Piet schreef op donderdag 1 november 2007, 22:47:


Hey, ik ben vandaag toevallig in een privé-stalling in Oostende geweest (http://www.arovoequestrian.com/index.html). Blijkt dat de eigenaar een leerling van Klaus Ferdinand Hempfling is.
Misschien kan je daar even je licht opsteken. Wie weet kent men daar goede trainers.
Alvast véél succes in je zoektocht.

Herman

Maria Delavega schreef op donderdag 1 november 2007, 23:22:


Een 3-daagse training van Hempfling kost 680 euro. De prijs van een gemiddelde privé-les (1u) in een reguliere manège (gegeven door een niet-professionele instructeur/trice kost 20 euro. Doe dit x 8 (voor 1 dag) en dan nog eens x 3 voor (3 dagen).
Rekensommetje: 20 x 8 = 160 x 3 = 480 euro (zónder maaltijden en logement). Hempfling lijkt me plots niet meer zo "demagogisch" duur ...

knip

Absoluut mee eens. ikzelf begreep 4 jaar geleden al - toen ik pas begon met paardrijden - dat de mij aangeleerde methode niet voor mij bestemd was. Al wist ik niet waarom. Er is dan maar 1 oplossing: naar de bibliotheek zo veel mogelijk leesvoer verslinden. Ik ben alle "omhoog gevallen cowboys" héél dankbaar dat ze hun inzichten ook op papier gezet hebben. Het is dan verder aan ieder individueel om uit te maken waar je je het best bij voelt. Voor mij was (is) dat Hempfling, al ontdek ik daar ook soms rare hersenkronkels in zijn visie.
Ik heb nu sinds 1,5 maand een 11-jarige merrie die zo verschrikkelijk dominant is dat ze ook - letterlijk - over me heen zou lopen.
Tussen Parelli - Hempfling - Roberts - en andere theoriën enerezijds, en de praktijk en ervaring anderzijds is een groot veschil. En dan ben ik blij dat er mensen en fora zijn die me hierin kunnen begeleiden.
En wat blijkt (althans voor mij), dat de waarheid van al deze nobele inzichten toch wel ergens in het midden ligt.
Ten slotte ben ik het nog altijd zélf die met mijn paard aan de slag moet.

Aafke schreef op maandag 5 november 2007, 12:56:


"Kleur is niets anders dan licht en zonder licht kan de mens niet leven; de cellen van ons organisme reageren op licht of op het gebrek eraan. Licht heeft ook een grote invloed op ons lichamelijk en psychisch welbevinden, onze emoties en stemmingen. " - Deze wijze woorden komen van volgende site http://users.pandora.be/fehluna/kleuren.htm

Jaren geleden al experimenteerde de hamburgerketen Quick met hun interieurs in fel oranje/rood. De bedoeling was dat klanten - na het nuttigen van hun GiantBurger - zo snél mogelijk het etablissement zouden verlaten om plaats te ruimen voor alweer nieuwe klanten.

Als de mens al zo geprikkeld wordt door kleuren, kan ik me levendig voorstellen dat paarden daar zéker gevoelig voor zijn.
Rood behoort tot de warme kleuren.
Warme kleuren zijn geel, oranje, rood, roze, bruin. Voor de mens voelen ze vrolijk, stimulerend, en soms agressief aan.
Koude kleuren zijn blauw, groen. Ze hebben een rustgevend, maar vaak ook een "neerslachtig" effect...

Herman schreef op maandag 5 november 2007, 13:42:


Het gaat niet zozeer om de kleur als dusdanig. Elke kleur heeft haar eigen vibratie. Het is die trilling op het netvlies die door ieder anders wordt waargenomen, en waar paarden - naar ik graag wil aannemen - ook gevoelig voor zijn. Misschien zijn zij zelfs wel nóg gevoeliger dan de mens, precies omdat het vluchtdieren zijn.

Anita Cats schreef op maandag 12 november 2007, 14:52:


Dag Anita,

Mijn dochter rijdt al een paar jaren lichte dressuur. We heben sinds 2 maanden een nieuw paard dat absoluut geen kaas gegeten heeft van stellingen links/rechts, aan de teugel rijden, schouder binnenwaarts, ...
Dit paard was ook alleen maar met bit gereden, maar dan enkel recreatief (bosritjes). Veldre (zo noemt ons paard) was in de voorbije 3 jaar ook niet meer bereden geweest. We hebben dus eerst een aantal weken grondwerk met haar gedaan. Amper 1 maand geleden hebben we voor het eerst een zadel op haar rug gelegd en een stapje + drafje geprobeerd in een paddock van 20m x 20m, maar wel bitloos. SPANNEND !!! ... Maar super leuk. Wij hebben hiervoor een gewone side pull aangeschaft, omdat die inderdaad het dichtst in de buurt leek te komen van een gewoon hoofdstel.
Als ruiter merkte we volstrekt NIET dat we zonder bit reden. En Veldre liep er echt héél ontspannen bij. Onze rij-instructrice (rijdt zélf ook bitloos) adviseerde ons echter om met een gewoon touwhalster te gaan rijden, omdat de signalen die je aan je paard geeft véél duidelijker zouden zijn. Hier op PN staat een hele mooie vergelijkende test tussen alle verschillende soorten bitloze hoofdstellen http://www.paardnatuurlijk.be/onderzoek/index.htm en dan doorklikken naar bitloze optomingen.
Ik vond dit heel verhelderend. We gaan de volgende keer eens proberen hoe het rijden aanvoelt met ons touwhalster.
Véél succes ermee.

Esther schreef op zondag 11 november 2007, 23:35:


Vraag 1: A

Mijn ervaring:
Ikzelf rij sinds 2003 en heb mijn eerste ervaringen opgedaan in een manège. Ik heb er nóóit leren rijden op een paard, alleen maar op "gezeten". En dan nog mét bit én zweep. Sporen waren er vooralsnog niet bij, gewoon omdat ik dat zelf niet durfde. Ik vond ook al héél vlug dat het "anders" moest/kon.
Ik ben álle NH favorieten gaan lezen, en voor mij bleef Klaus Ferdinand Hempfling als meest geloofwaardige over. (alleen al omdat hij geen truckendozen of zelf bedachte hulpmiddeltjes gebruikt, behalve een touw en een lange zweep).
3,5 jaar geleden kocht ik mijn eerste paard, om lekkere bosritten mee te kunnen doen.

Vanaf de eerste dag dat ik hem had stelde ik me vragen over het gebruik van ijzers. Ik had ondertussen deze site ontdekt. Ik vraag hierover raad aan mijn DA én aan de hoefsmid. Maar beiden zeggen me dat het weghalen van de ijzers een catastrofe zou zijn voor mijn paard. Hij had nml hanetred in beide achterbenen (www.hoofcare.nl/map_voor_hoefproblemen/hanetred_kramperigheid/hanetred_kramperigheid.html).
Over het bitloos rijden had ik echter (nog) geen mening/visie. Gewoon omdat ik op een poepchique pensionstal stond waar toppaarden voor de wereldkampioenschappen mensport werden getraind - mét bit. Dus zou ik me daar al geen zorgen over moeten maken.
Ik begin met Papillon zéér bescheiden te werken en te rijden zoals Hempfling het in zijn boeken/Video's/DVD's laat zien. Alles lukt. We hebben een super tijd. ALLEEN, ik heb hem in juli 2007 moeten laten inslapen omdat AL zijn benen kapot waren gereden door de vorige eigenaar. (Papillon was 15 jaar)
Zware inspanningen, gecombineerd met bijna geen weidegang, hoefijzers en véél krachtvoer - hij kreeg tot 6 kg/dag (!) - liggen aan de basis van het niet meer kunnen revalideren. Zelfs de specialisten van de faculteit diergeneeskunde aan de universiteit in Merelbeke konden hem na 9 maanden revalidatiepogingen niet redden...

Als ik vanaf de eerste dag mijn paard nog maar gewoon op de wei gezet had, en zonder ijzers, dan was hij nu nog bij ons.

Vraag 2: ook A

Vervolg van de story:
Het laten inslapen van om mijn paard was ongeveer de zwaarste beslissing die ik ooit in mijn leven heb moeten nemen. Ik was kwaad op alles en iedereen die me met "goede raad" had bijgestaan. Ik wilde nooit nog iets te maken hebben met de "paardenvrienden" uit het traditionele paardenwereldje. Er zit dan niets anders op dan je nobele ideeën over het "anders" omgaan met paarden ook op zijn minst uit te proberen, maar dan onder begeleiding. Anders zou ik dezelfde fout begaan als wat ik de "gevestigde" paardenaanpak verwijt.
Zodoende ben ik bij Pien & Jack van Spirithorses terecht gekomen. Ik heb de basiscursus Natuurlijk Rijden gevolgd.
Eigenlijk was het mij vooral te doen om de kennis van het Natuurlijk bekappen. Het bitloos rijden kwam er automatisch bij en bleek de evidentie zelve. Dus stelde ik me er ook geen verdere vragen over.
Sterker nog, het voelde voor mij ook héél natuurlijk aan. Ik heb er écht niet over moeten nadenken. Het gaat vanzelf, alsof we nooit anders gekend hebben.

Al gauw kocht ik terug een paard, eentje die niet kapot gereden is in de sport. In alles is ze "anders" dan mijn eerste paard: het is een merrie, kan NIKS - heeft alleen maar bosritjes gelopen en was al bijna 3 jaar niet meer bereden geweest - maar ze heeft wél een prachtig - maar zéér dominant karakter.

Dankzij de training bij Spirithorses, én verder een wekelijkse privébegeleiding aan huis, kunnen we ons paard na 14 dagen al terug rijden. In de paardensport is men als de dood om een paard te berijden dat 14 dagen heeft stil gestaan. Terecht ook, die paarden staan letterlijk "stil" in hun boxen, opgefokt met krachtvoer. Je zou voor minder neurotisch worden.

Maar mijn paard staat nu 24/7 op de wei met enkel gras en hooi, heeft geen ijzers (bijna nooit gehad), én ik rijd het paard uitsluitend bitloos.

Als beginnende PN-achtige NH-er vind ik dat toch een héle prestatie, waar ik best een beetje bescheiden fier op durf zijn.
Oh ja, de bakken kritiek van vastgeroeste (what's in a name) hoefijzer-ruiters en omstaanders moet je er wél met de glimlach bijnemen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 13 november 2007, 8:08:


Nevzorov is de Oostblokvariant van (Nev)Zorro. Vandaar het zwarte pak en dito lederen handschoentjes en laarsjes
Zijn "macho" attitude en "spectakel"-demo's, tja ... daar moet je door heen kunnen kijken. Hij is en blijft natuurlijk een rasechte Rus.
Maar als je zijn website er even grondig op naleest, doet die jongen toch écht wel mooie dingen. Hij laat je op zijn minst nadenken. En wil je iets veranderen in de lelijke paardenwereld, dan kan dat alleen maar door extremen naast elkaar te plaatsen: zwart tegen wit. De kleurrijke zone daar tussenin mag ieder voor zichzelf invullen.

Ik wou dat ikzelf al 1/100ste had bereikt in communicatie met mijn paard van wat deze Nevzorov klaarspeelt. Alleen, ik zou er niet zo'n show van maken. Voor hem is het natuurlijk pure marketing.

Volgende info kreeg ik 6 maanden geleden toen mijn paard onderzocht werd aan de universiteit in Merelbeke, België: "Het doel van de buigproef is NIET het controleren op kreupelheid, maar WEL het inschatten of het paard in de nabije of verre toekomst mogelijks aanleg zou kunnen hebben voor één of andere vorm van artrose én of het paard ergens chronische of acute pijn heeft. Een goede DA zal het been exact 50 sec. onder welbepaalde spanning gebogen houden. Als het paard daarop meteen gaat draven is het volstrekt normaal dat het enkele passen onregelmatig loopt. Dar moet elke DA doorhen kunnen kijken."

De koper zal deze onregelmatigheid maar al te graag interpreteren als "kreupel", gewoon om een veel lagere koopprijs te kunnen bedingen.

Misschien is het wel nuttig om en volledige klinische keuring te laten uitvoeren aan de faculteit diergeneeskunde van 1 of andere universiteit.
De diagnoses blijken dan plots een héél andere dimentie te krijgen. Deze artsen hebben nml geen commercieel belang bij een keuring, alles staat in functie van de wetenschap.
Zij zullen dan ook slechts en herkeuring voorstellen indien het paard écht symptomen van kreupelheid vertoont, en nadat ze dan eerst die symptomen verder onderzocht en behandeld hebben.

Doe bij alle paarden van Anky Van Grunsven of Ludo Phillipaerts de buigproef, publiceer de resultaten, en Nederlands-Belgische Paardenwereld stuikt in elkaar ...