Ingrid den Ouden schreef op maandag, 15 maart 2004, 9:00:


Hoi Ingrid,

... het begint er op te lijken dat de hormoontjes en de feromoontjes door de lucht vliegen! Mickey vertoont inderdaad het gedrag dat een schouwhengst ook zal vertonen als-ie in de buurt van een hengstige (of hengstig wordende) merrie komt. Op het gevaar af dat 't een sex-site wordt: als het goed raak is, komt bij het hengstje ook het piemeltje uit de schacht!
Oppassen dus als je niet wil laten dekken! Maar ook oppassen dat het dier niet in de problemen komt want een hengst die wil dekken zal alles in het werk stellen om bij dat aantrekkelijke merrietje te komen en kan de raarste toeren uithalen ( over de hekken klimmen enzo) en zichzelf daarbij lelijk verwonden!

Groet, Marianne

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 15 maart 2004, 10:52:


Ik vind het eigenlijk wel leuk zoals het nu gaat - er komt een goede mix van onderwerpen over 'paard/pony/mens' aan bod en afhankelijk van je belangstelling of motivatie kun je van alles wat opsteken!
En jouw verhalen over de avonturen met Isabella: vooral blijven doen! Tussen de soms serieuze discussies is een grappig verhaal, of jouw droge humor soms erg nodig en verfrissend!
Ik vond jouw verhaal over de haarbal die over de straat rolde erg grappig, net zoals het verhaal van ( ik dacht) Harriët die vertelde over dat kleine jongetje die in volle overtuiging over haar Shire riep: Nee joh, dat is een shet!

Iedere dag even lachen is het krentje in de pap en enige zelfspot (!!!) zou hier ook niet misstaan!
Groetsss, Marianne

Ingrid schreef: Haha. Had ik opgelet, maar dat gebeurde dus niet. Maar let wel, het gaat hier ook om een pony die naar wij dachten geen eens wist dat hij pony was. Zo eentje dat als Isabella en Blacky gingen spelen (dmv rennen) hij altijd een veilig heenkomen zocht in een hoekje of de stal omdat hij het maar eng vond wat die twee wildebrassen deden

Ha, ha.. dat doet mij denken aan het verhaal wat we hier meemaakten: een goede geest gaf mij een aantal jaren geleden als verjaarskado een toompje échte Barnevelder-kippen! Nu zat daar zo’n schraai haantje bij die overduidelijk jonger was dan de ‘dames’ en hij werd goed op z’n kop gezeten! Maar ja, de natuur gaat z’n gang en op een bepaald moment zag je de sfeer veranderen: ’t haantje werd groot en ontpopte zich tot een complete terrorist! Aangezien wij ervan houden de dieren hun vrijheid te geven, loopt hier alles ( binnen bepaalde grenzen natuurlijk) vrij rond.. nou dat hebben we met dit haantje geweten. Hij werd een complete waak-haan: het was zijn tuin en het werd zelfs zo erg dat je op een gegeven moment niet eens meer argeloos de deur uit kon stappen want dan kwam-ie aanrennen en viel je aan! En gemeen hoor! Een mep met de bezem hielp echt niet!
Hij had ook de misvatting dat hij de paarden wel hun plaats kon wijzen en als ik in de bak aan het rijden was stond meneer aan de kant om felle uithalen te doen en , als het paard dan weer voorbij gelopen was, victorie te kraaien omdat-ie dacht dat het paard voor hem weggelopen was!
Dus pas maar op, kleintjes worden groot!

Groet, Marianne

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 15 maart 2004, 11:30:


Van vragen stellen kun je alleen maar leren! En wat nou paardenkluns? Er zitten heus wel vragen bij waarvan iemand denkt: hé verrek.. nu je het zegt, hoe zit dat eigenlijk? Denk maar 's aan het fructose verhaal: Daar heb je toch een idee gelanceerd (door middel van een vraag) waar we niet zo 1-2-3 aan dachten! En nu, met de kennis die we inmiddels hebben opgedaan (hoop ik!!) kun je dat laten meewegen in de beslissingen die je neemt over het weide-regime van een hoefbevangen paard!

Er volgen nog oefeningen hoor, zoals beloofd, maar ik zit even krap in de tijd!

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 15 maart 2004, 12:46:


Ik denk dat als er iets in de optoming veranderd wordt, ze daar wel even tijd voor nodig hebben om te wennen omdat de signalen dan anders doorkomen. Dat ze met haar koppie gaat schudden en een beetje boos wordt kan ik me wel voorstellen als ze de tong over het bit gelegd heeft: met name een stangenbitje gaat dan wel erg hard op de lagen (de onderkaak) inwerken!
Vanuit mijn ervaring zou ik je adviseren om neusriem en frontriem goed passend ( dus niet los, maar natuurlijk ook niet knellend) te maken. Anders is het net zoiets als op te grote schoenen lopen.. dat gaat ook wrijven en flapperen. Bakriempje en eventueel sperriempje moeten wel los zitten. Maar ik neem aan dat je geen sperriem gebruikt?

Groeten terug, Marianne

Even wat ‘weetjes’ en controle-punten ivm de vraag over groeiringen op de hoef:

Groeiringen op de hoef: een verschijnsel op de hoefwand waarin twee vormen onderscheiden kunnen worden:

1. Hoefringen die evenwijdig aan de kroonrand en aan elkaar lopen. Als het niet overduidelijke lijnen zijn dan mag je dit als normaal beschouwen. Worden de lijnen duidelijker dan kan dit duiden op een wisselende voedingstoestand van het paard waarij meer of minder hoorn gevormd wordt
2. Hoefringen die naar achteren toe uit elkaar lopen, zodat ze zich ter hoogte van de verzenen duidelijk spreiden: dit kan wijzen op chronische hoefbevangenheid!!

Groet, Marianne

Welnu mensen, allemaal het jogging-pak aan? Dan volgen hier de opwarm-oefeningen!

Eerst even dit: paardrijden is een sport en voor sport gebruik je je spieren! Om de spieren goed te laten functioneren, moeten deze eerst van brandstof voorzien worden. Zie het maar als een auto waar je eerst benzine in moet gooien voordat het ding kan rijden! Zo ook de spieren van je lijf: die moeten eerst voorzien worden van voldoende zuurstof en voedingsstoffen en dus goed doorbloed zijn..

Oefening 1: de pomp aanzetten! Stevig marcheren of hardlopen op de plaats en ondertussen goed doorademen. Een paar minuten is al voldoende om de hartslag omhoog te krijgen. Je kunt dat ‘op de plaats’ ook vervangen door even een ‘rondje rijbak’ te hollen, of met de fiets of stevig wandelend naar de stal te gaan. En dan natuurlijk niet een half uur op je gat gaan zitten om het laatste nieuws uit te wisselen want dan ben je weer in de ruststand!

Oefening 2: Zwaai je benen om en om vanuit je heup voor je langs heen en weer. Hiermee maak je niet alleen je heupen los, maar oefen je ook je evenwichtsgevoel.

Oefening 3: Ooit een hoola-hoop gehad? Cirkel met je heupen een rondje, links-om en rechtsom ( handen even in de zij zetten) .

Oefening 4: Til om beurten je been zijdelings op maar probeer hierbij je heupen recht te houden. Née, je hoeft niet superhoog met dat been, je gaat geen balletvoorstelling geven, maar probeer het zover als je kunt zodat het geen pijn doet!

Geprobeerd? Voelt goed he, zo’n los onderlijf!! Enne.. trek je niets aan van je eventuele publiek want bij een atletiek-wedstrijd schiet ook niemand in een deuk als de atleten voordat ze gaan rennen, even wat rekken en strekken! Je zit daarna echt lekkerder op je paard en dat arme beestje heeft meteen geen last meer van onze stijve-harkerigheid.

Bovenstaande oefeningen zijn speciaal voor het onderlijf – er zijn natuurlijk ook een aantal oefeningen die het bovenlijf losmaken en opwarmen, maar daarover meer in een volgende aflevering! Als jullie dat tenminste leuk vinden.

Gym ze!
Groeten, Marianne

Marina schreef op maandag, 15 maart 2004, 17:46:


Ja, dat schreef ik toch? Om de drie weken (gemiddeld) tussen feb/maart en sept/oktober, en niet zoals jij dacht twee keer per jaar?

Misverstand?

Groet, Marianne

Ellen Helmigh schreef op Sun, 14 Mar 2004 23:12:07:


Hoi Ellen,

als je mijn vraag niet als al te onbescheiden ervaart, zou je dan 's willen vertellen waar je bang voor bent?

Groet, Marianne

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 15 maart 2004, 21:36:


Ja, ik realiseerde me toen ik het berichtje gemaild had, ik vergeten was dat erbij te zetten. Dat 'hardlopen op de plaats'- niet meer dan twee minuten!
De overige oefeningen: twee of drie keer per oefening, gewoon om even los te worden.

Als je de opwarm-oefeningen thuis doet om uit te proberen en je voelt dat het niet makkelijk gaat ( pijntjes her en der) dan kun je de oefeningen ook gewoon als 'echte' oefening doen: dan zou ik zeggen beginnen met 10 x per oefening, en dan langzaam opvoeren met laten we zeggen 5 x ( dus 15x) de volgende dag. Gaat dat lekker, dan steeds verder opvoeren. Er komt een moment dat je denkt: Oh, fluitje van 'n cent! Maar... niet te snel gaan of forceren: je spieren bestaan uit honderden kleine vezeltjes ( de zgn rode en witte vezels) die bij overbelasting makkelijk scheuren en dan miniscule lidtekentjes achterlaten. Dat moet je zien te voorkomen - dus rustig aan!

Oefeningen voor de lage rug ( het centrale punt voor het rijden) en de rest van het bovenlijf volgen binnenkort!

Groet, Marianne

Ellen Helmigh schreef op Mon, 15 Mar 2004 21:41:09:


Goed zo Ellen! De eerste stap van je angst-bestrijding heb je inmiddels gemaakt, namelijk door te inventariseren waar je bang voor bent! (Slimme vraag hé van deze ouwe doorgewinterde paardentante!).
Weten hoe de monsters er uit zien is al vast wat!
Ik kan hier best mijn visie, of analyse zo je wilt, op loslaten maar wil aan jou overlaten of je die hulp van buitenaf wel wilt. Daarbij is het ook aan jou of je een dergelijke analyse liever 'privé' houdt
want het wordt toch al gauw erg persoonlijk. Denk er maar eens over na.

Voor morgen: alvast een fijne verjaardag gewenst!!

Groet, Marianne

Jos Verhoeven schreef op Tue, 16 Mar 2004 07:46:54:


Hoi Böske,

je bedoelt denk ik oefening 4? Nee, gewoon je handen in je zij planten en rustig je been naar buiten uit zwaaien. Het doel van deze oefening is niet alleen om je 'ruiterspier' ( de lange spier aan de binnenkant van je been) wat op te rekken en je hepgewricht wat los te maken, maar ook om je evenwicht (balans) te oefenen. De opzet is om je bovenlijf zo recht-op mogelijk te houden ( dus niet mééhangen naar de tegenovergestelde kant van het been dat je naar opzij uitzwaait). Je zult zien dat hoe hoger je je been uitzwaait, hoe lastiger het is om je evenwicht te bewaren.
Voor alle oefening geldt: LANGZAAM uitvoeren, dan werken je spieren harder en verklein je toch het risico op blessures!

Groet, Marianne