Spirithorses schreef op woensdag, 29 juni 2005, 11:56:


Ik wel, en ik begrijp je bezorgdheid.
Maar in dit geval gaat het om een ijzeloos, regelmatig bekapt, vrijlopend paard. Je weet het natuurlijk niet zeker maar volgens mij is het vocht en/of zonnebrand geweest.

Collane schreef op woensdag, 29 juni 2005, 12:37:


Ja hij staat zo min of meer op pensioen. Al ongeveer een jaar. En eigenlijk fleurde hij meteen op, en werd het een veel rustiger vrolijker paard. Dat had eigenlijk niet met het springen te maken, eerder met de nieuwe leefomstandigheden, weg uit de box, en buiten met andere paarden.
Dat van die wormen ga ik zeker doorgeven.
Groetjes,
Elke

Peter Donck schreef op woensdag, 29 juni 2005, 13:25:


En hoeveel mag je daar van geven?

Nick Altena schreef op woensdag, 29 juni 2005, 18:47:


Nee helaas, gras is niks meer met die droogte op de zandbodem. Grazen kunnen ze dus niet echt.

Nick Altena schreef op woensdag, 29 juni 2005, 23:30:


Ik zal laten weten hoe het evolueert. Het is ook wel zo'n beetje een indianenkijker als Spirithorses omschrijft. Vrij zenuwachtig, snel afgeleid, en als we niet oppassen laat hij mijn paard alles van onder zijn neus weghalen.

Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 9:04:


Dat is durven! Met een paard omgaan is juist een goeie oefening in zelfvertrouwen en leiding geven..

trea hoex schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 16:39:


Ik vrees dat ik het niet kan zien op de foto's..

Morrie schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 18:26:


Hey, niet laten ontmoedigen hoor. Laat de enkel maar goed genezen en zet het paard zolang op de weide. Rust voor beiden! En vanop een stoel met een boek een paar uur paard-kijken is ook plezant (en leerrijk).
Elke

Esther schreef op zondag, 10 juli 2005, 21:23:


Nee hoor Esther, goed gedaan! Extreme situaties vragen soms om een extreme aanpak. Pijn kan net datgene zijn wat hem het laatste beetje angst of vechtlust geeft dat hij nodig heeft om er uit te komen.
Niet schuldig om voelen, soms kan het niet anders. En hopelijk blijft hij uit het water nu

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:

Morrie, niet opgeven hoor! Probeer eens een nuchtere analyse te maken van de problemen. Waar moet aan gewerkt worden? De trekkerangst van het paard, jouw angst voor zijn reactie, je angst voor water misschien ook wel.. misschien nog andere dingen? Stap voor stap aanpakken, en iedere stap vooruit zal je meer zelfvertrouwen geven. Persoonlijk: ik zou hem niet verkopen zonder eerst te proberen om de zaak op te lossen, en dan niet bepaald voor het paard (ook natuurlijk) maar vooral voor mezelf.

Groetjes,
Elke

Frans Veldman schreef op donderdag, 14 juli 2005, 19:27:


We zijn biologisch geen van beiden, geen echt roofdier, geen echte planteneter. Wij zijn creatieve omnivoren en aaseters. We gedijen nog het best op vergistte (rottende) zaken, zoals bier, kaas, wijn, brood, ham, salami, yoghurt, gebakken en gekookt voedsel enz.. op een oportunistische manier aangevuld met wat verse hapjes.

Esther schreef op zondag, 17 juli 2005, 10:48:

KNIP


Volgens mij wordt het ook een eindeloze discussie als jullie het dierenrijk gaan proberen in te delen in roof-, prooi en vluchtdieren. Diergedrag en de natuur in het algemeen zit toch wel iets complexer in mekaar dan dat.
Hier een top-roofdier met ogen aan de zijkant van het hoofd die een roofdier met ogen vooraan te pakken neemt:


Groetjes,
Elke

Frans Veldman schreef op zondag, 17 juli 2005, 15:38:



Ik snap de discussie ook niet goed. Natuurlijk niet toevallig. En niet alleen de ogen, ook alle andere onderdelen van een beest staan op de op dit moment voor de soort meest ideale plaats. Voor die haai of orka is het meest ideale oog nu eenmaal een op de zijkant. Voor katachtigen vooraan. Voor een krokodil bovenop en een mol functioneert perfect zonder.

Groet
Elke

Frans Veldman schreef op zondag, 17 juli 2005, 16:54:


Je hebt gelijk hoor maar om ons te pesten bestaan er natuurlijk enkele beestjes die door uitzonderlijke evolutionaire redenen toch ogen vooraan hebben en geen roofdier zijn (carnivoor noch omnivoor).

Frans Veldman schreef op zondag, 17 juli 2005, 21:26:


Knip

Dieren delen

Het schijnt dat wij meer van andere beesten gruwelen naarmate ze meer van ons verschillen, anatomisch dan. Dat zou dus niet met bijten te maken hebben. Maar ik vrees dat ik niet meteen een bron voor die stelling kan geven. Als je wil zoek ik dat wel eens op.

Knip

Het gaat gewoon om

Niet los van rationele argumenten denk ik, alleen begrijpen we nu van een hele hoop (nog) niet hoe het juist in mekaar zit.

Je eigen oerangsten tegen komen is trouwens een hele ervaring. Mij is het al overkomen en het doet je toch wel even nadenken.

Groetjes,
Elke