muriel schreef
> Bedankt voor de lieve woorden allemaal. Het is waar het moet slijten, ik
> durf amper nog lang van huis. Afscheid nemen van onze dieren, we zullen
> het nog minimaal 14 keer moeten meemaken maar veel liever dat dan ze ons
> overleven want dat scenario beangstigd mij meer.
Elke ochtend als de telefoon toevallig eens gaat vrees ik het ergste voor een van onze paarden. Maar je moet ermee leren leven, het hoort erbij. Vandaag zag ik mijn 24 jarige oogappel Stef wat stilletjes in de inllopstal staan. Normaal is hij haantje de voorste als het op hooi, dus fretuh, aankomt.
Ik was er niet helemaal gerust op , ik heb een neus voor koliek (helaas).
Maar dit keer was er niks aan de hand, hij vond hewoon het wat te natte hooi niet lekker en was Jack aan het hypnotiseren om de weide open te zetten.
En dan wéét je dat er een moment komt dat....
(maar niet teveel aan denken nu)....
Groet, Pien
Huisvesting
