Toch kan dat heel goed.

Heel veel mensen die meerdere paarden hebben of rijden maken onderscheid tussen die paarden. Het ene paard is een schatje en kun je wel op een halster rijden, de volgende hangen ze een pelhalm of wat voor heftig bit dan ook in want die is zo sterk in zijn hals. Die mensen dénken dat ze goed kunnen inschatten wat wanneer kan, maar uiteindelijk kunnen ze dat dus helemaal niet.
Ook ken ik iemand die heel veel gebruik maakt van de basisoefeningen van parrelli, veel op touwhalster rijd en voor een heel erg groot deel enorm "natuurlijk" met zijn paard bezig is. Maar zo eens in de zoveel tijd gaat er wel een slofteugel aan, ik weet niet eens meer waarom, maar om een of ander klein detail in zijn houding ofzo.
Misschien is ook dit weer die vraag van wát is nu NH? Mij is in ieder geval wel duidelijk dat dat voor iedereen anders is. Ik denk dat elke stap er in ieder geval eentje is en dat iedereen er op zijn eigen tempo moet komen. Ik heb makkelijk praten van achter mijn pc met geen enkele activiteit met paarden de afgelopen 7 maanden.....

Groetjes Karin

Hahaha, ja inderdaad je geeft het niet puur.

Anyway, niet zo on topic maar voor de geintereseerden:

In het NOP (opvangcentrum voor papegaaien, zie www.papegaai.org) zitten zo'n 2500 papegaaien. Bijna elk jaar was er een periode dat een bacterie veel papegaaien ziek maakte en het loodje liet leggen.
Daar zijn ze gaan experimenteren met een zuur toevoegen aan het drinkwater. Stilstaand water vervuild immers snel, zeker met viespeuken als papegaaien, die gooien er graag van alles in en kakken er ook graag in. Daar gebruiken ze nu sinds 2 jaar een citroenzuuroplossing in het drinkwater en sindsdien is er geen grote uitbraak mee geweest. Door het licht verzuurde water is er daarin geen explosieve bacteriegroei meer mogelijk, waardoor de papegaaien niet ziek worden.

Ik ben een drama in namen van bacterien en dergelijke, maar kan dat wel opzoeken voor geintereseerden en wie weet staat het ook ergens op de genoemde website. Sorry voor de vervuiling van dit paardenforum, mijn oorspronkelijke vraag met betrekking tot de paardenmaag versus papegaaienkrop staat nog steeds!

Groetjes Karin

Frans Veldman schreef op vrijdag 3 februari 2006, 12:44:

Volgens mij ga je verliezen Egon

Ik vind het leuk zulke stukjes te lezen. Ik denk dat zulke ervaringen mensen inspireren en leerzaam zijn.

Ach jij laat tenminste zelf nog je ponnie uit, onze Harry (a vijf kilo hond) bracht Fengur nog wel eens terug naar de wei Moet je mensen dan zien kijken hihihi

Groetjes Karin

e m kraak schreef op maandag 6 februari 2006, 19:31:

Hoi Egon

Zou je nog eens willen laten weten waar ik die Skinner cursus kan vinden? Ik ben er toen wel eens aan begonnen, maar door drukte is het blijven liggen. Nu kan ik het niet meer vinden en wil na alle interesante discussies van de laatste dagen het eens opnieuw proberen.

Alvast bedankt.

Groetjes Karin

Wat ik ook denk is dat die mensen zelf hun keuzes maken. Lopen ze een keer een blaar of een zere plek op, dan doen ze het een poosje rustiger aan, lopen over zachte bodem, of gaan een keer iets anders doen (ik denk aan bijvoorbeeld fitnes of zwemmen of weet ik veel wat, ik heb niet zoveel verstand van hardlooptraining). Het paard wordt getraind en moet op de momenten dat de mens het bepaald doen wat de mens wilt. Dus als die een keertje iets teveel zijn hoef afgesleten heeft kan hij niet een dagje op het gras blijven lopen of zijn snelheid aanpassen. Nee, hij móet zijn training lopen.
Oftwel, de mens kan zichzelf sturen, het paard niet.

En ik denk dat die mensen die op blote voeten hardlopen al hun hele leven dat doen. Terwijl de paarden meestal op zachte gronden staan de eerste jaren van hun leven en dan opeens op een harder/slijtender ondergrond moeten trainen, dat kost heel erg veel aanpassingstijd en dat hebben ze niet in de renwereld.

Groetjes Karin

yole schreef op dinsdag 21 februari 2006, 13:00:


En wat is daar niet goed aan? De tölt is een gang zonder zweefmoment en dus komt het lichaam niet zoals in bv draf na een zweefmoment op 2 benen terecht. Lijkt mij een aanzienlijke ontlasting van de gewrichten.

Groetjes Karin

Goedemorgen!

Je bedoelt:

Dan gooit ie zijn hoofd omhoog, maakt een onderhals, drukt zijn rug volledig weg en stopt door met zijn hele gewicht op zijn voorbenen te donderen, jij al stuiterend op die weggedrukte rug. En als ie stilstaat heeft ie pijn in zijn smoel en in zijn rug.

Een paard wat zijn hoofd door zo'n pijnprikkel omhoog gooit bolt zijn rug niet netjes om zijn achterbenen onder te laten komen hoor! Als dat zo was, dan zo geen enkele ruiter op deze wereld nog problemen hebben met verzameling en ruggebruik....

Ben ik blij dat ik jou paard niet ben....

Groetjes Karin

Grappig, in bovenstaande post schetste je nog een beeld van prima ruggebruik en op de achterhand remmen.

Wat jij niet in wil zien is dat bij de ORS het paard eerst vaart mindert en dan pas gaat buigen. Niet eerst buigen en dan remmen. Dus is de stop gelijkmatiger en de effecten op het hele lijf veel en veel gunstiger. Over de schouder wegvallen bij het inbuigen is naar mijn mening ook niet zo dramatisch. Dat betekend niet zoveel meer als energie die in die richting afvloeit. Ik zie dan geen extreme schokken en bewegingen als ik die zie in het geval van aan het bit rukken, kop omhoog, rug wegdrukken.

En dan zoals al velen gezegd hebben. In een noodgeval is een bepaalde mate van krachten op het lijf logisch en acceptabel. Met een ORS blijven de krachten op zijn diervriendelijkst. Die krachten zijn acceptabel als het alternatief jou bitruk, boom of trein zijn.

Groetjes Karin

Mocht een draadje toch tijdelijk handig zijn, dan kan ie misschien zo dat de shetten er wel onderdoor kunnen en heen en weer hobbelen. Dan staat er niemand de hele dag alleen.

Groetjes Karin