e m kraak schreef op zaterdag, 14 augustus 2004, 14:40:
> Hoe zit jullie groepje in elkaar, nu Khani wat meer gesettled
> is?
Gaat perfect! Het is gewoon een stabiele kudde geworden. Khani staat nu onderaan de rangorde en heeft zich er bij neergelegd, de rest vindt het prima dat hij er bij is, Khani is nu zelfs vriendjes met Jack geworden.
>> bij NVVR weekenden waar vaak alle paarden gewoon bij elkaar op
>> de wei worden gezet.
>
> Een bij uitstek instabiele situatie dus, waarin rangorde nog
> bepaald zou moeten worden - of wellicht, aangezien veel paarden
> die tijdelijke samenkomsten al gewoon zijn (gegeneraliseerd),
> doen ze daar niet eens meer moeite voor.
En HOE bepalen ze dat? Voor zover ik weet en mij ook logisch lijkt gaan paarden niet zomaar vechten om de rangorde te bepalen. Er begint een heel spel waarbij het bepalend lijkt te zijn wie voor wie een stapje opzij doet. In de meeste gevallen wordt de rangorde duidelijk zonder dat er gevochten wordt. Een van die elementen in het spel is wat er gebeurt wanneer je midden tussen de paarden een plak hooi neergooit. Natuurlijk komen ze er allebij (of meerderen) op af, maar eentje gooit zijn oren plat, draait eventueel zijn kont, een ander denkt ojee en gaat wat verderop staan, etc. Op dat moment begint er al een gezagsverhouding te ontstaan, door de signalen die de dieren afgeven. Het paard dat direct afdruipt geeft een duidelijk signaal niet het leiderschap te ambieren. etc. etc. Het lijkt me zo logisch dat ik me afvraag of dit het antwoord is wat je wilt hebben, maar wat dan wel?
>> Ik denk dat het beide tegelijk is. De rangorde bepaalt wie er
>> het eerste eet, maar wie het eerste eet bepaalt daarmee de
>
> neee ... misschien oversimplificeer je nu wat je bedoeld, maar
> dit is toch echt een dijk van een cirkelredenering jou
> onwaardig.
Ik vind het geen cirkelredenering. Het is precies hetzelfde als wat er gebeurt met een hond (ok, predator). Je begint met een puppie, en geeft hem iedere dag eten. Als je verder niets doet breekt er een dag aan dat hij gaat grommen als je in de buurt van de etensbak komt. Druip je af dan geef je een signaal dat je ondergeschikt bent. Ga je daar mee door dan heb je een redelijke kans dat wanneer je uiteindelijk toch de voerbak wil pakken dat hij je bijt.
Geef je direct al vanaf het begin aan, door de voerbak even weg te pakken en dan weer terug te zetten (of liever nog, als beloning voor het opvolgen van een commando als "zit") dan breekt het bijt-stadium nooit aan.
Het voer-wegpakken bepaalt dus de rangorde, maar tegelijkertijd is het al dan niet kunnen wegpakken van het voer een gevolg van diezelfde rangorde. Je bouwt er als het ware naar toe.
Nou weer terug naar die paarden. De eerste keren is er een bepaald paard dat zich laat wegjagen en een "winnaar" die bij de plak hooi blijft staan. Staat het wegdruipende paard niet op zijn strepen dan geeft hij voortdurend een signaal af dat hij lager in rang staat, en WORDT dus ook een lagere in rang.
Is dit hele idee nou zo moeilijk te begrijpen?
>> rangorde. Wie voedsel afstaat geeft op zijn minst een
>> bevestiging dat de rangorde op een bepaalde manier in elkaar
>
> weer nee nmm, maar als je bedoeld "wie zich voedsel laat
> afpakken" of "wie zich van zijn plaats laat verdrijven" is het
> ja.
Dat is toch waar we het over hebben?
> Nogmaals, ik heb een paard in een "(semi)-natuurlijke" situatie
> nog nooit voedsel zien "afstaan" (in de zin van laten afpakken),
> niet op film en niet IRL... jij wel?
Ik zie het hier regelmatig gebeuren. Er is voldoende gras, de paarden hebben geen honger en staan gewoon wat te suffen. Khani krijgt zin in gras en begint ergens te grazen. Hup, Baladeika erop af, jaagt Khani weg, en begint vervolgens te grazen precies op de plek waar Khani stond... Waar dient dit voor? Ben ik de enige die dit soort dingen ziet gebeuren?
> - we zijn het eens dat in een "natuurlijke" situatie voor grote
> grazers als paarden normaliter het voedsel ad libitum
> beschikbaar is, en/of dermate verspreid aanwezig dat strijd erom
> een onzinnige strategie zou zijn.
Precies! Het gaat dus klaarblijkelijk ook niet om de knikkers maar om het spel! De strijd gaat niet om die grassprietjes maar is een excuus om de rangorde te bepalen/testen/onderhouden, noem het maar...
> Daarom vraag ik me af hoe het komt dat ook jij als het om
> voedselwaardering gaat paarden een predator-psyche lijkt toe te
> bedelen, terwijl je die elders (en nmm terecht) ontkent. In de
> war geraakt?
Zie boven, hoop dat ik het nu beter heb uitgelegd.
Groeten,
Frans