Ai Muriel, niet leuk en dat is een geweldig understatement
Maar soms is het niet anders...
Enig idee v/d oorzaak?

Sterkte.

jan.

muriel schreef :> Hier ook een tragedie vorige week, vader import uit Iran duizenden jaren

Bah. Ik weet maar al tegoed hoe dit voelt.
Je kunt meestal niet eens een reden noemen maar moet accepteren dat het nou eenmaal zo gaat. Een paard lijkt zo'n sterk dier, maar buiken en benen zijn de gevoeligste onderdelen. "Tja", zei mijn DA laatst, "wat is er dan nog over?". Het is gewoon een gegeven.
Het ergste is te moeten aanzien hoe zo'n dier moet lijden. Je zult ongetwijfeld de juiste beslissing genomen hebben, maar het blijft zwaar k*t.

Ik wens je sterkte, het slijt wel, echt, maar je moet er nu eerst even doorheen....

Groet, Pien

muriel schreef op donderdag 31 maart 2011, 21:22:


Muriel veel sterkte.
Ik krijg het weer benauwd als ik het lees.
Wat een nachtmerrie.
Zo heb je een lief gezond paard en een paar uur later heb je niks meer.

He Muriel,wat naar!

Peter Donck schreef op donderdag 31 maart 2011, 20:19:


Nee, je mag dat wel zeggen.
Ik hecht er wel degelijk waarde aan. En zit ermee in mijn hoofd.
En mijn zus exact zo. Ze mag terug dekken met dezelfde combi, maar zelfs na maanden twijfelt ze nog.
En ik ook hoor. Q is één van de hengsten die ik zelf overweeg.
Maar wat er met Jam gebeurd is, houdt mij daarin wel wat tegen.
Er is nog een andere jonge hengst die mij aanstaat, misschien toch maar die nemen...?

Soit, zondag hengsten kijken. Hopelijk weet ik het dan.
Ik zal Q de groetjes doen van je.

Ans Jondral schreef op donderdag 31 maart 2011, 22:15:


Ans, kun je me die link van Q nog een keer geven?
Groetjes, Pien

jan seykens schreef op donderdag 31 maart 2011, 22:01:

Hai Jan, dat is een tijd geleden..

Een slag in de darmen hoogstwaarschijnlijk ,maar waardoor zeg het maar.
Ik blijf de dag maar als een film telkens weer afspelen maar vind geen antwoord.
Je gunt ze een mooi lang leven waarbij je ze met dertig jaar oud aan een hartstilstand
in de weide vindt op een mooie herfstdag en niet een laastste paar uur op deze manier.
Wij hebben geen beslissing hoeven nemen, het was heel duidelijk dit lijden moest stoppen voordat ze een verschrikkelijke dood tegemoet zou gaan.

Wat dat betreft is alles heel goed gegaan, tweemaal een fijne da die er heel snel was, Diederik was hier, het was droog weer, haar dochter was bij haar en de rest van de kudde een paar meter verderop. Wij waren er snel bij en wij hebben gedaan wat we konden en op het moment dat het duidelijk was dat haar overlevingskansen nihil waren direct haar uit haar lijden verlost.

Bedankt voor de lieve woorden allemaal. Het is waar het moet slijten, ik durf amper nog lang van huis. Afscheid nemen van onze dieren, we zullen het nog minimaal 14 keer moeten meemaken maar veel liever dat dan ze ons overleven want dat scenario beangstigd mij meer.

muriel schreef

Elke ochtend als de telefoon toevallig eens gaat vrees ik het ergste voor een van onze paarden. Maar je moet ermee leren leven, het hoort erbij. Vandaag zag ik mijn 24 jarige oogappel Stef wat stilletjes in de inllopstal staan. Normaal is hij haantje de voorste als het op hooi, dus fretuh, aankomt.
Ik was er niet helemaal gerust op , ik heb een neus voor koliek (helaas).

Maar dit keer was er niks aan de hand, hij vond hewoon het wat te natte hooi niet lekker en was Jack aan het hypnotiseren om de weide open te zetten.

En dan wéét je dat er een moment komt dat....
(maar niet teveel aan denken nu)....

Groet, Pien

Jeetje Muriël.... dat is verdorie snel gegaan!
Sterkte joh.... het went nooit.

;-((

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

muriel schreef op donderdag 31 maart 2011, 21:22:

Afschuwelijk! En inderdaad moeilijk te aanvaarden, dat begrijp ik.
Je kan alleen maar hopen dat dit je paarden bespaard blijft.

Spirithorses schreef op donderdag 31 maart 2011, 22:32:


http://www.lusitanosteiner.com/
astu