Coralie van W schreef op vrijdag 22 september 2006, 20:43:
> Het zou kunnen zijn dat je bij je hond (die je al zo lang kent)
> rustiger bent, meer jezelf, waardoor de hond jou meer
> vertrouwt...?
Als dat zo zou zijn, dan speelt dat zeker een rol Coralie
Bij mij speelt dit dacht ik niet, ben erg kalm bij beide. En Blos wil nog wel eens de straat op vliegen als daar een stuk boterham ligt of leuke kleine hondjes aan de overkant. Die moet ik dus scherp begrenzen voor haar eigen veiligheid. En als ik oplettend ben lukt dat wel, ik geef haar het maximum aan vrijheid en daardoor wordt er wel eens een grens overschreden als ik niet oplet.
Wat lastig is bij paarden is dat ze gauw bang zijn, en van alles niet durven en daardoor liever weer naar huis gaan. Bij een hond ondenkbaar die doe je geen groter plezier dan samen op pad gaan en pas kort bij huis gaan ze treuzelen om de tocht nog wat te rekken.
Een paard dat onzeker is, zal vanuit zichzelf dat als leerpunt hebben. De oplossing waar hij voor kiest is veilig thuis te blijven in de kudde. Als Jur met mij mee gaat vervang ik dus die kudde. Samen met Tessel mijn dochter lukt dat prima, ga ik alleen dan komt dat leren op een heel ander nivo te liggen plotseling.
Jur gaat langzamer lopen bij onzekerheid, dat is weer anders dan paarden die dan juist harder gaan rennen. Ik ben er na uitproberen wel achter dat ik geen pressie tegen onzekerheid kan gebruiken bij Jur, zelfs geen lichte pressie. Alleen het vragen om iets meer durf, vergroot al zijn onzekerheid. Dus stap ik af en loop verder en dat houd zijn onzekerheid op z'n laagst.
Met Tessel op de fiets er voor is hij moedig, zoals je op mijn website goed kunt zien. Als ik alleen ga rijden dan wordt hij erg onzeker. Voorlopig doe ik nu steeds de zelfde korte route, heen loop ik zodra hij stopt en niet verder wil. En dan ook direct afstappen niet verder vragen, dat werkt het best om de onzekerheid laag te houden. En de terug weg durft hij wel. Ik sta eigenlijk stom verbaast dat hij zo doet, hoe is het mogelijk, zoveel lef samen en vanaf de grond en zo bang als hij zelf eens voorop moet. En dat ben ik nog een heel vriendelijke rijder voor hem, maar goed, kalm verder en dan zal het steeds beter gaan.
Michiel