Piet schreef op maandag 23 januari 2006, 8:50:


Ik ook.


EN de snelheden heel hoog liggen. Ook bij raceauto's verslijten de banden tijdens EEN enkele race meer dan wanneer ik in mijn autootje naar Spanje tuf.


Ik zou met MIJN paarden niet eens aarzelen maar er zo aan beginnen (hoewel ik het prettiger zou vinden om wat voorbereidingstijd te hebben om het ze nog gemakkelijker te maken).

Hoever zijn de banden van je auto versleten als je naar Spanje rijdt?
Als je een hond mee zou nemen, zou je dan nu je vreselijk druk maken over hoe je de voetjes van je hond zou moeten beschermen zodat ze niet te kort afslijten?

En hoe zit het met je eigen schoenen? Zit daar al van alles onder zodat de zolen niet te veel slijten tijdens de vele momenten waarop je waarschijnlijk naast je paard zult lopen?

Ik heb de hoeven van het paard van Lucia Hofman eens onderhanden genomen, die een klasse III endurance wedstrijd van dik 90Km moest gaan lopen. Ik had het idee om voor- en na foto's te maken voor de site, maar heb er van afgzien omdat er totaal geen verschil was te zien tussen voor en na. Nou is 90 Km geen 2500 Km, maar de hoeven groeien op een meerdaagse trektocht onderweg ook nog bij. Als EEN dag 90 Km geen slijtage te zien geeft dan zullen 30 dagen 90 Km ook geen slijtage te zien geven. En tijdens die 90 Km endurance is er niet speciaal gereden om de hoeven te ontzien (op zo'n wedstrijd heb je andere prioriteiten), en dat kun je tijdens een trektocht wel.
Ik denk zelfs dat die hoeven nog wel eens sneller zouden kunnen gaan groeien dan dat je er vanaf gereden krijgt. Ik zou niet op pad gaan zonder een goede rasp. Hoeven die te lang zijn lijken me een groter probleem omdat die gaan brokkelen en scheuren, en bovendien loopt dan de groeisnelheid fors terug.

Maar goed, enige training vooraf is wel belangrijk. Toen we met Khani voor het eerst naar buiten gingen (naast de fiets) waren de hoeven na een rondje door het dorp fors afgesleten. Een hiel was zelfs omgevouwen. Na twee maanden (met zo'n tochtje eens per week) waren de hoeven al zo hard dat je geen slijtage meer ziet.


Dat lijkt me een verstandige voorzorg, maar ik zou ze alleen gebruiken als daar echt aanleiding toe is. Dus beginnen op blote voeten, en dagelijks de toestand van de hoeven beoordelen. Eventueel kun je, bij lange stukken over het asfalt (wanneer kom je dat tegen?) de hoefschoenen preventief aandoen.

Ik heb ook eens een trektocht gedaan; van Drenthe naar Brabant, toendertijd uit onwetendheid met hoefijzers. Mijn rijpartner ging echter blootsvoets. Nu is Nederland een rotland, met overal asfalt, en plekken waar je nauwelijks keus hebt (om de rivieren over te steken moet je dwars door de stad). Toch hebben we nauwelijks op asfalt hoeven rijden. En wat de hoeven betreft: de ijzers sleten harder dan de blote hoeven...


Denk ik ook.

Groeten,
Frans

Jean Mclean schreef op maandag 23 januari 2006, 9:33:


Mijn idee is van niet. Je kan natuurlijk "een kunstje" leren, maar dat soort dingen werken alleen wanneer je er bij blijft staan, en dat is waarschijnlijk niet de bedoeling.
Rangorde is iets dat bij veel paarden een diep geworteld oerbesef is, waar je met leren niet zo goed bij kan. Wij hebben ook gemerkt dat we tijdens het rijden serieus rekening moeten houden met de rangorde van de paarden onderling. Als we een dominant paard gedwongen laten inhalen door een lager in rang staand paard krijg je, op zijn zachts gezegd, "onrust". Beide paarden voelen zich dan ongelukkig, en aan orenspel e.d. is te zien dat de paarden behoefte krijgen om de rangorde opnieuw vast te stellen. Het lokt vaak juist agressief gedrag uit, zoals naar elkaar trappen tijdens het voorbijgaan. Met "leren" hebben we weinig succes geboekt. Veel beter werkt het wanneer we gewoon rekening houden met de onderlinge rangorde.

Hoe je dit in de praktijk met voeren kan aanpakken? Je maakt verschillende hoopjes hooi, eentje meer dan dat je paarden hebt. Ieder paard kan nu altijd een "vrij hoopje hooi" vinden, en al etende krijgen ze ook nog eens gratis beweging.

Groeten,
Frans

Alane schreef op maandag 23 januari 2006, 10:10:


Daarom wil ik ook graag demonstreren dat het prima werkt, zonder dat het paard (of ik, met mijn hand ertussen) er ook maar enige schade door oploopt. Anders blijft dit fabeltje in stand...


Ik weet niet waar je dit gevonden hebt, maar het is utter nonsense. De geciteerde persoon weet duidelijk niet waar hij het over heeft. Aluminium-folie is namelijk volslagen waardeloos om electromagnetische velden af te schermen (aluminium is niet eens een magnetisch materiaal; een magneet trekt het evenmin aan als een stuk plastic). De rest is (verrassend?) ook evengrote kolder.

Zoals je misschien hebt kunnen lezen gebruiken we er gewoon een auto-versterker voor, en een luidsprekerspoel. Als dat schadelijk zou zijn, dan zou het evengoed schadelijk zijn om naast de luidspreker in een auto te zitten. Als het al schadelijk is, dan is het voor je oren. Niet voor je DNA of zo.

Afgezien daarvan vraag ik me af of een eventuele paardendief het ook maar een moer kan schelen of het schadelijk is of niet.

Jouw bewering is dat het niet kan, en een dergelijke volhoudende stelling vraagt om een ondubbelzinnig bewijs.

Groeten,
Frans

silvia teunissen schreef op maandag 23 januari 2006, 10:35:


Ik weet dat op de ranch in Canada de temperaturen gemakkelijk kunnen dalen tot beneden de -30, maar de paarden daar blijven altijd buiten. Volgens de eigenaar (en dat geloof ik direct) is de feitelijke temperatuur niet zo belangrijk. Een paard zal het met een natte vacht in de harde wind bij plus 5 graden kouder hebben dan bij een droge temperatuur van -20.

Nou ben ik voor mijn voormalige werkzaamheden vaak in Noorwegen geweest, en herinner me nog goed de keren dat ik 's ochtends verkleumd op Schiphol aankwam, bij vochtig weer en een temperatuur net onder nul. 's ochtens de ruiten krabben, dan had ik het al koud, en daarna kwam het gedurende de reis eigenlijk niet meer goed... todat ik anderhalf uur later in Fornebu uit het vliegtuig stapte, met mijn jas open naar de parkeerplaats liep, lekker liep te genieten van het mooie weer, en vervolgens van mijn chauffeur hoorde dat het momenteel -15 graden Celcius was...
En iedere keer was het weer dezelfde afknapper als ik weer terug naar huis keerde en hier in miezerig weer terecht kwam.

Ik zou me maar nergens druk over maken. Ik denk dat het klimaat in Noorwegen paardvriendelijker is dan hier.

Groeten,
Frans

Alane schreef op maandag 23 januari 2006, 11:12:


Je hebt inderdaad geen criminele mind.
Misschien kan ik je influisteren dat je, na vernietiging van de chip, een nieuwe chip kan inbengen, met een nieuw paspoort, geheel naar goeddunken van de dief in te vullen. Je kan ook de "spullen" van een aan koliek overleden paard overnemen, en zo het oude paard weer nieuw leven inblazen en voor goed geld verkopen. Ssssttttt, niet verder vertellen he?


Veel. Maar de vraag die ONS bezig houdt is: welke waarde heeft de chip als daar zo gemakkelijk mee te sjoemelen is? Met DNA/irisscan is gewoon niet te sjoemelen. Al laat ik er al mijn "criminele creativiteit" op los, ik zou zo gauw niet weten hoe ik het DNA van een paard kan veranderen. Nee, dat lukt ook niet met de chip-zapper.


Ik denk dat het nogal wat mensen intrigeert waarom iemand ineens op deze website komt, kennelijk zich alleen maar opwindend over de chip, terwijl de rest blijkbaar niet interessant is.


Dat zullen we dus nog zien. Ik denk dat een medewerker van het PVE niet per definitie een electrotechnicus hoeft te zijn, en een medewerker van Virbac heeft waarschijnlijk andere prioriteiten dan toegeven dat de chip gemakkelijk te vernietigen is. De "kennis" van het PVE is waarschijnlijk overgenomen van Virbac, en zo is de cirkel weer rond.

Het is voor een beetje electrotechnicus zonneklaar dat de chip, zonder negatieve invloeden op menselijk of dierlijk weefsel, met niet al te veel moeite onklaar is te maken. Nam iedereen dat nou maar gewoon aan, dan was er niks aan de hand. Maar kennelijk wil je graag bewijs zien, en ik hou wel van een experimentje.

Ik ga straks even bellen met de groep Nijhof.

Je zult in de persberichten in ieder geval eervol vermeld worden als de persoon die uiteindelijk de aanzet is geweest voor deze demonstratie.

Groeten,
Frans

Hoi iedereen,

Ik denk dat nog niet iedereen het gemerkt heeft, maar het systeem waarmee je foto's aan je naam kan toevoegen (zodat ze naast het berichtje komen te staan) is veranderd. Voorheen moest de foto ergens op internet staan, nu kun je gewoon je favoriete foto uploaden. (Voor de mensen die al een foto hadden opgegeven heb ik de omzetting automatisch laten verlopen).
Dus, lukte het voorheen niet om een foto bij je naam te zetten, probeer het dan nog maar eens.

Groeten,
Frans

Alane schreef op maandag 23 januari 2006, 11:53:


Dat laatste is al lang geleden opgelost. Ik heb in de datasecurity gewerkt en kan je gerust vertellen dat gegevens op een centrale plek bewaken vele malen gemakkelijker is dan gegevens bewaren die overal rondzwerven.
DNA e.d. wordt op een centrale plaats buiten bereik van dieven bewaard.
De chip zwerft overal rond, en je hebt geen enkele controle over wat er mee geknoeid wordt in schimmige schuurtjes.


Een electrotechnicus die kan garanderen dat de gebruikte apparatuur op geen enkele wijze schade kan aanrichten lijkt me ook wel voldoende. Voor zover ik kan nagaan ben jij geen expert op dit gebied. Ik denk dat veel mensen mij wel daartoe rekenen.
Op deze website kun je zien hoe de draadloze webcam, die nu op meer dan 100 meter van de webserver, werkend op zonne-energie, zijn beelden overstraalt, met behulp van zelfontworpen en gebouwde apparatuur, tot de antenne's aan toe zelf berekend en gebouwd. Als je op internet gaat zoeken op mijn naam, kom je nog veel meer tegen...
Als ik nu zeg dat het gemakkelijk is om een veld op te wekken waar de chip niet tegen kan, maar het paard wel, wie ben jij dan om dat steeds tegen te spreken?

Groeten,
Frans

Els Kleverlaan schreef op maandag 23 januari 2006, 12:01:


Ja hoor, geen probleem.


Heeft Ilona voor me gemaakt.

Groetjes,
Frans

Alane schreef op maandag 23 januari 2006, 12:57:


Ja. Want dat RFID-gebeuren is op exact dezelfde principes gebaseerd als zenders en ontvangers.


Ja. En ik denk dat je gerust kunt stellen dat iemand die vliegtuigmotoren ontwerpt ook wel kan vertellen of een automotor bestand is tegen een suikerklontje in de benzinetank.

Het is omdat jij een leek bent dat je denkt dat RFID-tags iets speciaals zijn, en dat je er alleen maar iets over kunt zeggen als je RFID-expert bent. Zoals een computerleek denkt dat de CD-speler in een computer heel anders is dan de CD-speler in de autoradio. Terwijl een expert weet dat het dezelfde dingen zijn in een ander jasje, en dat wat voor de een geldt, ook voor de ander geldt.


Niet "meent", ik heb jarenlang dit soort apparatuur ontworpen en ik weet nou eenmaal waar ik over praat. Ga eerst zelf maar dit soort apparatuur ontwerpen, dan kunnen we tenminste op gelijkwaardig niveau praten.


Nagepraat van anderen. Het probleem is, wanneer je er zelf geen verstand van hebt, is bepalen wie er dan wel wat van afweet.

Enfin, we kunnen hier nog lang over doorgaan, maar ik zal het gewoon demonstreren, ok? Dat is heel wat steekhoudender dan dat welles-nietus gedoe.

Frans

epona schreef op maandag 23 januari 2006, 13:38:


Ik heb hier geen foto binnen zien komen. Wat heb je precies gedaan?


Wat zegt ie dan? De foto kan niet te groot zijn, want onze webserver past de foto gewoon aan als ie hem te groot vindt.

Groeten,
Frans

Alane schreef op dinsdag 24 januari 2006, 0:23:


Doet er niet toe. Wij willen als paardenhouders gewoon niet zo'n regel door de strot geduwd krijgen, en liever zelf bepalen wat we wel en niet met onze paarden doen.


So what?


Ik had de indruk dat zomereczeem bij deze dieren nogal explosief is toegenomen. En allergieen zijn nou net wat je kan verwachten bij het inbrengen van lichaamsvreemde voorwerpen. Dat jij nog niet verder hebt nagedacht betekent nog niet dat er niets aan de hand kan zijn. Misschien wel, misschien niet. Maar wij bepalen daarom liever zelf welke risico's we nemen. Paardrijden is ook een risico, maar daar heb ik wat aan. Een chip is een risico, maar daar heb ik niets aan. Onnodig risico dus, en daarom onwenselijk. Wederom: het gaat om mijn eigen vrije keus.


Mijn paarden zijn niet voor de consumptie, dus is het sowieso al idioot dat ze gechipt zouden moeten worden. Als ze nou gewoon de regel instellen "geen chip is geen slacht" dan kan iedereen zelf vrij beslissen, zonder risico dat er ongewenste medicamenten in de menselijke voedselketen terechtkomen. Zo moeilijk is dat toch niet?


Precies. Een ander risico waarbij je bent overgeleverd aan de genade van een stel bureaucraten voor wie Euro's belangrijker zijn dan paarden. Ze zullen niet schromen om onze paarden te "ruimen" om de handelspositie met het buitenland vooral niet te schaden. Andere "hobbydieren" zijn al aan de beurt geweest, dus waarom niet de paarden?

Frans

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 24 januari 2006, 12:00:


En DAT is nou net de kern waar het met dat chipgebeuren om gaat. Dat hele chipverhaal is gewoon niet in het belang van het dier.

En nogmaals, iedereen moet zelf weten wat ie doet, maar ik sta er niet op te wachten om iets, dat niet in het belang van mijn paarden is, door de strot geduwd te krijgen. Voor de rest kunnen we om de pot heen blijven draaien, maar waar ieder voor-argument uiteindelijk op sneuvelt is dat het wordt opgedrongen, en de tegenstanders iets krijgen voorgeschoteld waar ze geen trek in hebben.

Zodra de identificatie een vrijwillig gebeuren is (geen chip dan ook geen slacht) hoor je mij niet meer.
Zolang diverse instanties zich bemoeien met wat er op mijn erf gebeurt, blijf ik me verzetten en zal ieder initiatief om het chipgebeuren onderuit te halen blijven ondersteunen.

Alane, voor jou gelden andere beweegredenen en motivaties dan voor mij.
En dat mag! Waar ik alleen geen trek in heb is dat iets dat goed bij jouw levensfilosofie past maar niet bij de mijne, ik als verplichting voorgeschoteld krijg.

Meer woorden wil ik er niet meer aan vuilmaken.

Groeten,
Frans