Piet schreef op maandag 23 januari 2006, 8:50:
> Ik ben bang dat we nu wat doorschieten.
Ik ook.
> Ik kan me
> voorstellen dat Hans dat middel nodig heeft omdat een
> racebaan van heel hard slijtend materiaal gemaakt is.
EN de snelheden heel hoog liggen. Ook bij raceauto's verslijten de banden tijdens EEN enkele race meer dan wanneer ik in mijn autootje naar Spanje tuf.
> Maar als we nu uitgaan van een tocht van 2500 km,
> waarvan de helft over verharde bodem en je rijdt 30 km per
> dag, dan komt dat gemiddeld op 15 km per dag, moeten we
> ons dan zo opwinden en allerlei beschermmiddelen gaan
> zoeken?
Ik zou met MIJN paarden niet eens aarzelen maar er zo aan beginnen (hoewel ik het prettiger zou vinden om wat voorbereidingstijd te hebben om het ze nog gemakkelijker te maken).
Hoever zijn de banden van je auto versleten als je naar Spanje rijdt?
Als je een hond mee zou nemen, zou je dan nu je vreselijk druk maken over hoe je de voetjes van je hond zou moeten beschermen zodat ze niet te kort afslijten?
En hoe zit het met je eigen schoenen? Zit daar al van alles onder zodat de zolen niet te veel slijten tijdens de vele momenten waarop je waarschijnlijk naast je paard zult lopen?
Ik heb de hoeven van het paard van Lucia Hofman eens onderhanden genomen, die een klasse III endurance wedstrijd van dik 90Km moest gaan lopen. Ik had het idee om voor- en na foto's te maken voor de site, maar heb er van afgzien omdat er
totaal geen verschil was te zien tussen voor en na. Nou is 90 Km geen 2500 Km, maar de hoeven groeien op een meerdaagse trektocht onderweg ook nog bij. Als EEN dag 90 Km geen slijtage te zien geeft dan zullen 30 dagen 90 Km ook geen slijtage te zien geven. En tijdens die 90 Km endurance is er niet speciaal gereden om de hoeven te ontzien (op zo'n wedstrijd heb je andere prioriteiten), en dat kun je tijdens een trektocht wel.
Ik denk zelfs dat die hoeven nog wel eens sneller zouden kunnen gaan groeien dan dat je er vanaf gereden krijgt. Ik zou niet op pad gaan zonder een goede rasp. Hoeven die te lang zijn lijken me een groter probleem omdat die gaan brokkelen en scheuren, en bovendien loopt dan de groeisnelheid fors terug.
Maar goed, enige training vooraf is wel belangrijk. Toen we met Khani voor het eerst naar buiten gingen (naast de fiets) waren de hoeven na een rondje door het dorp fors afgesleten. Een hiel was zelfs omgevouwen. Na twee maanden (met zo'n tochtje eens per week) waren de hoeven al zo hard dat je geen slijtage meer ziet.
> Voor de zekerheid en lange verharde stukken neem je
> schoenen mee.
Dat lijkt me een verstandige voorzorg, maar ik zou ze alleen gebruiken als daar echt aanleiding toe is. Dus beginnen op blote voeten, en dagelijks de toestand van de hoeven beoordelen. Eventueel kun je, bij lange stukken over het asfalt (wanneer kom je dat tegen?) de hoefschoenen preventief aandoen.
Ik heb ook eens een trektocht gedaan; van Drenthe naar Brabant, toendertijd uit onwetendheid met hoefijzers. Mijn rijpartner ging echter blootsvoets. Nu is Nederland een rotland, met overal asfalt, en plekken waar je nauwelijks keus hebt (om de rivieren over te steken moet je dwars door de stad). Toch hebben we nauwelijks op asfalt hoeven rijden. En wat de hoeven betreft: de ijzers sleten harder dan de blote hoeven...
> De voeten zullen tijdens de tocht , door de beweging,
> alleen maar beter worden.
Denk ik ook.
Groeten,
Frans