Na lang nadenken over wat nu de beste optie was, heb ik besloten vandaag mijn kleine ponietje te laten schieten om hem te castreren. En het was echt de beste optie :).
Hij weigerde sinds een week of 2 het halster helemaal, terwijl het daarvoor eigenlijk heel goed ging. Ik weet dat de fout meer bij mij ligt dus ben ik op zoek gegaan naar andere trainingsopties. Inmiddels heb ik die gevonden en komt Evy me helpen met vooral het trainen van mezelf .
Maar aangezien we besloten hebben gewoon weer helemaal van voor af aan te beginnen en de tijd qua castreren wel begon te dringen, heb ik dan toch de optie schieten genomen.

Toen de veearts de wei in liep met zijn pistool bleef hij al super rustig staan verder eten, ik had verwacht dat de aanblik van de veearts genoeg zou zijn voor een sprintje. Het eerste pijltje leverde twee bokjes op en verder niets. Maar helaas was 1 pijltje niet genoeg, dus een tweede erin. Ook daar reageerde hij amper op! Toen besloot onze andere pony hem in zijn billen te bijten en daarop rende hij de stal in.
Toch bleek ook 2 pijltjes nog niet genoeg te zijn om mijn knul te kalmeren en pas na het 3e pijltje wassie rustig genoeg om in alle rust zijn halster aan te doen en hem een infuusje te geven.
Wel grappig want we hebben mijn arabje bij hem in de stal gezet voor de rust en een beetje als 'buffer' zodat Ziggy niet plots om kon draaien en ons tegen de wand kon drukken. En Zafir heeft het SUPER gedaan als begeleiding, de coolheid zelve die meteen precies wist wat de bedoeling was! En dan te bedenken dat ik hem 5 jaar geleden als toch redelijk onhandelbaar paard kreeg... En echt een engeltje dat beest .

Nou in ieder geval is het castreren zelf daarna goed gegaan. Buiten de veearts stonden we wel allemaal te trillen op onze benen van de spanning en was ik heeeeeeeel blij toen alles afgelopen was. Net stond ie alweer rustig hooi te knabbelen.

Hij zal morgen wel een beetje kwaad zijn en pijn hebben, maar dat mag ook he. We gaan vanaf morgen weer rustig verder waar we gebleven waren, gewoon bij het begin.

Ow en als mensen zich afvragen waarom ik zijn halster nu niet heb omgelaten. De eerste keer dattie werd geschoten (geen goede ervaring) werd ie wakker met een halster om. Ik vond het een slecht idee om hem nu bij deze toch waarschijnlijk ook mindere ervaring, weer wakker te laten worden met een halster om.

Kijk eens aan Geertje.. zo te lezen ben jij ook hardstikke blij dat het achter de rug is!
Ik vemoed dat zijn ruin zijn, er ook toe bij zal dragen dat hij misschien wat gemakkelijker te trainen is voor je. Minder schrikachtig? Laten we het hopen!
Omdat jijzelf nu geen spanning meer hebt, kun jijzelf ook wat rustiger weer gaan beginnen met z'n halstermak maken...

Groet,
Wil

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Fijn Geertje!

Het is wat Wil zegt, de spanning is er nu voor jou ook een beetje af, dat castreren hing toch als het zwaard van Damocles boven je hoofd!

Ik wens Ziggy een snel herstel en vind het heel tof dat je toch met hem door blijft gaan! Hij is tenslotte ook zomaar op je pad gekomen.

Leuk, zoals je Zafir omschrijft! Het gaat je met Ziggy ook vast allemaal lukken!

Els.

Super dat het achter de rug is en geslaagd. En goed van je dat je een goe trainer (evy) in de arm hebt genomen. Veel succes en plezier nog met hem; het komt vast helemaal goed met jullie twee !

Karen

Hij was gisteren niet eens boos, kon hem gewoon aaien en poetsen enz en hij is geen een keer weg gelopen. Hij had wel vrij veel pijn dus ik hoop dat het vandaag beter gaat!

Hij is inderdaad zomaar op mijn pad gekomen en ik heb de laatste maanden, door mijn eigen situatie, regelmatig de handdoek in de ring willen gooien. Maar ja, waar komt ie dan terecht... Hij heeft er ook niet voor gekozen om op mijn pad te komen natuurlijk. Dus ik wil echt proberen die verantwoordelijk vol te houden tot er echt geen andere uitweg meer zou zijn.

Ik hoop dat het allemaal goed gaat. Kan je hem nu halsteren om hem te verzorgen? Of hoef je niks meer te doen na de castratie, zoals AB ofzo? Of geef je hem wat in zijn voer? Sterkte en hopelijk ga je nu verder in de up met deze pony.

Geertje schreef op zaterdag 5 juni 2010, 9:42:


Reken erop Geertje, dat dit toch wel indruk gemaakt heeft op hem.
Hij weet echt wel dat er iets gebeurd is...

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Wil schreef op zaterdag 5 juni 2010, 15:19:


Alleen een ding, probeer er vanuit te gaan dat hij gewoon meewerkt. Eigenlijk zou je nog niet eens verbaasd moeten zijn dat hij niet boos is, want hij is eigenlijk helemaal niet zo. Hij heeft een geweldig leven bij jou en is al bijna 2 jaar bij je. Hij zou nu moeten weten dat hij het goed heeft bij jou! Wees krachtig genoeg naar jezelf toe dat je dit kunt en dat hij geen reden heeft om jou te trappen of weg te lopen. Paarden leven in het NU en dat zou jij nu ook bij hem moeten doen. "Vergeet" dat verleden van hem, dat was namelijk in het verleden en hij heeft het nu goed bij jou! Op het moment dat jij elke keer denkt van "hij heeft iets ergs meegemaakt dus dan zal hij wel zo reageren", geef je hem ook het idee dat hij zo moet reageren. Als jij nou de kracht hebt om te zeggen je hebt het goed bij mij we gaan dit gewoon even samen doen zal hij sneller zeggen "ok dan doen we dat!"

Hij is een gewiekste! Hij weet precies wie hij voor zich heeft. Ik ben ervan overtuigd dat hij niet meer extreem bang is, hij heeft er klooi gedrag van gemaakt. Maar dat weet je zelf gelukkig ook al!

Je bent goed op weg, en je komt er wel. Jij hebt dat allemaal in huis alleen moet het er nu nog even helemaal uitkomen. Jaha die kleine fjord is toch wel iets anders dan een gevoelige arabier maar laat je hier niet door overdonderen

Misschien word hij nu wel rustiger nu hij gecastreerd is! ik vind het goed van je dat je de knoop hebt doorgehakt! (haha klinkt een beetje dubbelzinnig en cru nu ik het schrijf

Probeer zoveel mogelijk met hem te oefenen!

Tot snel!