die volgens de vrouw boven in rang stonden tegenover Don. Don is een beetje een angsthaas, maar wel heel erg nieuwsgierig. Hij rent eerst weg als hij iets engs ziet en daarna weet hij niet hoe vlug hij moet kijken wat het is.
Sinds januari zijn de twee shetlanders waar hij bij stond verkocht. Sinds die tijd stond hij dus alleen. Hij was bijna 2 jaar, dus begon al aardig hengst te worden. Zijn bijtspelletjes namen grotere vormen aan, en de vrouw werd bang van hem. Het is zo geweest dat ze alleen maar met een stok bij hem in het weiland durfde.
Toen ik kwam kijken was hij echter ontzettend aanhalig en een beetje bijterig zoals een hengst wel vaker is. Ik wist niet van het dominante gedrag af, en besloot de pony te kopen. Toen ik een paar keer later er weer was en een stukje met de pony aan de hand ging lopen, ging het heel aarzelend. Ik dacht dat hij het niet zo goed kende, maar ik begin mij af te vragen of dat wel zo was. De mensen hadden wel met hem aan de hand gelopen, dus eigenlijk zou hij het best moeten weten. Maar goed, ik vroeg steeds of hij met me mee kwam, een paar stappen kwam hij verder en dan stond hij weer stil. Op een gegeven moment begon hij zich naar me om te draaien en te stijgeren. Hij maaide met zijn voorbenen naar me toe. Ik kreeg hem tot 3 keer toe weer naar beneden en probeerde het opnieuw, tot dat hij me het touw uit de handen trok. Aangezien die vol blaren zaten, kon ik niet meer dan nog een paar stappen proberen en hem toen loslaten.
De pony is gecastreerd en daarna ben ik op vakantie geweest. De vrouw vertelde dat hij veel liever was geworden. Toen ik daar kwam was hij inderdaad iets minder bijterig, maar het is er nog niet af. Toen we het weiland uit liepen, kwam hij achter ons aan, wat mij een vervelend gevoel gaf. Ik had het idee dat ik hem niet vertrouwen kon. Het kan best zijn dat juist daardoor bij hem dat gevoel werd aangewakkerd.
Maar goed, gisteren heb ik samen met mijn vader hem opgehaald. We hebben hem in 3 kwartier de trailer in gekregen door het hem te vragen. In de trailer ging het best goed, het viel me niets tegen. Ik moet er wel bij zeggen dat hij iets van een spuit calmitan heeft gehad, zodat hij wat minder stress zou hebben de eerste keer in de trailer.
In het weiland keek hij een beetje onwennig om zich heen, maar hij liep braaf met mijn vader mee, die hem een rondje door het weiland meenam. Hij stond wel raar te kijken, hij snuffelde wat aan Tommy (mijn minishetlander), die in het weiland er naast stond, maar hij was heel lief. Vanavond hebben we ze op stal even wat bijgevoerd, om zo de pony's wat meer in de hand te hebben enzo. Het ging heel goed, we namen hem samen mee, omdat we een weg over moeten, niet zo druk, maar toch. Het ging allemaal prima. Toen hebben we de pony's bij elkaar gezet, een vluchtdraadje had ik gemaakt voor Tommy. Tommy had niet zoveel aandacht voor Don, het gras was interessanter. Don liep steeds achter hem aan en snuffelde wat, maar hij beet niet. Tommy liet hem een paar keer weten dat hij er niet echt van gediend was, maar verder bleef het rustig. Don ging naast hem gras staan eten. Toen wij echter wegliepen, kwam hij achter ons aan. Ik aaide hem nog even, en wou toen het weiland uitlopen. Alleen ging hij onder het vluchtdraadje van Tommy door. Ik besloot ze dan maar samen in het weiland te zetten. Ik deed het touw aan zijn halster en wou terug lopen. Don zag dat niet zitten en bleef mooi staan. Mijn man kwam even helpen, maar hij wou echt niet. Ik deed het touw los, en dacht dat ik dan misschien beter achter hem aan kon lopen, ook zonder succes. Eigenlijk was dat een grote fout, aangezien hij op me af kwam en me tegen het hek aan dreef. Ik had niks in mijn handen dus ik kon nog net vlug over hek heen klimmen. Ik voelde me bang en geïrriteerd omdat hij me voor de 2e keer te pakken had. Ik heb toen een zweepje gepakt en hem langs het hek het weiland weer in gedreven. Toen hij erin stond, galoppeerde hij een eindje en ging dan weer vlug door het hek. hij was ook zo weer in de wei en zo er weer uit. Ik had het idee dat hij er een spelletje van maakte.Toen hij er in stond, heb ik het hek dichtgedaan, en hem nog een keer met de zweep weggejaagd. Toen hij erin stond heb ik hem nog even aangehaald, wat niet zo'n probleem was.

Ik weet dat het stom is dat ik hem niet helemaal vertrouw, daardoor kan hij mij ook niet gaan vertrouwen. Hij heeft het donders goed in de gaten. Ook ben ik niet erg trots op mijn aanpak met de zweep, maar op dat moment kon ik even niets anders verzinnen. Ik wil het heel graag goed doen, en daarom hoop ik dat hier mensen zijn die me op weg kunnen helpen.
Ik hoor graag van jullie!

Groetjes Joanne

Joanne Elijzen schreef op woensdag 19 september 2007, 10:48:


Pien ???? Mazir in het klein !!!!! Joanne je antwoord komt eraan hoor daar ben ik zeker van

Joanne Elijzen schreef op woensdag 19 september 2007, 10:48:


Joanne, als je met zo'n paard niet heel erg zeker bent van wat je doet, moet je het ook niet doen.
Het gaat erom eerst een relatie met het paard aan te gaan zodat duidelijk wordt wie de leider is. Jij of het paard.
Dit moet je leren.
Ik denk dat er geen beter advies is dan om Conrad van Pruijssen ( conrad.van.pruijssen@hotmail.com ) te mailen. Hij is specialist. Bij hem geen zweep, gesjor en getrek, zelfs geen stemverheffing.

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Joanne Elijzen schreef op woensdag 19 september 2007, 10:48:


Joanna hier kun je alleen maar "hulp ter plekke" gebruiken en inderdaad Conrad reist - dus komt naar jou toe..
Ik heb vandaag het gelukzalige gevoel mogen beleven dat ik een heel eind met mijn nieuwe paard kon wandelen... ze volgt me in vertrouwen en ik kan je zeggen dat ze OOK STIL kan staan en vanalles en nog wat... (heb weinig tijd ben op het werk) --- Conrad kan je echt helpen... veel mensen hier op he tforum ook met wijze raadgevingen maar iemand moet het met je DOEN!! wacht niet langer je zal zien - het is waar wat Piet zegt!!!! Myriam

Myriam schreef op woensdag 19 september 2007, 12:22:


mwaa.
ik had moeite met Conrad zijn oneliners....
ik vond hem eerlijk gezegd een beetje star in zijn opvattingen.
Ik heb meer met terra natura, die werken meer met gevoel, hoe je er zelf met je gevoel en bewustzijn in zit. Ze hebben een mooie stijl.
Als er gereden wordt, verschijnen er ook geen bitten.
Het gaat puur om het gesprek. Erg mooi.

Ik heb Helga Meurs al gemaild van puur paard. Ik hoop dat ik hier vlug antwoord op krijg, Zij kan me hier ook mee helpen, maar tot die tijd ben ik nog op mezelf aangewezen...
Mocht Helga niet reageren, dan zal ik zeker het advies van jullie opvolgen! Heel hartelijk bedankt in elk geval!

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 19 september 2007, 12:34:


Ik dacht (zoals vaak!!) niet reageren want iedereen heeft "natuurlijk"gelijk..
Ik heb bij twijfel net steun aan one-liners.. = houvast op dat moment.
Star? Ik heb hem verteld waar ik mee bezig geweest was, een cursus... hij luisterde heel aandachtig.. ik voelde me wel gehoord..Gevoel en bewustzijn! Daar WERKT Conrad mee! Als je er open voor staat!
"Het gaat puur om het gesprek"?? Conrad toont/doet - ik luister liever als ik wil leren. En ik hou van praktisch mét gevoel. Erg mooi... Terra Natura ook...ben ik van overtuigd. Myriam

Myriam schreef op woensdag 19 september 2007, 19:40:


Ik sta heel erg open om iets te leren en vooral als het 50 euro per uur kost.
Conrad gaat er op voorhand vanuit dat iedereen die longeert rondslingert en daar heb ik moeite mee, vooral omdat hij mij nog nooit heeft zien longeren, en ik slinger absoluut niet rond.
Hij heeft wel heel handige tips voor hele simpele dingen, daar leer je veel van. Maar hij hanteert een vastomlijnde methode. Mijn paard werd er eigenlijk alleen maar stakeriger van. Dat is nu weer over.

Maar dit is slechts mijn ervaring, hoewel iemand anders van mijn stal ook moeite met hem had.
En dan dat capje. Ieder z'n ding.
groetjes

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 19 september 2007, 21:44:

Apache werd er ook extreem stakerig van. Is nu gelukkig ook voorbij. Eerst een paar maanden met rust gelaten en vanaf deze week galopeert hij vanuit stilstand! Wat een kerel!
Elk paard is anders. Niet elk paard past in hetzelfde keurslijf.

Marianne

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 19 september 2007, 21:44:


Dacht niet dat het helemaal 50 euro is, maar het is gewoon het bedrag wat iemand die zelfstandig werkt moet hebben, wil hij kunnen eten. Bovendien, al moet hij 150 km rijden, het kost je niets extra's. Hoeveel uur rijden is dat in de randstad?
Hij hanteert inderdaad een vastomlijnde methode omdat hij weet dat die werkt. Ik schat dat veel meer dan 1000 paarden dit bewezen hebben. Het 'nadeel' is daarbij dat hij wacht tot het kwartje bij ruiter en paard valt, dus geen verhogen van druk, geen geschreeuw of getrek. Het kan zo inderdaad wel eens lijken of er geen vooruitgang in zit. Je bent pas een trainer als je vertrouwen in jouw werkwijze hebt en de wetenschap dat uiteindelijk elk paard het leiderschap aan je over zal dragen. Want waarom staakt een paard? Waarom zegt ie , ik ga niet verder met jou, maar terug naar huis?Waarom duikt ie met z'n hoofd in het gras? Kortom: waarom doet hij niet wat jij wil?
SubtielTrainen is een zorgvuldig opgebouwde methode, die stap voor stap de ruiter betere communicatie met het paard aanleert en meer paardmens maakt door zijn leiderschapskwaliteiten te ontwikkelen. Het paard gaat erop vertrouwen dat de eigenaar, begeleider, ruiter, beter voor zijn comfort en veiligheid zorgt dan hij dat zelf kan en zal dus gaan luisteren.
Als je halverwege stopt, kan het resultaat nooit optimaal zijn.
Beetje goedkoop, die opmerking over een cap.
Heb je ooit gevraagd waarom hij een cap draagt en handschoenen?
Omdat al die aardige paardjes, na zelf altijd de leidinbg genomen te hebben, nogal eens de neiging hebben om in het begin vrij heftig te zeggen: Oh, ja? Weet jij zeker dat jij mij gaat leiden? Ben jij daar wel mans genoeg voor? En dat vragen heeft er al eens toe geleid dat een hengst zijn hoofd als voetbal ging beschouwen.
Zou jij geen capje opzetten bij paarden die je niet kent? De hengst van Wil was een van de vele voorbeelden, dat een paard soms binnen een paar seconden onverwacht en scherp kan reageren. Je kunt haar vragen of ze vindt dat ze ergens gekomen is met dat paard.

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Piet schreef op donderdag 20 september 2007, 8:43:


Bij de mijne werkt het niet, nu gaat het weer beter, zonder geschreeuw en getrek.
Ik vond Conrads opmerkingen over rondslingeren ook erg goedkoop. Verder had ik hem al meteen na de 1e les gezegd, dat als de lessen té confronterend worden, dat mensen dan afhaken. Ik vond hem nogal heftig naar mij toe.
Dat vond ik niet eerlijk, ik doe ook maar gewoon mijn best.
En toen was ik het zat. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, zoals eerder gezegd.
groetjes

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 20 september 2007, 10:44:


Ik vind het altijd jammer om te lezen dat oude klanten van mij niet tevreden zijn over de werkzaamheden die ik heb verricht. Ik streef er na om iedereen te helpen en zijn of haar probleem op te lossen en indien mogelijk ook bagage mee te geven voor de toekomst.
De reden dat ik reageer is niet om mezelf te verdedigen tegenover oude klanten die niet of minder tevreden waren over het resultaat ongeacht de oorzaak die daar achter ligt.

Ik ga niet individueel op mensen hier reageren, ik vind het niet netjes om hier iets over ex klanten te melden, tenzij het iets positiefs is of iets waar ik van tevoren met de klant over heb gesproken.
Ik las ook dat mensen mij star vinden. Ik denk dat hier zeker een kern van waarheid in zit.
Ik noem het liever niet star maar strak in de leer. De reden dat ik dit ben is vrij eenvoudig te verklaren.

Meer dan 2500 paarden hebben mij laten zien wat werkt. Het is dan heel lastig om niet overtuigd te raken van de kracht van een aanpak. Het is
daarna mijn taak om met klanten deze ervaring te delen. Helaas lukt dit niet altijd. Eenvoudig omdat mensen allemaal verschillend zijn en met de een klikt het beter als met de ander. Ik ervaar dat zelf ook heel vaak als ik klant ben.

Zodra ik zelf de eerste keer het gevoel hebt dat het niet klikt dan zal ik dat eerlijk melden en dit bedrijf of persoon hartelijk bedanken voor zijn / haar inspanningen. Waarna ik mijn zoektocht naar hulp vervolg. Door ervaring heb ik geleerd om dit meteen na de 1e keer te doen en het niet eerst weken aan te kijken.

De reden dat ik reageer is meer uit professionaliteit, niet bang zijn om je zelf bloot te geven. Het is natuurlijk veel gemakkelijker om alleen te reageren op mensen die tevreden over je zijn.

Het is typisch Nederlands om meer te praten over de slechte dan over de goede ervaringen. Ik ga het hier niet hebben over alle paarden waarbij de training wel succesvol was. Ik krijg dan vaak commentaar dat ik reclame maak .

Ik zou het jammer vinden als paarden en mensen die echt hulp nodig hebben niet bij ons uit zouden komen terwijl wij weten dat we deze paarden en mensen kunnen helpen.

Wees kritisch, luister naar je zelf en oordeel zelf of een aanpak voor jou werkt of niet.

Ik heb het liever over inhoudelijke zaken, zonder alle gevoelens die daar achter schuil gaan. Ik help mensen graag met het probleem wat zij met hun paard ondervinden. Heb je inhoudelijke vragen dan kan je deze altijd via het forum of de mail stellen.

Tegen beter weten in . Sluit ik toch af met een oneliner. Hierin ligt de waarheid van soms wel honderden uren training maar dan gevat in 1 zin.

Ontneem je paard niet de kans om te leren, door hem niet te belonen, terwijl wat hij deed juist was.

Groet
Conrad

Ik wil wel even reclame maken Conrad!
Zalitha ging nog net de lucht niet in met opstappen, hoe ik het zover heb gekregen ik weet het nog niet.
Conrad en ik zijn er hooguit 15 min. mee bezig geweest, met z'n 2 en.
Maar ik moet het uiteindelijk alleen doen.
En wat gebeurd er, volg de instructie op, verwacht het ergste!
Ik kan gewoon opstappen, ze verzet geen stap!!!!!
Het zijn net de kleine dingen die het hem doen, PRACHTIG!
Conrad nogmaals bedankt!

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 19 september 2007, 21:44:


Geef JOUW ervaring en haal er niet iemand anders bij! Jouw ervaring is echt , de rest is bullshit!
Die laatste opmerking zegt heel veel over je "oordeel" -
Maar goed: die cap? Ik pakte een leidtouw met musketon van Conrad over en sloeg er mee tegen zijn hoofd ! Met de musketon DUS!! Je ziet maar Conrad heeft niet alleen onhandige paarden door mensen maar ook onhandige mensen !!!woehaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!
Myriam