Hoi,
Gisteren de hoefjes van Isabella wat bijgewerkt.
Ze stonden wat scheef en op advies van Isabel aan de slag gegaan.
Het viel me op dat ze sowieso wat te lang waren in de toon want de wand kwam duidelijk al onder de zool uit, dus er was werk aan de winkel deze keer.
Ik had alleen een vijl, leek me wat handiger met die kleine voetjes als een nijptang (want zoveel wand stak er nu ook niet uit).

Maar toen kwam het. Wat een gedoe zeg. Op mijn knieen ernaast, maar Isabella had weer zo'n "ik-vertik-het-dag", dus het werd voetje vragen, rasprasp, baf, voetje vragen, rasprasp, baf enz. Niet leuk en erg vermoeiend. Had ik net dat voetje lekker in de hand liggen, trok ze het weer terug. Ik dacht nog even: vasthouden: maar toen ging ze er gewoon bij liggen (op haar knieen dan).
Maar goed, zo is ze, ze was voorheen nog veel erger.

Probleem is echter dat ik nog niet lekker de slag te pakken heb. Rechts voor werkt het makkelijkst als ik de voet naar voren brengen (ik ben rechtshandig), want dan zit er geen paard in de weg.
Maar bij links voor lukt dit weer niet, want dan zit er een hals in de weg. Hoe dan ook, ik moet de slag echt zien te pakken.

Hoe doen jullie dat (althans diegene die het zelf doen)? Voet "normaal" optillen, dan lukt rechts niet omdat ik al snel met de vijl en mijn elleboog in haar lijf zit te porren. Heel onhandig dus allemaal. Zelfs achter ging niet lekker.

En dan nog zowat; zo zijn wij mensen ... als je met je ene hand kracht zet doe je dat met de andere ook. Dus als ik rechts met de vijl krachtig op en neer ging, dan merkte ik dat ik links, waar de ik voet vasthad, ook meer kracht ging zetten en dus in haar kroonrand zeg maar ging knijpen. Ja geen wonder dat ze haar voet neer wilde zetten.

Wel gelachen, maar ik had het ook na een half uur echt warm gekregen en was toen nog niet klaar zelfs.

Maar resultaat mag er best wezen. Ze staat al minder X-benerig op haar hoefjes. Alleen links nu nog erg (en die was eerst het minst eigenlijk). Maar niet alles in eens willen. Ik vond dat ik niet mocht mopperen.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 10 april 2004, 19:06:


hallo ingrid,

ik weet wat het is, heb 1 ezeltje van 80cm en 1 van 1m die kleine is dan nog geen 2 jaar en blijft ook moeilijk staan. ik zet hem vast ,vlak tegen de muur zodat hij beperkt is, en op hoofdhoogte, zo kan ie niet gaan liggen,voorts sta ik altijd met de rug naar het hoofd, en til de hoefjes op en steek ze tussen de benen boven mijn knieên zo hou ik mijn hand helemaal rond de hoef, niet aan de kroonrand, want dan beweegt ie naar alle kanten, je vijlt of snijd met je r.hand. als je hem zo houd moet ie al hard trekken, jouw hand steunt op je knie.als je links staat heb je nog ruimte om te werken omdat je been ertussen is, je heup tegen zijn zijkant. als hij naar opzij gaat ,zet hem dan met zijn zij tegen de muur.
laat op tijd en stond zijn voet op de grond om te rusten, terwijl je naar de stand kijkt, de kroonrand moet altijd horizontaal met de grond zijn , bij x benen vijl je aan de buitenkant, als de toon puntig wordt bovenop vijlen , om ronde vorm te houden. ik werk volgens strasser meth. zie http://www.horsemanship.org/welzijn/strasser.html

groetjes, fons

tobé alfons schreef op zaterdag, 10 april 2004, 21:47:

Hoi Fons,

Aha, dus ook dat "bukwerk" zeg maar.


Ik zet Isabella ook vast, anders gaat ze lopen grazen. Maar ze heeft ook wat nare ervaringen met het beslaan gehad. Het gaat al stukken beter overigens. De laatste keer stond ze bij het bekappen ook los. Maar ze vindt het vrouwtje pesten sowieso een leuk spelletje.

, zo kan ie niet gaan liggen,voorts sta ik altijd met

Trek je dan het beentje niet erg naar buiten? Ik heb dit ook geprobeerd, maar ik kan haar hoef niet tussen mijn knieen krijgen hoor. Of ik ben niet lenig, of die pony niet. Achter lukt het wel overigens. Dat is wel komisch; zou ze trappen krijg ik zo die hoef in mijn snufferd. Gelukkig is ze bij de achterhoeven heel braaf. Alleen krijgt ze snel een soort van kramp (krampachtig trekken lijkt het wel). Of ze stelt zich aan, wie weet :).

Ik heb regelmatig gezien bij de hoefsmid dat deze het voetje op een bokje zet. Dus heb ik ook zo'n ding gemaakt (van hout) maar haar voet erop zetten en vooral erop houden; no way.
Dat doet ze dus echt niet.
Laatst was er iemand die even de stralen kwam bijwerken en die man zag dat bokje en maakte er handig gebruik van. En Isabella ... die zette zo haar voet erop alsof dit de normaalste zaak van de wereld is. Ja dan kun je lekker die hoef afronden natuurlijk. Maar bij mij doet ze dat dus niet (vrouwtje pesten zoals ik al eerder zei).

Groeten,
Ingrid

Hoi.

Gelukkig hebben we koudbloed-paarden.

Die zijn wat groter.
We gebruiken geen messen, alleen de rasp.

Hulpmiddelen: een 5 liter verfbus, een voetsteun(zoals ook hier op de site ergens staan) en een blok hout op een plank vast getimmerd.

De verfbus en het stuk hout is om de hoef naar achter op te leggen en de onderkant makkelijk te kunnen raspen.
De voetsteun is om het been naar voren te strekken en op te zetten, zodat we de ombuigende rand aan de buitenkant kunnen weg raspen.

Ik heb een jong paard.
Zij heeft er snel genoeg van.
Daarom zet ik haar in het gangpad, wat hooi voor haar neus.
Handschoenen aan en als haar voet goed staat, als een gek raspen.
Het zweet gutst dan uit mijn haar en over mijn rug.
Wordt ze onrustig, dat redt ik het nog een paar minuten door de nederlandse GGGGGGGG te laten horen.
Tot groot vermaak van iedereen in de stal.
Maar het werkt.
Ik probeer het 1x in de week bij te houden.
Het vertrouwen wordt nu zo groot, dat ik zowat tussen haar voorbenen sta om alle kanten goed te kunnen pakken.
Ik ben namelijk linkshandig, helaas mijn collega ook.........anders konden we ieder een kant van de paarden doen.

Maar na èèn paard ben ik kapot.
En dan staan er nog 10.
Elke keer neem ik me voor het op te bouwen, maar oef......

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 10 april 2004, 19:06:


Hoi,

Ik doe shetjes altijd gewoon gebukt. Een hand hoefje vast en andere hand raspen of snijden.

Ik doe het kleine shetje van mij zus. Die had ze net geleert te knielen. Elke keer dat ik zijn hoefje oppakte dacht hij dat hij moest knielen. Heeft even geduurt voordat hij het door had. Daarbij is het een hengstje die begint te bijten als je iets doet wat hem niet zint. Gebukt staan kan ik alles wat beter onder controle houden. Hij begon het nog leuk te vinden ook. Vooral waar hij met zijn neusje tussen kon zitten.