Jeetje Muriël.... dat is verdorie snel gegaan!
Sterkte joh.... het went nooit.

;-((

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

muriel schreef op donderdag 31 maart 2011, 21:22:

Afschuwelijk! En inderdaad moeilijk te aanvaarden, dat begrijp ik.
Je kan alleen maar hopen dat dit je paarden bespaard blijft.

Spirithorses schreef op donderdag 31 maart 2011, 22:32:


http://www.lusitanosteiner.com/
astu

Shits happens Muriel. Dat blijkt maar eens temeer. En trekt zich blijkbaar niks aan van ideale omstandigheden. Verdomme!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

muriel schreef :



Dat is inderdaad wel heel erg snel gegaan.
Winner heeft nog echt afscheid kunnen nemen, wankel als hij was. Dat moment staat in mijn geheugen gegrift. Ik kan bijna niet meer geloven dat ik zoiets zelf meegemaakt heb maar ben er gek genoeg heel dankbaar voor omdat ik het heb kunnen afronden. Maar dan nóg geloof je het bijna niet als je onderweg naar de parkeerplaats gaat waar the final end plaatsvindt....

Ze heeft je echt wel gevoeld, ze heeft echt wel geweten dat je wanhopig was. Dat je haar wilde helpen en dat je met haar verbonden was. Ik ben ervan overtuigd dat een paard dat kan voelen. Ik heb nu zoveel voorbeelden mogen ervaren. Soms kun je dingen niet beredeneren, nadeel van ons mens-zijn.....

Groet, Pien

Veel sterkte met de verwerking, Muriel. Je weet dat je het beste hebt gedaan, maar helaas is dat nooit genoeg voor je gevoel, daarover kunnen we helaas allemaal meepraten.

Marianne

muriel schreef op donderdag 31 maart 2011, 21:22:


Sterkte Muriel, ook voor Diederik. Wat is dit klote!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....